Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.2°C25.8°C
2 BF 33%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.4°C26.8°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.0°C24.8°C
2 BF 49%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.0°C
2 BF 69%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
25 °C
24.0°C24.9°C
2 BF 33%
Επτά δώρα της ECM για το 2021
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Επτά δώρα της ECM για το 2021

Nana Vasconcelos και Pat Metheny, στο στούντιο ηχοληψίας. Κάτω αριστερά: ο ιδρυτής και εμπνευστής της ECM Manfred Eicher

Επί 20 χρόνια ο Ελβετός πιανίστας Nik Bärtsch υπήρξε ένα από τα μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής τζαζ σκηνής, αλλά πάντα η μουσική του αντλούσε στοιχεία από τον αιχμηρό μοντερνισμό του Bela Bartók ή του Igor Stravinsky, το πολυρυθμικό funk συγκροτημάτων όπως οι Meters και σχημάτων του progressive indie-rock.

Ο μπασίστας Marc Johnson

Nik Bärtsch: Entendre

Οι δύο τακτικές συνθέσεις των οχημάτων της μουσικής του -το ηλεκτρικό κουιντέτο Ronin και το ακουστικό κουαρτέτο Mobile- είναι προϊόντα σκληρής δουλειάς, οι δε περίτεχνες συνθέσεις του Bärtsch (συνήθως κομμάτια αριθμημένα, στα οποία προτίθενται η λέξη "Modul") συχνά προκαλούν πονοκέφαλο με τους ρυθμούς τους και τη σύγκρουση των αρμονιών. Η ανασύνθεσή τους για σόλο πιάνο δίνει χώρο για λυτρωτικές ανάσες. Γι' αυτό και το Entendre, το πρώτο άλμπουμ του Bärtsch για σόλο πιάνο, είναι μάλλον το καλύτερό του.

Στο άλμπουμ Rea του 2004, το «Modul 26», ένα έως και απωθητικό progressive-rock, μεταμορφώνεται σε ένα αστραφτερό μινιμαλιστικό κομμάτι, όπου ο Bärtsch αυτοσχεδιάζει σ' ένα μηχανικό ostinato, όπως ένας αρμονικά περιπετειώδης Philip Glass, που παίζει boogie-woogie. Στο Llyrìa του 2010, το «Modul 55» πέφτει στο επίπεδο ενός ιαπωνικού τζαζ-ροκ, ενώ η απόδοσή του για σόλο πιάνο αποδίδει με επιτυχία το σόλο ενός ιαπωνικού φλάουτου shakuhachi.

Το «Modul 58_12» συνδυάζει δύο παλιά κομμάτια σε ένα οκτάλεπτο έπος, που διοχετεύει την αγάπη του Bärtsch για τον Steve Reich. Στο «Modul 5» παίζει πάνω σε μια μόνο νότα για τρία λεπτά, εξερευνώντας τις πολλαπλές αρμονικές του, πριν μετατρέψει τους σφυρηλατημένους ρυθμούς σε μια μακριά, μεταβαλλόμενη φάση. Για όποιον μπορεί να ανεχθεί τον Bärtsch σε μικρές δόσεις, αυτός είναι ένας δίσκος ο οποίος επανεπισκέπτεται έξι συνθέσεις του από τους δίσκους του με τους Ronin και τους Mobile και αξίζει την ακρόαση. Ηχογραφημένο στο Lugano τον Σεπτέμβριο του 2020, το Entendre είναι άλλη μια παραγωγή του Manfred Eicher.

Ο ντράμερ Andrew Cyrille

Andrew Cyrille Quartet: The News

Στα 81 του χρόνια σήμερα, ο ιστορικός Αϊτινής καταγωγής Αμερικανός ντράμερ Andrew Cyrille, πάνω από έξι δεκαετίες συνεργάτης σπουδαίων μουσικών, από τον πρωτοπόρο του τενόρου Coleman Hawkins έως την Carla Bley ή τον ασυμβίβαστο βιρτουόζο του free jazz πιάνου Cecil Taylor, έμαθε τα πάντα για τις πολυπλοκότητες της τζαζ και, στη συνέχεια, προσπάθησε να τις αποστάξει σε ακόμα πιο απλά πράγματα, στα δικά του έργα.

Οι Ειδήσεις είναι η συνέχεια του The Declaration of Musical Independence του 2016, με τον ευφάνταστο Κουβανό και Νεοϋορκέζο David Virelles να συναντά, στα πλήκτρα, τον κιθαρίστα Bill Frisell και τον κοντραμπασίστα Ben Street. Εδώ, το «Mountain», σύνθεση του κιθαρίστα Bill Frisell, μία από τις τρεις που συνεισφέρει στον δίσκο, έχει έναν χαρακτηριστικό «ηλιόλουστο» αέρα. Η μελωδία και η φωτεινή του αρμονία σταδιακά σβήνει μέσα στους σκοτεινούς χαμηλούς τόνους του Virelles. Η σύνθεση του τίτλου είναι μια παλιά σύνθεση του Andrew Cyrille, όπου ο φίνος ήχος των κρουστών προέρχεται από τα «βουρτσάκια» του, παιγμένα με λεπτότητα πάνω σε μια εφημερίδα.

