Με τίτλο "Why the Hell Would You Want to Privatize Libraries?", οι Donald Cohen και Allen Mikaelian γράφουν ένα πολύ δυνατό άρθρο στον ιστότοπο Literary Hub σχετικά με τη λειτουργία των βιβλιοθηκών (στις ΗΠΑ) ως δημοσίων θεσμών και κουβεντιάζουν μία νέα τάση που έχει εμφανιστεί, να ιδιωτικοποιούνται οι λειτουργίες των βιβλιοθηκών.
Ξεκινούν το άρθρο τους με ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για την αξία και τη χρήση μιας μικρής τοπικής βιβλιοθήκης. Σε μια απομακρυσμένη ορεινή πόλη κάπου στις ΗΠΑ δεν υπήρχε ποτέ δημοτική βιβλιοθήκη. Οι προσπάθειες για την εξεύρεση χρημάτων μέσα από μια μικρή φορολογική επιβάρυνση έπεφταν πάντα στο κενό, καθώς συχνά αντιμετώπιζαν αντιδράσεις του τύπου "οι βιβλιοθήκες είναι κομμουνιστικές". Όταν με τα πολλά κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μικρή βιβλιοθήκη, παρήγγειλαν 500 κάρτες για να εκδώσουν τις κάρτες μέλους, καθώς δεν φαντάζονταν ότι θα είχαν μεγαλύτερη ζήτηση σε ένα τόσο αντιδραστικό περιβάλλον. Έπειτα από τις τρεις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας, ξέμειναν από κάρτες. Στο τέλος του χρόνου είχαν εκδώσει 1.500. Ξεκίνησαν να λειτουργούν τη βιβλιοθήκη και ταυτόχρονα λέσχη ανάγνωσης, ώρα για ιστορίες για παιδιά προσχολικής ηλικίας, κινηματογραφικές βραδιές και μια ομάδα που συνδύαζε το παιχνίδι με την ανάγνωση. Η βιβλιοθήκη έγινε άμεσα το κέντρο της κοινότητας.
Η Sue Halpern, συγγραφέας στη New York Review of Books, απάντησε στις μέχρι τότε αντιδράσεις: Ο άνθρωπος που είπε ότι οι βιβλιοθήκες είναι κομμουνιστικές έχει δίκιο. Μια δημόσια βιβλιοθήκη βασίζεται στις ηθικές αρχές της κοινής χρήσης και της ισότητας. Δεν κρίνει και δεν επικρίνει κανέναν. Αντιδιαστέλλεται στον υλισμό και τον ατομισμό που κατά τα άλλα καθορίζουν τον πολιτισμό μας. Οι βιβλιοθήκες στις ΗΠΑ είναι από τους λίγους θεσμούς που αντιστάθηκαν στα κύματα των ιδιωτικοποιήσεων, ακόμα και ζωτικών λειτουργιών του κράτους, όπως η εκπαίδευση, τα νοσοκομεία και το σύστημα Υγείας, η ενέργεια κ.λπ. Αναγνωρίζονται ως μοναδικοί χώροι που λειτουργούν για το σύνολο της κοινότητας, ελεύθερα, με ισότιμη πρόσβαση, δημοκρατικά, εμπλουτίζοντας το έργο τους, πέρα από τις συλλογές τους, με τρόπους που τις καθιστούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής ζωής μιας κοινότητας.
Στη συνέχεια του άρθρου γίνεται αναλυτική αναφορά στην προσπάθεια ορισμένων δήμων να δώσουν τη λειτουργία των συστημάτων βιβλιοθηκών τους σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες πολλές φορές χρεώνουν τα μέλη για τη χρήση των βιβλιοθηκών. Αυτό έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Μετατρέπονται έτσι αυτές οι βιβλιοθήκες σε βιβλιοπωλεία. Και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά. Γιατί οι βιβλιοθήκες δεν αφορούν μόνο τα βιβλία και την πρόσβαση σε αυτά. Αφορούν ένα τεράστιο πλέγμα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, της γνώσης, της δημιουργίας και του πολιτισμού. Οι βιβλιοθήκες είναι ζήτημα δημοκρατίας.
