Ο Δημήτρης Σουκαράς υπήρξε ο πρώτος σπουδαστής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στο προπτυχιακό του πρόγραμμα, που ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε μόνο τρία χρόνια. Ο Δημήτρης είναι πια απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής του Λονδίνου, στην οποία και φοίτησε με πλήρη υποτροφία. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και το Advanced Diploma με διάκριση, ενώ του απονεμήθηκε το βραβείο DipRAM - το υψηλότερο βραβείο της Ακαδημίας.
Τα πρώτα ακούσματα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μουσική οικογένεια της Κορίνθου. Σ' ένα σπίτι γεμάτο από μουσικά όργανα: κιθάρες, μαντολίνα, λαούτο, φλογέρες και ένα πιάνο. Ενστικτωδώς όμως ο μικρός Δημήτρης επέλεξε την κιθάρα. Έπαιζε μαζί της σαν να ήταν ένα παιδικό παιχνίδι. Ο πατέρας του, κλασικός κιθαρίστας και δάσκαλός του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή του, καθώς ο Δημήτρης προσπάθησε να τον μιμηθεί.
Σαν παιδί, τα ακούσματά του ήταν οι μουσικές των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Πλάτωνος αλλά και του Beethoven, του Bach, του Ravel. Το nuevo tango του Piazzolla, οι κινηματογραφικές μελωδίες του Piovani, η φωνή της Cesaria Evora και ο «ροκ» ενθουσιασμός των Beatles αναστάτωναν τον νεανικό ψυχισμό του. Δεν έλειπε όμως και η κλασική κιθάρα - με τους δίσκους των κορυφαίων Andres Segovia, Julian Bream, Manuel Barrueco, John Williams αλλά και του «δικού» μας Κώστα Κοτσιώλη ή το φλογερό φλαμένκο του Paco de Lucia.
Ο ήχος τους ξεπηδούσε από το οικογενειακό πικάπ και εξήπτε τη φαντασία ενός παιδιού που ήταν εξαρχής προορισμένο να γίνει μουσικός. Έφηβος πια, θυμάται να ακούει το «Secret Story» του Pat Metheny, το κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Elgar από τον Tortelier, το «Alma Brasileira» των αδερφών Assad και το «Omni» των Minus the Bair.
O πατέρας του τον ώθησε να αγαπήσει τη μουσική, να παλεύει καθημερινά να γίνει ένας καλύτερος μουσικός. Στη συνέχεια έκανε μαθήματα με τον Μιχάλη Μπρούζο και τον Γιώργο Μπεχνιβάνογλου. Με την εισαγωγή του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ο Δημήτρης έκανε μαθήματα με την Κορίνα Βουγιούκα και είχε την τύχη να φοιτήσει με τον διεθνώς καταξιωμένο σολίστα και καθηγητή της κιθάρας Κώστα Κοτσιώλη.
Στο Λονδίνο
Στον χρόνο της προετοιμασίας για τη Royal Academy of Music του Λονδίνου έκανε μαθήματα με δύο αποφοίτους της: τον Αντώνη Χατζηνικολάου και τον πιανίστα Αναστάσιο Πάππας. Στο Λονδίνο φοίτησε με τους Michael Lewin, Steve Goss, Fabio Zanon και τον, βραβευμένο με Grammy, David Russell.
Ο Δημήτρης βρέθηκε σε μια μεγάλη, πολυπολιτισμική πόλη εκατομμυρίων ανθρώπων στα 22 του, ερχόμενος από την Κέρκυρα. Οι ρυθμοί, ο καιρός και το κόστος ζωής έκαναν τους πρώτους μήνες εξαιρετικά δύσκολους για την προσαρμογή του. Η Ακαδημία υπήρξε η φωλιά του. Εκεί περνούσε όλη τη μέρα μελετώντας, ακούγοντας συναυλίες και κάνοντας όνειρα.
Το επίπεδο ήταν υψηλό και οι στόχοι που θέτονταν τον έφεραν στα όριά του. Για να προλάβει το νέο ρεπερτόριο, μελετούσε δέκα ώρες τη μέρα. Το Λονδίνο δίνει ενέργεια, αλλά τρώει και πολλή ενέργεια. Είναι μια πόλη όπου μπορεί κανείς να δει και να βρει τα πάντα. Σήμερα είναι το δεύτερό του σπίτι. Όταν όμως φέρνει στη μνήμη του τον ήχο της θάλασσας, τη μυρωδιά του σπιτιού του, και όταν ακούει κάποιο κομμάτι που τον ενθουσιάζει, αναγαλλιάζει.