Το The News είναι ένα ήσυχο, λαμπερό σετ. Το μπάσο του Ben Street παρέχει αυτή τη σταθερή υποστήριξη που επιτρέπει στον Cyrille να περιφέρεται ελεύθερα, δίνοντας μια γεύση που συχνά λείπει από τις ηχογραφήσεις του Frisell.

Mathias Eick - When We Leave

Ο Mathias Eick, εδώ και μια δεκαετία, είναι ένα ανερχόμενο αστέρι στον ευρωπαϊκό κόσμο της τζαζ ή -τουλάχιστον- αυτού που εμείς, στην παλαιά ήπειρο, λέμε «τζαζ». Η εστίασή του στο When We Leave, το πέμπτο άλμπουμ του Eick για την πάντα επιλεκτική ECM του Manfred Eicher, βρίσκεται στο έντεχνο παίξιμο και τη μελωδία του συνόλου των μουσικών που τον περιστοιχίζουν, παίζοντας μια συχνά αισιόδοξη και εμφανώς όμορφη μελωδία.

Tο εκφραστικό παίξιμο του Νορβηγού τρομπετίστα, που εκπέμπει έναν «παρθένο αλλά διεισδυτικό τόνο», κατά τους New York Times, συμπληρώνεται εξαιρετικά από την παρέα των πέντε ταλαντούχων δεξιοτεχνών συνοδοιπόρων του. Ο βιολιστής Hakon Aase, ένας από τους εξαιρετικούς αυτοσχεδιαστές της γενιάς του, συχνά «σκιάζει» τον ηγέτη με μελωδικές γραμμές που αντανακλούν ένα βαθύ υπόβαθρο στη λαϊκή, παραδοσιακή μουσική, αλλά και την τζαζ.

Οι ντράμερ / κρουστοί Helge Andeas Norbakken και Torstein Lofthus αλληλεπιδρούν με ακρίβεια, πάντα κοντά στο κέντρο της δράσης όπου ο πιανίστας Andras Ulvo και ο μπασίστας Audun Erlien μεταφέρουν ιδέες ανάμεσα στο frontline και στο ρυθμικό τμήμα του σεξτέτου, που εμπλουτίζεται από το μπάσο του Audun Erlien. Σε αρκετά κομμάτια, οι ατσάλινες χορδές της pedal steel κιθάρας του Stian Carstensen δίνουν μια διάσταση μυστηρίου στις συνθέσεις του τρομπετίστα και leader Eick.

To When we leave ηχογραφήθηκε στο Rainbow Studio του Όσλο, τον Αύγουστο του 2020.

Marc Johnson: Overpass

Παρ' όλο που οι ηχογραφήσεις για σόλο μπάσο είναι ελάχιστα διαδεδομένες, η λίστα είναι μεγαλύτερη από ό,τι ο μέσος μουσικόφιλος φαντάζεται. Παίκτες τόσο διάσημοι όσο οι Ron Carter, Miroslav Vitous και William Parker έχουν συνεισφέρει ενεργά σε αυτήν. Το ίδιο και ο Dave Holland, του οποίου το άλμπουμ Emerald Tears (ECM, 1977) χρησίμευσε σαν έμπνευση για το ηχογραφημένο το 2018 Overpass του Marc Johnson, μια συμπαραγωγή με τη σύζυγό του, τη Βραζιλιάνα τζαζ πιανίστρια Eliane Elias.

Κάθε μπασίστας που κάνει το σόλο άλμα του, το προσεγγίζει με μια βασική αρχή: την ανάγκη να ωθήσει τον εγκέφαλο του ακροατή να γεμίσει τους χώρους που άφησε κενούς η απουσία άλλων οργάνων, δίνοντας την ψευδαίσθηση της πληρότητας. Ο Johnson το ξέρει καλά στις συνομιλίες με τον εαυτό του, σε αυτά τα οκτώ κομμάτια. Μία από τις πέντε πρωτότυπες συνθέσεις, με τίτλο «And strike each tuneful string», είναι μια μελωδική ιδέα, που αποφεύγει να μετατρέψει σε μια απλή επίδειξη τεχνικής.

Το «Nardis», του Miles Davis, συναντά τα άνω και κάτω άκρα της γκάμας των ήχων που παράγει ένα κοντραμπάσο, ειδικά σαν αυτό που χειρίζεται δεξιοτεχνικά ο Marc Johnson, ενώ το «Whorled Whirled World», όπως και ο παιχνιδιάρικος τίτλος, είναι μια συναρπαστική «κούρσα» του μπάσου που κόβει την ανάσα.

