Εναν σχεδόν μήνα μετά την εμφάνισή του στο πόντιουμ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, ο Διονύσης Γραμμένος επανήλθε στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», αυτή τη φορά επικεφαλής της δικής του «Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων». Ο σχηματισμός δημιουργήθηκε μόλις το 2017 και έχει ήδη πραγματοποιήσει συναυλίες, οι οποίες μολαταύτα είχαν διαφύγει της προσοχής μας. Το βράδυ της 13ης του Δεκεμβρίου, μήνα με ικανή πληρότητα εκδηλώσεων, όπως διαπιστώνουν οι τακτικοί αναγνώστες μας, ο 33χρονος μαέστρος εισηγήθηκε ένα αποκλειστικά ρωσικό πρόγραμμα, ιδιαίτερα απαιτητικό για οποιαδήποτε ορχήστρα, πολλώ δε μάλλον για νεανική και μάλιστα σε επισφαλές πλαίσιο επάρκειας δοκιμών λόγω των έκτακτων υγειονομικών συνθηκών.
Τη βραδιά εγκαινίασε η εισαγωγή στην όπερα του Μιχαήλ Γκλίνκα «Ρουσλάνος και Λουντμίλλα» σε τέμπι φιλόδοξης ταχύτητας για έγχορδα, η επίδοση των οποίων, όπως και ολόκληρης της Ορχήστρας, αποτελεί αναγκαίως ακόμη ένα work in progress, με τον νεανικό ενθουσιασμό να μην μετουσιώνεται πάντοτε επαρκώς σε ύψος τεχνικής απόκρισης και βάθος ερμηνευτικής πρόσληψης από τους εκλεκτούς νεοσσούς. Οι νεανικές ψυχές, ωστόσο, όπως και οι νεανικές δοξαριές, επιστράτευσαν ταιριαστό ρομαντισμό για τη μεγάλη εναρκτήρια μελωδία του δημοφιλούς 2ου κοντσέρτου για πιάνο και ορχήστρα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που ακολούθησε πριν από το διάλειμμα. Και βρήκαν πληθωρική ανταπόκριση στον πλούσιο, μυώδη και λαμπερό όσο και φωτοσκιασμένο πιανισμό τής γεννημένης στο Κίεβο Anna Fedorova. Η 31χρονη Ουκρανή, τέκνο μουσικών και παιδί - θαύμα, είχε αξιοποιήσει το κοντσέρτο αυτό ήδη στα 23 της για το ντεμπούτο της στο Κονσέρτγκεμπάου του Άμστερνταμ και, όπως αναμενόταν, το διαχειρίστηκε και στην Αθήνα με χειμαρρώδη εκτελεστική ρώμη, όσο και ευαισθησία στις συνεχείς εναλλαγές της εμβληματικής παρτιτούρας, με τη χαλαρής ενδιάθεσης, σαφή και δυναμική διεύθυνση του Γραμμένου να διασφαλίζει τον μίτο της διαδρομής προς την κορύφωση του ακανθώδους α' μέρους, που η δεξιοτέχνις έστεψε με έναν εντυπωσιακό αυτοσχεδιασμό καλής ρωσικής σχολής.
Αν και η ορχηστρική συνοδεία, στην αρχή της β' κίνησης, δεν ήταν του ύψους της, το τοπίο μεταβλήθηκε ευεργετικά στο μέσον της, που η πιανίστα ανέδειξε με νευρώδη ζωηρότητα και καλόγουστο δεξιοτεχνικό παλμό. Όπως σε όλη τη διαδρομή του κοσμαγάπητου έργου, έτσι και στο καταληκτικό του μέρος, η φιλοξενούμενη σολίστ ενάλλαξε εντυπωσιακά τη βιωματικά καταιγιστική δακτυλική της δεινότητα με μεγάλης εσωτερικότητας μεταπτώσεις δυναμικής, δομικά κρίσιμες για ιδιωματική απόδοση του Κοντσέρτου.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε με μια θεαματική εκτέλεση της συμφωνικής σουίτας «Σεχεραζάντ» του Νικολάι Ρίμσκι - Κόρσακοφ, δεόντως αποκαλυπτική όχι μόνο των δυνατοτήτων της ΕΛΣΟΝ, αλλά και του κύριου βάρους των δοκιμών του συγκροτήματος. Πολλά υποσχόμενος ανάμεσά τους, ο ιδιαιτέρως φέρελπις βιολονίστας Γιώργος Μπάνος, που, σε εξαίρετης ενσυναίσθησης σύμπραξη με τους επίσης παθιασμένους και επιτέλους ασφαλούς προετοιμασίας συναδέλφους του, «υποδύθηκε» την ηρωίδα και τις χιλιόνυχτες αφηγήσεις της με δυσεύρετη εκφραστικότητα και ευπρόσδεκτα ανενδοίαστη ηδυπάθεια. Η λυτρωτική επωδός της συναυλίας εδραίωσε ευφρόσυνα την προσδοκία μας για την εξέλιξη τόσο της Ορχήστρας όσο και του αρχιμουσικού της. Καλή επιτυχία!
