Αφήνεται να παρασυρθεί από «εξωμουσικές» επιρροές -ταινίες φαντασίας που τον εμπνέουν, την απεραντοσύνη της θάλασσας, τα χρώματα του ουρανού, το χάος του Διαστήματος- και αναζητά τη δημιουργία εικόνων και ιστοριών μέσα από τους ήχους. Τις οφείλει σε σημαντικό βαθμό στους, για πολλά χρόνια, συνεργάτες του μουσικούς. Και στον πατέρα του.
Ανδρέας Κασσέτας (1944-2015)
Στον πατέρα του, τον δάσκαλο, λογοτέχνη και «ποιητή της Φυσικής» Ανδρέα Κασσέτα, που τον βοήθησε να αγαπήσει το Διάστημα και τους αστερισμούς, αφιέρωσε, μετά θάνατον, την πενταμερή σουίτα «Dark Suite». Όσοι γνώρισαν τον άνθρωπο και επιστήμονα που λάτρευε την πνευματική καλλιέργεια και τη Φυσική, «ταξιδευτή των μαθητικών ονείρων και παραγωγό διανοητικής ηδονής που συνδύαζε τη φυσική με τη λογοτεχνία» τον είπαν.
Ο Ανδρέας Κασσέτας γεννήθηκε στο Κουκάκι και από νωρίς αφιερώθηκε στην αγαπημένη του επιστήμη. Κατά τη μακριά πορεία του στο δημόσιο σχολείο δίδαξε Φυσική σε χιλιάδες μαθητές του Γενικού Λυκείου, τα τελευταία χρόνια στην Ιόνιο Σχολή της Φιλοθέης.
Η προσφορά του τόσο στον επιστημονικό χώρο της Φυσικής όσο και στο συνδικαλιστικό κίνημα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών έμεινε βαθιά χαραγμένη στους μαθητές και τους συναδέλφους του. «Ήμουν ο χειρότερος μαθητής του», θυμάται ο Γιάννης, «αλλά όταν άρχισα να γράφω μουσική, κατάλαβα ότι μου μετέδωσε το πάθος του για τη Φυσική και το Διάστημα με τον δικό του τρόπο».
Από την αρχή
Η μουσική τού δημιουργούσε έντονα συναισθήματα από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Ο Γιάννης ξεκίνησε με σαξόφωνο και πιάνο. Η αληθινή μαγεία ήρθε σιγά - σιγά, όταν, ακούγοντας τους rock’n’roll και μπλουζ σαξοφωνίστες, αποφάσισε να μάθει κι αυτός να παίζει έτσι. Όταν, σε ηλικία 14 ετών, άρχισε να «φυσάει» με ένα πιο τζαζ ηχόχρωμα, ήξερε ότι αυτό θα έκανε στη ζωή του.
Μπαίνοντας στο Μουσικό Σχολείο της Παλλήνης, έμπλεξε με μπάντες τζαζ και μπλουζ. Κάπου 15 ετών ήταν όταν πήγε και κάθισε δίπλα στον σαξοφωνίστα της τζαζ Δημήτρη Βασιλάκη, που τον έβαλε για τα καλά στον χώρο της τζαζ. Αξέχαστες και ουσιαστικές ήταν και οι στιγμές με τον Γιώργο Κοντραφούρη.
Οι σπουδές του -με δύο υποτροφίες- στο Berklee College of Music, ένα από τα πιο αναγνωρισμένα μουσικά πανεπιστήμια του πλανήτη, ανέδειξαν τα ταλέντα του σαν συνθέτη και ενορχηστρωτή, εκτός από έναν καλό τζαζ αυτοσχεδιαστή που ήδη ήταν. Οι καθηγητές του εκεί ήταν ιδιοφυείς, υψηλό όμως ήταν και το επίπεδο των μαθητών στους τομείς της ενορχήστρωσης και της σύνθεσης.
Η αλήθεια για την εξωγήινη εισβολή στην Αίγυπτο
Το tour de force ντεμπούτο άλμπουμ του («Yiannis Kassetas & The Funk Wizards - The Truth About the Alien Invasion In Egypt») ο τότε 27χρονος Γιάννης Κασσέτας το ηχογράφησε ζωντανά στο στούντιο σε μόνο τρεις ημέρες, αποτυπώνοντας την ενέργεια και το groove των «Funk Wizards». Ο Γιώργος Κοντραφούρης παίζει πιάνο σε δύο κομμάτια και ο παραγωγός του άλμπουμ Δημήτρης Βασιλάκης παίζει τενόρο σαξόφωνο σε ένα. Στα δύο τραγούδια του δίσκου, η Λουκία Παλαιολόγου.