Joe Lovano / Trio Tapestry: Garden of Expression

Ο σαξοφωνίστας Joe Lovano ξεκίνησε ως μέλος του κουαρτέτου του John Scofield, ενώ το 1985 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ Tones, Shapes & Colors και κέρδισε ένα Grammy για το δισκογραφικό του 52th Street Themes, το 2000. Σήμερα, συναντά τους Marilyn Crispell και Carmen Castaldi στο δεύτερο άλμπουμ τού Trio Tapestry, για την ECM. Το Garden of Expression ακολουθεί τον πρώτο δίσκο τού τρίο, μία από τις περισσότερο συζητημένες τζαζ κυκλοφορίες για το 2019.

Η νέα ηχογράφηση περιλαμβάνει οκτώ από τις πρωτότυπες συνθέσεις του Lovano, που παίζει τόσο τενόρο όσο και σοπράνο σαξόφωνο, καθώς και tarogato, με την Marilyn Crispell στο πιάνο και τον Carmen Castaldi στα τύμπανα, βελτιώνει ακόμη περισσότερο την αυτοσχεδιαστική αντίληψη του Lovano από τη δεκαετία του 1970. Το τρίο παρέχει ένα υπέροχο πλαίσιο για τα σόλο, τις μελωδικές γραμμές και τους αυτοσχεδιαστικούς τονισμούς της Marilyn Crispell, που βοηθούν τον χαρακτήρα της «μουσικής δωματίου» της ομάδας να ανθίσει.

Craig Taborn: Shadow Plays

Ο Craig Taborn, είναι ένας μάγος των ηλεκτρονικών πλήκτρων. Το άλμπουμ του Junk Magic και η συνέχεια του 2020, το Compass Confusion, ήταν κάποια τολμηρά κομμάτια σύγχρονης τζαζ που τον ώθησαν να συνεργαστεί με μια ποικιλία συνεργατών, όπως ο Ikue Mori και το rhythm section των Bad Plus. Και όμως, η μεγάλη αναγνώρισή του ήρθε για μια σόλο πιάνο ηχογράφηση που κυκλοφόρησε από την ECM το 2010, με τίτλο Avenging Angel. Φτιαγμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από αυτοσχέδια τμήματα, το άλμπουμ έκανε τον Taborn αμέσως υποψήφιο για τη θέση του Keith Jarrett στην τέχνη του αυτοσχεδιαζόμενου σόλο ακουστικού πιάνου.

Το Shadow Plays είναι μια ζωντανή ηχογράφηση από το Wiener Konzerthaus της Αυστρίας. Το βράδυ της 2ας Μαρτίου του 2020, λίγες μόλις εβδομάδες προτού ένα μεγάλο μέρος του κόσμου χτυπηθεί από την πανδημία, ο Taborn αυτοσχεδίαζε στο πιάνο για μία ώρα και 16 λεπτά. Χωρισμένο σε επτά μέρη, το «Shadow Plays» είναι εξίσου τολμηρό και αφηρημένο -όπως θα περίμενε κανείς από έναν καλλιτέχνη με προοπτική, όπως ο Taborn- και αναδεικνύει την ικανότητά του να χτίζει ένταση.

Marcin Waslewski Trio: En attendant

Αυτό το ολοκληρωμένο πολωνικό τρίο, με επικεφαλής τον ευαίσθητο πιανίστα Marcin Wasilewski, έγινε γνωστό για τον αυτοσχεδιασμό και την ισχυρή αίσθηση ευκρίνειας που το χαρακτηρίζουν. Το νέο τους άλμπουμ, En Attendant -το 7ο για την ECM- περιλαμβάνει ένα τριμερές συλλογικό κομμάτι και ερμηνείες διαφορετικών συνθέσεων της Carla Bley, των Doors και του Bach.

Διάρκειας έξι περίπου λεπτών, τα τρία μέρη του «In Motion» είναι λυρικά, με απαλά μελωδικά και αρμονικά περιγράμματα. Αποκαλύπτουν υπέροχες αποχρώσεις, σαν αποτέλεσμα της επικοινωνίας του πιανίστα και των δύο εξαιρετικών συνεργατών: του μπασίστα Slawomir Kurkiewicz ή του ντράμερ Michal Miskiewicz. Το Μέρος ΙΙΙ επιτρέπει στα λεπτεπίλεπτα κύμβαλα του Miskiewicz να γίνουν εμφανή, πριν το τρίο αποκαλύψει την πιο εξερευνητική-πειραματική του πλευρά.

Η ευελιξία του τρίο τούς επιτρέπει να επιλέγουν διαφορετικά μουσικά είδη για το ρεπερτόριό τους: την παραλλαγή No. 25 απ' τις Goldberg Variations του Μπαχ ή το κλασικό «Riders on the Storm» των Doors (μάλλον το καλύτερο κομμάτι του δίσκου) δέχονται μια φίνα τζαζιστική προσέγγιση και ένα ζεστό groove, δίνοντας μια ξεχωριστή νότα στο En Attendant.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL