Όπως φαίνεται και από το όνομά του, ο Adrian Quesada είναι αμερικανομεξικανικής καταγωγής. Μεγάλωσε ακριβώς δίπλα στα σύνορα των δύο χωρών, στο Λαρέντο του Τέξας, και έτσι εξαρχής η συνολική κουλτούρα και βέβαια τα ακούσματά του ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στις δύο χώρες, αν και, αργά μα σταθερά, στρεφόταν όλο και περισσότερο στη latin παράδοση. Άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 13 ετών και πολύ σύντομα κατάλαβε ότι η μουσική θα ήταν ολόκληρη η ζωή του. Έτσι, όταν πήγε στην πρωτεύουσα του Τέξας, το Όστιν, για σπουδές στο εκεί πανεπιστήμιο τις εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στη μουσική.
Ο Adrian Quesada δεν άργησε να αναδειχθεί σε μία από τις κεντρικές φυσιογνωμίες της μουσικής σκηνής του Όστιν, και συγκεκριμένα της latin πλευράς της. Αυτό έγινε με μια σειρά από συγκροτήματα που σχημάτισε, με πρώτο και σημαντικότερο τους εννεαμελείς Grupo Fantasma, που εξακολουθούν να υπάρχουν αν και ο ίδιος έχει πια αποχωρήσει. Στα 15 χρόνια όμως που ήταν μέλος τους οι Grupo Fantasma συνεργάστηκαν με σπουδαία ονόματα της αμερικανικής μουσικής της εποχής μας, όπως οι Maceo Parker, Sheila E, Spoon, Daniel Johnston και ο GZA του θρυλικού hip-hop συγκροτήματος Wu-Tang Clan, αλλά και, πριν ίσως από όλους αυτούς, με τον αείμνηστο Prince, τον οποίο είχαν συνοδεύσει σε αρκετές συναυλίες του στις νότιες πολιτείες και τους εκτιμούσε πολύ και ιδιαίτερα τον Quesada.
Ακολούθησαν οι Brownout, που αρχικά ξεκίνησαν σαν side project των Grupo Fantasma αλλά κατέληξαν να έχουν τη δική τους και όχι ευκαταφρόνητη υπόσταση, και οι Ocote Soul Sound, Spanish Gold, Echocentric και τέλος οι Black Pumas, το δίδυμο που σχημάτισε το 2017 με τον ερμηνευτή Eric Burton. το οποίο τον καταξίωσε αλλά και τον έκανε διάσημο. Αν και έχουν κυκλοφορήσει μόνο ένα κανονικό album και ένα live από Black Pumas, θεωρούνται από τα πιο ξεχωριστά και σημαντικά ονόματα της σύγχρονης soul/latin μουσικής. Παράλληλα με όλα αυτά ο Adrian Quesada ήταν και είναι εξαιρετικά δραστήριος ως παραγωγός και στο ιδιόκτητο στούντιο του στο Όστιν, το Electric Deluxe, έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 150 παραγωγές, για κάποιες από τις οποίες έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις.
Η καραντίνα ως ώθηση
Όπως λέει ο ίδιος, η πανδημία και η καραντίνα ήταν η αφορμή η οποία τον ώθησε να ερευνήσει σε ακόμα μεγαλύτερο εύρος και βάθος τη latin μουσική παράδοση και το πρώτο που ανακάλυψε και κυριολεκτικά τον ενθουσίασε ήταν η balada. Balada ήταν ένα ιδίωμα που αναπτύχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα σε ολόκληρη την ισπανόφωνη Κεντρική και Νότια Αμερική, περνώντας από τη μία χώρα στην άλλη, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές του ’70. Οι καταβολές του βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στη βραζιλιάνικη bossa nova αλλά ενσωμάτωνε στοιχεία από πολλά άλλα latin ιδιώματα, ακόμα και από την jazz αλλά και το ψυχεδελικό rock το οποίο επικρατούσε τότε.
Η balada ήταν μια μουσική εκ φύσεως μελοδραματική στο έπακρο, με τη θεματολογία των τραγουδιών της να έχει αποκλειστικά να κάνει με χωρισμούς και την έντονη, σε υπερθετικό βαθμό ερωτική επιθυμία, τη λαχτάρα για το αντικείμενο του πόθου η οποία είτε εκπληρώνεται είτε συχνότερα όχι. Ο μελοδραματισμός αυτός τονιζόταν από τις ενορχηστρώσεις στις οποίες κυριαρχούσε το harpsichord, ένας πρόδρομος του πιάνου της περιόδου του μπαρόκ και τα έγχορδα, χωρίς βέβαια να λείπουν άλλα ακουστικά αλλά και ηλεκτρικά όργανα.
