Ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του γαλλικού κινηματογράφου που ενθουσίασε το κοινό σε μια καριέρα που διήρκεσε έξι δεκαετίες, πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 91 ετών, όπως δήλωσε η οικογένειά του στο AFP.
Ο Τρεντινιάν πρωταγωνίστησε σε κλασικά έργα όπως το «Τρία χρώματα» του Krzysztof Kieslowski: Red", το «Z» του Κώστα-Γαβρά και το «The Conformist» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, του «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» και της «Αγάπης».
Στη ζωή του χτυπήθηκε από τραγωδία όταν η κόρη του Μαρί ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον ροκ σταρ Μπερτράν Καντά το 2003. Η τραγωδία της Μαρί τον στοίχειωσε για πάντα. «Θα μπορούσα να έχω σταματήσει τη ζωή μου εκείνη τη στιγμή», είχε δηλώσει. Με την προτροπή της οικογένειάς του, ανέβηκε ξανά στη σκηνή και βρήκε μια «θεραπεία» στην ποίηση και το θέατρο. Το θεατρικό σανίδι ήταν «το αληθινό επάγγελμά του», όπως είπε κάποτε στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Κάνουμε κινηματογράφο λίγο από ματαιοδοξία».
Η σύζυγός του επιβεβαίωσε τον θάνατό του σε δήλωση της στην ο οποία ανέφερε ότι απεβίωσε στο σπίτι του νωρίς την Παρασκευή στην περιοχή Gard της νότιας Γαλλίας, «περιτριγυρισμένος από τους αγαπημένους του».
Ο Τρεντινιάν γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1930 στο Πιολάν, στη νότια Γαλλία. Ήταν γιος βιομηχάνου και ανιψιός του οδηγού αγωνιστικών αυτοκινήτων Μορίς Τρεντινιάν. Ο ντροπαλός νέος που έδινε την εντύπωση ότι «ήταν αλλού», παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου στο Παρίσι και ανέβηκε στη σκηνή το 1951, στη «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1956, ήρθε ο κινηματογράφος με την ταινία «Αν όλοι οι άνδρες του κόσμου» του Κριστιάν Ζακ. Την ίδια χρονιά γύρισε την ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» με συμπρωταγωνίστρια την Μπριζίτ Μπαρντό, η σχέση με την οποία συζητήθηκε πολύ.
Επιστρέφοντας από την τραυματική για τον ίδιο στρατιωτική θητεία του στην Αλγερία, ο ηθοποιός παίζει στις «Επικίνδυνες σχέσεις» με σκηνοθέτη τον Ροζέ Βαντίμ και η νευρώδης, ευαίσθητη ερμηνεία του σαγηνεύει. Ακολουθεί η ταινία «Ένας άντρας, μια γυναίκα» στο πλευρό της Ανούκ Αιμέ. Πολύπλευρος στις ερμηνείες του, επιλέγει ρόλους τόσο σε εμπορικές ταινίες («Κάψτε το Παρίσι», 1966), όσο και σε αβάν-γκαρντ («Ο άνδρας που λέει ψέματα», Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου) και σε πολιτικές («Ζ» του Κώστα Γαβρά). Συνολικά, έπαιξε σε περισσότερες από 120 ταινίες, μεταξύ των οποίων ήταν και «Ο Κονφορμίστας» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