Οι ρίζες του Δημήτρη Σουκαρά
Το «Roots» είναι ένα πολύπλευρο άλμπουμ, το οποίο καλύπτει μεγάλο εύρος μουσικής που έχει ανθίσει στην Ελλάδα τον τελευταίο αιώνα. Από την jazz έως την κινηματογραφική διάθεση των τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι και έως τη σύγχρονη και την avant-garde μουσική, ο δίσκος μάς προτείνει μια εναλλακτική ματιά σε αυτό που σήμερα λέμε «κλασική μουσική». Ο Δημήτρης δημιούργησε ένα άλμπουμ που ενώνει διαφορετικά ακούσματα ελληνικής μουσικής, με άξονα την κιθάρα. Στο project που δημιουργήθηκε στην Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου συνεργάστηκε με επιφανείς Έλληνες συνθέτες. Τους Φίλιππο Τσαλαχούρη, Πέτρο Κλαμπάνη, Ιάσονα Μαρούλη.
Η ώρα της δημιουργίας
Το γεγονός ότι δούλεψε στενά με τους συνθέτες και ήρθε σε άμεση επαφή με το μουσικό υλικό κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του τον βοήθησε να κατανοήσει βαθύτερα την αισθητική του ήχου του κάθε έργου του δίσκου.
Το “Roots” ηχογραφήθηκε μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας κατά την περίοδο της πανδημίας και ήταν ο τρόπος του Δημήτρη να εξερευνήσει αλλά και να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες. Συμμετέχουν το “Audentia Ensemble”, ένα σύνολο μουσικών από τρεις σημαντικές Μουσικές Ακαδημίες του Λονδίνου, η Αυστραλή mezzo-soprano Lotte Betts Dean, για την οποία η Guardian έγραψε ότι «διακρίνεται για την αίσθηση του δράματος και της μουσικότητας», αλλά και ο Αμερικανός μαέστρος Ryan Bair και το ελληνικό κουαρτέτο “L’Anima”.
Ως υπεύθυνος για την επιμέλεια του “Roots”, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κατά την περίοδο 2015 - 2019 Μίλτος Λογιάδης είπε: «Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον σε αυτό το project είναι ότι πρόκειται για ένα άλμπουμ που μας δείχνει την πολύπλευρη κατεύθυνση της ελληνικής μουσικής. Προτείνει μια διαφορετική ανάγνωση, με άξονα τον Δημήτρη Σουκαρά και την κιθάρα του. Κλειδί για έναν performer είναι να μπορεί να μπαίνει στο μυαλό του συνθέτη και να κατανοεί τη 'λογική' της σύνθεσής του. Ο Δημήτρης κατάφερε να αφομοιώσει τα νέα αυτά έργα, να μπει μέσα στην παρτιτούρα και να τα αναδείξει, κάνοντάς τα μέρος του».
Με δικά του λόγια
Ο Δημήτρης Σουκαράς λέει για το “Roots”: «Η καλλιτεχνική ώθηση που με οδήγησε στη δημιουργία αυτού του δίσκου ήταν η βαθιά επιθυμία μου να δημιουργήσω ένα νέο ρεπερτόριο για την κιθάρα, που θα είχε σχέση με την ελληνικότητα, έτσι όπως την ορίζουμε σήμερα. Ήθελα να δημιουργήσω έναν δίσκο που θα είχε αναφορά σε κάποια από τα μουσικά είδη τα οποία είχαν από νωρίς έντονη επιρροή μέσα μου και με διαμόρφωσαν σαν μουσικό».
«Το ότι δέχτηκαν να συμμετάσχουν συνθέτες όπως οι Πέτρος Κλαμπάνης ('Ariadne’s Duality' - έργο για σόλο κιθάρα), Φίλιππος Τσαλαχούρης ('HaiKu' -έργο για κιθάρα και φωνή) και ο Ιάσων Μαρούλης ('Allegory of the Tragic Hero' - έργο για κιθάρα και μικρή ορχήστρα), με τιμά και τους ευχαριστώ βαθιά για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν».