Ο σχεδόν κραυγαλέος συναισθηματισμός αλλά και ο εκρηκτικός εκλεκτισμός της balada συνεπήρε τον Quesada σε βαθμό που να αποφασίσει να αποτίσει έναν φόρο τιμής σε αυτήν, κάτι το οποίο έγινε το κίνητρο που τον οδήγησε στη δημιουργία του «Boleros Psicodélicos». «Ψυχεδελικά Μπολέρο» σημαίνει δέκα δικές του συνθέσεις και δύο διασκευές κλασικών balada τραγουδιών, του «Puedes Decir De Mí» της Κουβανής La Lupe και του «El Muchacho De Los Ojos Tristes» της Ισπανίδας Jeanette, που στην κυριολεξία αναβιώνουν με αριστοτεχνική πιστότητα και αυθεντικότητα το ιδίωμα, αλλά με έναν τρόπο ο οποίος δεν θα μπορούσε παρά να είναι του 2022.
Ξεχωριστές συνεργασίες
Ο Quesada συνεργάστηκε με μια πλειάδα κορυφαίων latin ερμηνευτών και ερμηνευτριών του σήμερα όπως η ILe, πρώην τραγουδίστρια του πορτορικανικού γκρουπ Calle 13, ο Αμρικανοκολομβιανός Gabriel Garzón-Montano, η Μεξικανίδα Girl Ultra, η Angelica Garcia και η Gaby Morenp. Υπάρχουν όμως και εκλεκτές συμμετοχές, όπως του σπουδαίου jazz και αυτοσχεδιαστή κιθαρίστα Marc Ribot, του πάλαι ποτέ κιμπορντίστα των Beastie Boys, που όμως είχε και μια σύντομη προσωπική διαδρομή Money Mark, και της συνεργάτιδας των Thievery Corporation ερμηνεύτριας Natalia Clavier.
Ο Quesada δημιούργησε έναν πραγματικά μαγικό ήχο με τρομερά σύνθετες ενορχηστρώσεις. Υπάρχει μια καταπληκτική μπάντα latin αλλά και rock οργάνων, με την κιθάρα του να έχει μεν τον πρώτο ρόλο αλλά κάθε άλλο παρά να τον μονοπωλεί, έχει κρατήσει το harpsichord της αυθεντικής balada και έχει αντικαταστήσει τα έγχορδα με ήχους από synthesizers χωρίς να λείπουν και άλλες ηλεκτρονικές ηχητικές πηγές. Αν έπρεπε να περιγράψω το «Boleros Psicodélicos» με τον ίδιο σουρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο έχει δημιουργηθεί, θα έλεγα ότι είναι σαν να έχουν μπει μαζί στο στούντιο ο μέγιστος Βραζιλιάνος της bossa nova Antonio Carlos Jobim, οι πρώιμοι Santana, αυτοί δηλαδή που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Woodstock, οι ? Αnd Τhe Mysterians του εμβληματικού tex-mex classic «96 Tears» και κάνα-δυο καλοί/ές εκπρόσωποι του σύγχρονου του σύγχρονου r&b με τον RZA, τον ηγέτη αλλά και υπεύθυνο για το ηχητικό σκέλος των Wu-Tang Clan, να κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού.
Ο Adrian Quesada κατάφερε να πάρει μια μουσική παράδοση που ανάγεται σε περισσότερο από έναν αιώνα πίσω και να τη φέρει με ζωτικότητα αλλά και ζωντάνια στο σήμερα δίνοντάς της μια νέα λάμψη αλλά και την απόλυτα δική του σφραγίδα. Το «Boleros Psicodélicos» είναι ένα συναισθηματικό και ηχοχρωματικό ντελίριο, ένα περισσότερο και από συναρπαστικό ψυχεδελικό latin καλειδοσκόπιο. Αν και η βάση του είναι το latin, υπερβαίνει όλα τα χωροχρονικά όρια καθώς και εκείνα των ιδιωμάτων. Αυτό το καθιστά ένα από τα σπάνια και αληθινά αριστουργήματα της διεθνούς σύγχρονης μουσικής.
