Από πολύ νωρίς, η κιθάρα έγινε ένα κομμάτι του εαυτού του. Μια προέκταση του κορμιού του. Η κλασική ινδική μουσική, η πλέον σύγχρονη ευρωπαϊκή, οι βυζαντινές ψαλμωδίες, η μινιμαλιστική, η αλεατορική, η ατονική μουσική και ο αυτοσχεδιασμός, είναι πάντα στα σχέδιά του. Παρά τις σημαντικές δυσκολίες για την επιβίωση ενός μουσικού που ασχολείται με όλα αυτά τα «ποιοτικά» μουσικά πονήματα, που κάποιοι, κάποτε, τα αποκαλούσαν «περιθωριακά»!
Στις παραλίες της Ναυπάκτου
Στη Ναύπακτο της δεκαετίας του '80 δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Η μητέρα του πίστευε πως η μουσική εξισορροπεί τον ανθρώπινο ψυχισμό και του πρότεινε και τον ώθησε να μελετήσει την κιθάρα. Χωρίς να αντιλαμβάνεται πολλά λόγω ηλικίας, άρχισε την κλασική κιθάρα σε τοπικό ωδείο της εποχής. Γνώρισε εκεί, ως δάσκαλό του, τον κιθαρίστα Κώστα Ηλιάδη, ο οποίος ερχόταν κάθε βδομάδα από την Αθήνα για μαθήματα.
Αργότερα, ως έφηβος πια, ο Γιώργος έπαιζε ό,τι του άρεσε: κλασικά κομμάτια, ελληνική μουσική και ροκ. Από τα δεκατρία του χρόνια, παράλληλα με τις κλασικές σπουδές, είχε μόλις αρχίσει να παίζει ηλεκτρική κιθάρα με φίλους σε τοπικά κλαμπ, κερδίζοντας έτσι τα πρώτα χρήματα από τη μουσική και αγοράζοντας τους δίσκους των αγαπημένων τους συγκροτημάτων. Τα καλοκαιρινά τους βράδια τα περνούσαν στις παραλίες της Ναυπάκτου, παίζοντας μέχρι το πρωί.
Μουσικές προκλήσεις
Υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική, σε πολλά επίπεδα, και η κιθάρα είχε ήδη γίνει ήδη αναπόσπαστο κομμάτι του. Η αγάπη του γι’ αυτήν τον οδήγησε σε άλλα μονοπάτια πειραματισμού: με έγχορδα και με πνευστά όπως το sitar και το sarod, σε σεμινάρια στην Ινδία, στο didgeridoo των Αυστραλών Aboriginals ιθαγενών ή στο Thibetan Horn από το Θιβέτ.
Αυτή τη διαδρομή, παράλληλη με αυτήν της μελέτης της κιθάρας, που την θεωρεί ως τη βασική του μουσική ενασχόληση, συνεχίζει σήμερα. Ταυτόχρονα με τις κιθαριστικές του αναζητήσεις και όταν τυχόν βρεθεί σε δημιουργικό τέλμα, ο Γιώργος Ταμπάκης βρίσκει τον χρόνο ν’ ασχοληθεί με αυτά τα όργανα ή και με κάποια άλλα, δημιουργώντας νέες μουσικές εντυπώσεις κι εγκεφαλικές συνάψεις. Νέες «δυσκολίες» και -μέσω αυτών- νέες μουσικές προκλήσεις.
Η πορεία του Γιώργου δεν ήταν γραμμική, καθώς υπήρξαν πολλές διακοπές, από τότε που έπιασε για πρώτη φορά κιθάρα στα χέρια. Δεν ήταν ποτέ ο μαθητής που θ’ ακολουθούσε πιστά το πρόγραμμα και την «πεπατημένη». Αμφισβητούσε πράγματα και καταστάσεις, ερχόμενος σε σύγκρουση, για κάποια ζητήματα που τα θεωρούσε μη αποδεκτά. Η εξέλιξή του είναι μια μείξη πολλών διαδρομών, με κάποιες να ολοκληρώνονται και κάποιες να αφήνονται στη μέση.
Απολαμβάνει πολλά μουσικά είδη και δανείζεται στοιχεία απ’ αυτά, προκειμένου να εκφράσει τις εικόνες του. Προσπαθεί να αισθάνεται ελεύθερος, έτσι ώστε όλα αυτά τα στοιχεία -από μουσικές όπως η σύγχρονη κλασική, η μοντέρνα τζαζ, η progressive, η avant garde, ο ελληνικός ήχος- να φιλτραριστούν, παράγοντας κάτι προσωπικό σε επίπεδο αισθητικής.
