Γεννημένη στις 16 Νοεμβρίου 1964, στο Ναναΐμο της Βρετανικής Κολούμπια, από γονείς ερασιτέχνες μουσικούς, τη δασκάλα του δημοτικού Adele και τον λογιστή Jim Krall, η Diana άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία τεσσάρων ετών -κάτι που «κόλλησε» από τον πατέρα της- και από τα γυμνασιακά της χρόνια ασχολείται με την τζαζ. Στα δεκαπέντε έπαιζε πιάνο στα εστιατόρια και τα μπαρ της γενέτειράς της.
Σε ένα τέτοιο χώρο την πρόσεξε ο σπουδαίος μπασίστας Ray Brown, που την έπεισε να μετακομίσει στο Λος Άντζελες για σπουδές. O δρόμος είχε πια ανοίξει και αφού πρώτα σπούδασε με υποτροφία έως το 1983, στο Berklee College of Μusic της Βοστώνης, εγκαταστάθηκε στη «Μέκκα της τζαζ». Λίγα χρόνια μετά, η Diana κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, το «Stepping out», με τον οποίο έδειξε αμέσως την ποιότητά της αλλά και το ξεχωριστό της στυλ.
Ο δίσκος τράβηξε την προσοχή του σπουδαίου παραγωγού Tommy LiPuma, της Verve, που ανέλαβε το δεύτερο, το «Only trust your heart», δύο χρόνια αργότερα. Ο για πολλά χρόνια παραγωγός της, ένας γίγαντας της μουσικής βιομηχανίας, έφυγε την άνοιξη του 2017, λίγο μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ της “Turn up the quiet”.
Στο ρεπερτόριό της, τα standards της τζαζ, όπως το «Body and soul» ή το «Straighten up and fly right» του Νατ Κινγκ Κόουλ, που άσκησε επάνω της ιδιαίτερη επίδραση. Το τρίτο της άλμπουμ, το "All for you: A dedication to the Nat King Cole Trio", ήταν ένας μικρός φόρος τιμής στον παγκόσμια αγαπημένο Αφροαμερικανό μουσικό. Με αυτό, η Krall μπήκε στην τροχιά των μεγάλων επιτυχιών, κερδίζοντας υποψηφιότητες για Γκράμι, υψηλές πωλήσεις και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται.
Με την κυκλοφορία του «When I look in your eyes» του 1999, ήρθε και η υποψηφιότητά της για το πρώτο Γκράμι και η βράβευσή της ως κορυφαίας τζαζ μουσικού της χρονιάς. Το 2001 το «The Look of love» έγινε πλατινένιο και η Diana ξεκίνησε μια παγκόσμια περιοδεία. Η ηχογραφημένη συναυλία της στο Παρισινό «Olympia» δημιούργησε το πρώτο της live άλμπουμ, το οποίο λατρεύτηκε από το κοινό και απέσπασε πολλές διακρίσεις.
Τον Δεκέμβριο του 2003 η Krall παντρεύτηκε τον διοπτροφόρο Βρετανό ρόκερ Elvis Costello. Μαζί ηχογράφησαν το 2004 το εξαιρετικά επιτυχημένο «The girl in the other room», με πολλές δικές της συνθέσεις αλλά και ερμηνείες τραγουδιών τού Tom Waits ή της Joni Mitchel.
Το στακάτο παίξιμό της και η cool «καπνισμένη» ερμηνεία της έγιναν σήμα κατατεθέν της, σε σημείο που να δίνει νέα διάσταση ακόμη και σε γνωστά στάνταρντ από το παρελθόν. Το «Τhe look of love» και το «The girl in the other room» -στα οποία μοιραζόταν τις συνθέσεις με τον Έλβις Κοστέλο- την έκαναν γνωστή σαν μια από τις πιο σημαντικές τζαζ φωνές του 21ου αιώνα, ενώ με το «Quiet nights» η Diana έδειξε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα.
Για το άλμπουμ, όπου μεταφέρει στον 21ο αιώνα τραγούδια από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, δεν χρειάστηκε παρά να ανατρέξει στις παιδικές μνήμες της: «Γνώριζα αυτά τα τραγούδια πολύ προτού ακούσω κλασική τζαζ. Ο παππούς μου ήταν ανθρακωρύχος. Δεν είχαν πολλά χρήματα, αλλά είχαν ένα πιάνο και στα κυριακάτικα μπάρμπεκιου ο θείος μου έπαιζε κι εμείς τραγουδούσαμε αυτά τα παλιά τραγούδια από παλιές παρτιτούρες».