«Στο άλμπουμ υπάρχει ακόμα ένα έργο: πρόκειται για την πρεμιέρα του κοντσέρτου 'Hommage' για κιθάρα και ορχήστρα εγχόρδων του Θόδωρου Αντωνίου. Το έργο είναι βασισμένο σε οκτώ θέματα του Μάνου Χατζιδάκι, ενορχηστρωμένα με κινηματογραφική διάθεση. Είχα τη χαρά να το πάρω ως δώρο, μετά την επιτυχία μου με το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό της Ακαδημίας Αθηνών -με πρόεδρο της επιτροπής τον Θόδωρο Αντωνίου-, από τον Κώστα Κοτσιώλη, μιας και το έργο είναι αφιερωμένο στον ίδιο».
«Αυτά τα έργα τα έχω δει όταν ακόμα ήταν μια ιδέα, μια συζήτηση, δύο πεντάγραμμα, μια σελίδα, έως ότου ολοκληρωθούν και ηχογραφηθούν. Νιώθω μαζί τους μια απίστευτη σύνδεση. Υπάρχουν φορές που αισθάνομαι τα έργα τόσο δικά μου, σαν να τα έχω γράψει εγώ!».
Στόχοι και συνεργασίες
Σήμερα ο Δημήτρης Σουκαράς ζει μια περίοδο που του αρέσει πολύ να πειραματίζεται, να παίζει νέα μουσική και να συνεργάζεται με μουσικούς από διαφορετικές μουσικές ρίζες: με την Αυστραλέζα τραγουδίστρια Lotte Betts - Dean, τον Ιταλό ακορντεονίστα Giancarlo Palena, ένα duo με τον Αναστάσιο Πάππας, με μουσική για κιθάρα και πιάνο, καθώς και μ' ένα κουιντέτο εγχόρδων εκλεκτών φίλων και μουσικών (Izzy Howard, Romane Eymard, Georgia Morse, Μαρία Αναστασιάδου και Λουκάς Κερκύρας).
Παράλληλα, συνεργάζεται με τους συνθέτες Clarice Assad, Belle Chen, Ιάσονα Μαρούλη και Ιωάννη Παναγιώτου, στο πλαίσιο του διδακτορικού του και του νέου του άλμπουμ, που προβλέπεται να ηχογραφηθεί το 2023. Έχει την τύχη να κάνει αρκετές συναυλίες και να διδάσκει στο Λονδίνο και στην Ελλάδα. Το να βιοπορίζεται αποκλειστικά από τη μουσική και να είναι οικονομικά ανεξάρτητος, το επιδίωξε από μικρός.
Νικητής πολλών διεθνών διαγωνισμών, ο Δημήτρης είναι o ιδρυτής και o καλλιτεχνικός διευθυντής της Σειράς Συναυλιών MUΣA. Έχει συμπράξει με τη Filarmonia Orchestra Campana, το Audentia Ensemble, την Ορχήστρα εγχόρδων του Δήμου Πατρέων, την Ορχήστρα του Ιονίου Πανεπιστημίου, την «Αθηναϊκή Μαντολινάτα» και έχει δώσει ρεσιτάλ κιθάρας στο King's Place, το Θέατρο Θερβάντες του Λονδίνου και στο Musikverein της Βιέννης.
Μέσω των ευφάνταστων projects που δημιουργεί και μέσω των συνεργασιών του, ο Δημήτρης θέλει, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μεταξύ της κλασικής κιθάρας και του κοινού. Να επεκτείνει το ρεπερτόριό της προσκαλώντας κορυφαίους συνθέτες από όλον τον κόσμο να συνθέσουν για τη δική του.
Αυτά που του αρέσουν, αυτά που τον θυμώνουν
Του αρέσει η ζωή στην Ελλάδα. Οι φίλοι, η οικογένειά του, το φως της, το φαγητό. Θα του άρεσε να καταφέρει να ζήσει στην Ελλάδα με τις συνθήκες που επιθυμεί. «Η μουσική δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε στον κόσμο και όχι να περιοριζόμαστε στο μέρος που έχουμε επιλέξει να ζήσουμε. Έτσι λοιπόν μπορώ να φανταστώ ως βάση μου την Αθήνα» λέει νοσταλγικά.
Διαπιστώνει όμως την αδιαφορία του κράτους για την επαφή των νέων με τις τέχνες. «Σε μια χώρα με τόσο αξιόλογους καλλιτέχνες, τόσο πολύ θέατρο και μουσική, βλέπουμε πως τα καλλιτεχνικά μαθήματα, αντί να αναβαθμιστούν, ξεριζώνονται από τα δημόσια σχολεία. Με θυμώνει και η έλλειψη ευγένειας, σεβασμού και αποδοχής στη διαφορετικότητα» μας λέει κλείνοντας.