Με τον Ανδρέα
Η μουσική διαδρομή του Γιώργου Ταμπάκη περνάει μέσα απ’ την πολυετή μαθητεία του με έναν αυτοσχεδιαστή κιθαρίστα της τζαζ. Τον Ανδρέα Γεωργίου. Αυτός του έδωσε τα εφόδια για τη μετέπειτα πορεία του. Μαζί του, με την παρότρυνσή του, άρχισε να μελετάει ένα ευρύ φάσμα μουσικών. Και μέσω των διεθνών συνεργασιών του Γεωργίου, ο Ταμπάκης γνώρισε μουσικούς παγκόσμιου βεληνεκούς, όπως ο Eberhard Weber, ο Paul McCandless και ο Mark Walker. Ερχόμενος έτσι σε απευθείας επαφή με τον χώρο της σύγχρονης ευρωπαϊκής τζαζ μουσικής, που τον ενέπνευσε με απόλυτο τρόπο.
Επηρεασμένος από τον Egberto Gismonti, αλλά και τον δάσκαλό του, τον Ανδρέα Γεωργίου -που έπαιζαν πολύχορδες κιθάρες και συνέθεταν σε αυτές-, αγόρασε μια φτηνή επτάχορδη στα 25 του χρόνια. Στην πορεία άκουσε και άλλους κιθαρίστες που έπαιζαν με κιθάρες που είχαν περισσότερες από έξι χορδές: κλασικές, ακουστικές και ηλεκτρικές. Ο κάθε ένας απ’ αυτούς είχε αναπτύξει το προσωπικό του ιδιαίτερο στυλ, τη δική του δημιουργική και αισθητική οπτική.
Πολύπλευρη δισκογραφική πορεία
Μετά το άλμπουμ «Inter Mundos» του 2015, το «ViewPoint» ήταν ο δεύτερος δίσκος ενός δημιουργικού μουσικού, που κινείται χωρίς μουσικά σύνορα, αποδίδοντας τα «εσωτερικά» του τοπία. Κομμάτια από το άλμπουμ «Sounds & Images» του 2017 και το «ViewPoint» του 2016 ακούω συχνά στις νυκτερινές μου αποδράσεις.
Οι συνθέσεις των άλμπουμ του άλλοτε φλερτάρουν με τη σύγχρονη τονική μουσική και άλλοτε με την τζαζ και την ευρωπαϊκή, με μια κλασική ινδική αύρα. Το «ViewPoint» σηματοδότησε την εξέλιξη της εκφραστικής του γλώσσας, τόσο σαν σολίστα όσο και σαν συνθέτη.
Το cd «Colored Minds», που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2018 σε συνεργασία με τον τσελίστα Σταύρο Παργινό και τον τρομπετίστα Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, είναι μια τζαζ σύγχρονη, απολαυστική.
“Light Vibrations”
Ο Γιώργος Ταμπάκης, μαζί με τον κορυφαίο σαξοφωνίστα Τάκη Πατερέλη και τον Γιάννη Παπαγιαννούλη στα κρουστά, σχημάτισαν ένα υψηλής ακουστικής κι αισθητικής συγκρότημα, με τίτλο «Light Vibrations». Σε αυτό, περιέχονται συνθέσεις του, με επιρροές από την ινδική κλασική μουσική, τα σύγχρονα έργα της ευρωπαϊκής κλασικής και τη μινιμαλιστική μουσική σχολή των Philip Glass και Steve Reich.
Ο συνδυασμός του σαξόφωνου, της επτάχορδης κιθάρας και των κρουστών, με τον ιδιαίτερο χειρισμό τους, δημιουργεί ένα μουσικό αποτέλεσμα, άλλοτε δυναμικό κι άλλοτε λυρικό, με αναφορές στην αισθητική της ευρωπαϊκής Jazz και της σύγχρονης μουσικής, και σε καλλιτέχνες και σχήματα όπως οι Oregon, ο Ralph Towner και ο πολύχορδος Βραζιλιάνος κιθαρίστας Egberto Gismonti, που είμαι βέβαιος πως θ’ άκουγε το «Light Vibrations» με μεγάλο ενδιαφέρον.
«Διττή Υπόσταση»
Στο πλαίσιο της συνεργασίας του Γ. Ταμπάκη με την Γερμανίδα κλαρινετίστρια Rebecca Trescher, κυκλοφόρησε το 2020 το cd με τίτλο «Dual Nature», που απέσπασε διεθνή βραβεία και διακρίσεις. Η Rebecca Trescher είναι μια σοβαρή και αφοσιωμένη μουσικός, με ευρύ καλλιτεχνικό εκτόπισμα. Την είχε ξεχωρίσει όταν άκουγε μουσικούς που δισκογραφούν για τη γερμανική “Enja records”.
Η πρώτη επαφή μαζί της έγινε το καλοκαίρι του 2018. Ο Γιώργος ενθουσιάστηκε από την προοπτική μιας τέτοιας συνεργασίας και συνέθεσε ένα σύνολο κομματιών για το ντούο κλαρινέτο και μπάσο κλαρινέτο, με μια επτάχορδη κιθάρα.