«Έφταιγε» όμως και η δισκοθήκη του πατέρα της, γεμάτη δίσκους 78 στροφών, που αποτέλεσαν το σάουντρακ της εφηβείας της, σε πλήρη αντίθεση με τους συνομήλικούς της, που άκουγαν ροκ. Τη συλλογή που είχε στο σπίτι τους, στη Βρετανική Κολούμπια του Καναδά, ο Jim Krall και έπαιζε τακτικά, με όλη την οικογένεια να συμμετέχει στο τραγούδι γύρω από το γραμμόφωνο.
«Καταγόταν από οικογένεια ανθρακωρύχων που τραγουδούσαν τα βράδια στο πιάνο όταν επέστρεφαν από την παμπ. Τα τραγούδια αυτά όμως λειτουργούν συναισθηματικά και για μένα την ίδια, πέραν των οικογενειακών αναμνήσεων. Είναι πολύ βαθιά στην καρδιά μου, πρόκειται για πολύ προσωπική υπόθεση».
Από το ντεμπούτο της τη συνοδεύει η φήμη ότι είναι ντροπαλή και δύσκολη στην επικοινωνία. Σε ένα βαθμό είναι αλήθεια, επειδή προτιμάει να κρατάει χαμηλούς τόνους στη ζωή της. Βέβαια, ο 'Ελβις και τα παιδιά την έχουν κάνει πιο εξωστρεφή. Ευτυχισμένη πλάι σ’ έναν καλό σύντροφο και καλό πατέρα και με δυο παιδιά που δεν αποχωρίζεται ούτε στις περιοδείες της, η ενασχόληση της «Lady Diana της τζαζ» με τη μουσική ποτέ δεν έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Θα συνεχίσει να συναντά τους φίλους της στο αγαπημένο της μπαρ στη Νέα Υόρκη, να κάνει τις ίδιες βόλτες. Απλά, η ζωή της είναι πιο γεμάτη.
Κριτική και αυτοκριτική
Η Καναδή τραγουδίστρια και εξαιρετική επίσης πιανίστρια έχει καταφέρει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους αστέρες με τη μεγαλύτερη εμπορική αποδοχή τα τελευταία χρόνια. Σκαρφαλώνει με άνεση στα Τop 10, βλέπει τους δίσκους της να γίνονται πλατινένιοι, να κερδίζει βραβεία, κοινό και κριτικούς.
Δεν λείπουν και οι επικριτές. Ανάμεσά τους καλλιτέχνες, όπως η Dee Dee Bridgewater, που είπε κάποτε: «Η Krall είναι μια καλή τραγουδίστρια, εστιάζει όμως σε λάθος πράγματα, με αποτέλεσμα να μην εξελίσσει την τέχνη της. Έχει επιλέξει να ζει σ’ ένα χρυσό κλουβί με τους όρους των δισκογραφικών, που την ξεζουμίζουν. Πρέπει να αναζητήσει νέες πηγές έμπνευσης».
«Με έχουν κατηγορήσει πολλές φορές ότι επιλέγω την ευκολία τού American Songbook. Από την πλευρά μου, δεν νιώθω ότι κλέβω κάτι», της απαντάει η Νταϊάνα Κραλ. «Αντίθετα, προσπαθώ κάθε φορά να ανακαλύπτω νέες πτυχές στα τραγούδια που ερμηνεύω. Αν τα καταφέρνω ή όχι, κρίνεται απ' τον κόσμο. Και η αλήθεια είναι πως, αν δεν είχα αυτή τη μεγάλη επιτυχία, κανείς δεν θα ασχολιόταν με το ότι εγώ επιλέγω να ερμηνεύω τα πολύ δημοφιλή τραγούδια».
Όταν κάνει την αυτοκριτική της, η Νταϊάνα Κραλ στέκεται πιο πολύ σε αυτή τη λέξη - κλειδί. «Ποτέ δεν θα σταματήσω να κάνω αυτοκριτική. Ανεβαίνω στη σκηνή, κάθομαι στο πιάνο κι ακόμη δυσκολεύομαι να σηκώσω τα μάτια μου από τα πλήκτρα».
Διαίσθηση και επιτυχία
Οι κριτικοί και ο Τύπος την έχουν αποθεώσει. Χρησιμοποιούν υπερθετικούς χαρακτηρισμούς, όπως «η βαθιά βελούδινη φωνή που χαϊδεύει τις αισθήσεις», «κορυφαία ερμηνεύτρια» και τόσους άλλους που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς η Diana Krall ανήκει στην ελίτ των καλλιτεχνών με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών.
Η μουσική και συναιθηματική διαίσθησή της υπήρξαν οι αιτίες της ύπαρξης μιας από τις πιο επιτυχημένες καριέρες στον χώρο της τζαζ. Από την εποχή που ηχογράφησε, με δικά της λεφτά, τον πρώτο της δίσκο, εδώ και πάνω από 25 χρόνια, η «lady Diana» της τζαζ έγινε ο άγγελος του μελωδικού «American Songbook», προσθέτοντας αρκετά βραβεία Grammy και ένα πλήθος χρυσών και πλατινένιων άλμπουμ στην πλούσια συλλογή της.
Όπως ο 95χρονος φίλος της και συνεργάτης της Tony Bennett, με τον οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Love Is Here to Stay», ένα άλμπουμ γεμάτο από τη μουσική τού πιο σημαντικού Αμερικανού συνθέτη, του George Gershwin, η Krall πιστεύει ακράδαντα ότι αυτά τα τραγούδια «μιλούν» στην καθημερινή μας ζωή, επικοινωνώντας μας κάποιες διαχρονικές αξίες. Της ίδιας άποψης ήταν και ο απών πια παραγωγός της, ο Tommy LiPuma, πρόεδρος της Verve Records, που υπέγραψε την ένταξή της στη δισκογραφική GRP, το 1994.
Στην Ελλάδα
Η Ελλάδα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και σημαντικά μέρη της ζωής της. Ο λόγος είναι συγκεκριμένος. Την πρώτη φορά που ήρθε, είχε μείνει έγκυος στα δίδυμά της, τον Dexter και τον Frank, που γεννήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2006, ανήμερα του γάμου της με τον Elvis Costello, τo 2003. Όταν επέστρεψε για μία ακόμα συναυλία, η Diana πέρασε υπέροχα βλέποντας τα αγόρια της να παίζουν με τα άλλα παιδιά.
Το καλοκαίρι του 2013, η Diana Krall, γοητευτική και χαρούμενη, μιλούσε ανάμεσα στα τραγούδια, και επαναλάμβανε συχνά τη συγκίνησή της για το γεγονός ότι έπαιζε και πάλι στο Ηρώδειο, έξι μόλις χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση στον ιστορικό αυτό χώρο που τόσο αγαπά, ενώ κατά τη διάρκεια της συναυλίας μοιράστηκε προσωπικές της στιγμές με το κοινό.
«This dream of you», Verve 2020
Το νέο της άλμπουμ, με τίτλο «This dream of you», περιέχει συνθέσεις που ηχογραφήθηκαν με τον LiPuma ακόμα παρόντα στο στούντιο της ηχοληψίας και τρεις διαφορετικές ομάδες μουσικών, με πάντα παρόντες τους κιθαρίστες Anthony Wilson και Russell Malone και τους μπασίστες John Clayton και Christian McBride, ξεπερνώντας τα προβλήματα που προκάλεσε η σκληρή καραντίνα της πρώτης χρονιάς της πανδημίας του κορωνοϊού.
Στα 12 τραγούδια τού «This dream of you», η Diana Krall συναντά φίλους κι αγαπημένους συναδέλφους. Ανάμεσά τους, το «Almost like being in love» ή το «That’s all», καθώς και τα «Autumn in New York» και «There’s no you». Η τελευταία ηχογράφηση για το άλμπουμ έγινε στα Capitol Studios, στο LA, και σε αυτήν συνέβαλαν ο κιθαρίστας Marc Ribot, ο Stuart Duncan και ο Tony Garnier στo μπάσo και o Karriem Riggins στα ντραμς.