Η απήχησή του ήταν σημαντική, καθώς βρέθηκε στη δεκάδα των καλύτερων νέων cds στη διεθνή μουσική πλατφόρμα Bandcamp τον Ιούνιο του 2020, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στον παγκόσμιο διαγωνισμό “Global Music Awards” και είχε προταθεί -ως νέα κυκλοφορία- από το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό για την τζαζ μουσική “Downbeat”. Γράφηκαν δε πολλές κι εξαιρετικές κριτικές από σημαντικά μουσικά περιοδικά και ιστοσελίδες ανά τον κόσμο.
Από την αρχή
Ο Γιώργος Ταμπάκης γεννήθηκε στη Ναύπακτο κι είναι «ένας από τους πλέον δημιουργικούς μουσικούς της σύγχρονης ευρωπαϊκής τζαζ», όπως μου είπε κάποτε συστήνοντάς μας ένας απών πια φίλος. Κι εγώ συμμερίζομαι πάντα την άποψή του.
Ασχολείται με τη σύνθεση, τον αυτοσχεδιασμό και την παρουσίαση μουσικής σε παραστάσεις και σε projects για τον σύγχρονο χορό, το πειραματικό θέατρο, σε ταινίες του βωβού κινηματογράφου και το «action painting» - μαζί με την εικαστικό Silena Lena.
«Εδώ, τώρα, τότε»: μουσική τού σήμερα
Αρκετά πρόσφατα, ο Γιώργος είχε τη χαρά να πληροφορηθεί πως τα δύο τελευταία του cd είναι μέρος του νέου βιβλίου της Βρετανίδας μουσικού και δημοσιογράφου Debbie Burke για τη σύγχρονη jazz της περιόδου 2020-2021, “Tasty Jazz Jams for our Times vol. 2”. Η αποδοχή αυτή είναι πολύ σημαντική για τον πάντα δημιουργικό κιθαρίστα και συνθέτη. Μέσω αυτής, αναδεικνύεται η επαφή της μουσικής του με τους ανθρώπους.
Αυτή η μαγική διαδικασία οδήγησε στη δημιουργία του cd «hEre nOw theN», του όγδοου cd του Γιώργου Ταμπάκη, το οποίο εκδόθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 2021 -παγκόσμια ημέρα κιθάρας- από την “Ekfrassis Productions”. Το «hEre nOw theN», που σχηματίζουν ένα σύνολο συνθέσεων και αυτοσχεδιασμών για σόλο κιθάρα οκτώ χορδών, είχε μια ιδιαίτερα θετική υποδοχή από τα μουσικά media, συγκεντρώνοντας -έως τώρα- πάνω από 25 ενθουσιώδεις κριτικές από Ευρώπη, Αμερική, Βρετανία, Ρωσία, Βραζιλία και Αργεντινή.
Από το 2007, ο Γιώργος ερμηνεύει έργα σε κιθάρες επτάχορδες. Το πρόσφατο cd, ένα νέο τολμηρό βήμα μπροστά, περιέχει έργα του για την “GT 8 string Moov guitar”, μια οκτάχορδη κατασκευής του Γιώργου Μπεχλιβάνογλου. Ο Μπεχλιβάνογλου, εκτός από διεθνούς επιπέδου κιθαρίστας, είναι και κατασκευαστής των κιθάρων Moov. Τους συνδέει η φιλία και το κοινό τους ενδιαφέρον για την κιθάρα. Παίζοντας σε συναυλίες με τη νέα “Moov travel” του, ο Γ.Ταμπάκης την ερωτεύτηκε τόσο πρακτικά όσο και αισθητικά.
Του πρότεινε να του φτιάξει μια οκτάχορδη Moov κιθάρα, καθώς ήδη, εδώ και καιρό, είχε στο μυαλό του κάποια νέα κουρδίσματα. Καταπιάστηκε για 6 μήνες με αυτή την προσπάθεια, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που διαρκώς προέκυπταν. Ο Μπεχλιβάνογλου έδωσε τα αρχικά του Γιώργου Ταμπάκη στο όνομα του μοντέλου και έτσι δημιουργήθηκε η “GT 8 string Moov guitar”.
«Τότε, στη Ναύπακτο, ο Γιώργος Ταμπάκης, επηρεάστηκε από τη διεθνή μουσική σκηνή. Σήμερα, εδώ, κατορθώνει να την επηρεάζει και ο ίδιος με τη διεθνούς απήχησης πολυβραβευμένη μουσική του», έγραφε η κυρία Τίνα Βαρουχάκη, στην πρόσφατη παρουσίαση του Γιώργου Ταμπάκη και του cd του, με τίτλο «hEre nOw theN».
Επιμέλεια: Μαρώ Καβαλιέρου