Τα τοπία που σχεδιάζει ο Κασσέτας δίνουν τη δυνατότητα στον ακροατή να αφήσει τις υγρές νότες της τζαζ να τον παρασύρουν μέχρι το «τροπικό νησί με τις μεταλλαγμένες σαύρες που τρώνε μόνο χορτάρι και ανανάδες» (τίτλος κομματιού κι αυτός!).
Στην Αβυσσο του φανκ
Στο «Funk Abyss» δεύτερο άλμπουμ του περιέχεται και το “John Carpenter's Road Movie”, που είναι μία από τις λίγες συνθέσεις του που βασίστηκαν σε μια μελωδική γραμμή, την οποία επινόησε αυτοσχεδιάζοντας με το σαξόφωνό του. Στη συνέχεια, έκατσε στο πιάνο κι έδωσε κινηματογραφική χροιά στην ήδη διαμορφωμένη μελωδία.
Το «σενάριο», ένα κλασικό «Carpenter-story», αναφέρεται σε έναν μοναχικό αυτοκινητιστή που τρομοκρατεί τους πάντες ενώ τρέχει με την κορβέτ του σε έναν ερημικό παραθαλάσσιο δρόμο μια νύχτα χωρίς φεγγάρι. Λίγο πριν από το τέλος της παρανοϊκής βόλτας του, ακούμε τις ψυχές των αγγέλων που έχει πάρει στο διάβα του, ενώ στο ιντερλούδιο ο οδηγός αποφασίζει να πατήσει το γκάζι και να πετάξει με το αμάξι του από έναν γκρεμό στη θάλασσα - σε ένα αυτοκαταστροφικό παραλήρημα. Στο τέλος, ο παφλασμός των κυμάτων και η άβυσσος.
Στο ίδιο άλμπουμ του 2010 το “Crystal Dream” ήταν μια καθαρά πιανιστική σύνθεση την οποία ο Γιάννης Κασσέτας «πείραζε» για χρόνια μέχρι να πάρει την τελική της μορφή. Αναφέρεται στον παράλληλο κόσμο που βρίσκεται όταν καταδύεται στην άβυσσο της θάλασσας - μουσικής. Μια μελωδία - αμοιβάδα, που παίρνει διαφορετικές όψεις και διαστάσεις ανάλογα με τη διάθεση του ακροατή.
East N Blues, 2014
Οι μουσικοί που πλαισιώνουν τον Γιάννη στα sessions της Νέας Υόρκης που έδωσαν το «East N Blues» είναι ο δύο φορές βραβευμένος με Grammy ντράμερ Ulysses Owens Jr., ο ανερχόμενος πιανίστας της νεοϋορκέζικης jazz σκηνής Adam Birnbaum, o τρομπετίστας Tatum Greenbalt, που ο Wynton Marsalis τον ξεχωρίζει ως έναν από τους καλύτερους τρομπετίστες της γενιάς του, και ο Miles Griffith, ο ευρηματικότερος ίσως jazz βοκαλίστας της γενιάς των ’90s.
Την dream-team συμπληρώνει ο κοντραμπασίστας Απόστολος Σιδέρης, ένας εξαιρετικός Έλληνας μουσικός που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Σε τρία από τα κομμάτια του δίσκου συναντάμε στο τρομπόνι τον χαρισματικό Αντώνη Ανδρέου. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Lofish Studios στο Μανχάταν.
Το «East N Blues» περιλαμβάνει 12 συνθέσεις που αφήνουν χώρο για ένα άρωμα Ανατολής στο «Istanblues» και το «Eastern Funk Attack» ή για blues στοιχεία, όπως στο εντυπωσιακό «Dive Jazz», πάνω σε στίχους του τραγουδιστή Miles Griffith, που τραγουδά το μοναδικό τραγούδι του άλμπουμ. Ξεχωρίζουν η τριμερής «Eternal Suite» και η παιχνιδιάρικη μπαλάντα «I Saw a Dream of a Dream in a Melody».
Northern Lights, 2017
Το «Northern Lights» είναι το πέμπτο άλμπουμ του Γιάννη Κασσέτα, ο οποίος έχει συμπληρώσει 14 χρόνια στη δισκογραφία από το ντεμπούτο του «The Truth about the Alien Invasion in Egypt» για την επιλεκτική Puzzlemusik του 2007.
«Από τις πρώτες του νότες φτάνει το μήνυμα: είναι ένας δίσκος που ξεχειλίζει από ιδέες, φρεσκάδα και αφηγηματικές ιδιότητες. Ο Κασσέτας δημιουργεί τα δικά του ηχητικά τοπία και ιστορίες παρασύροντας τον ακροατή σε μακρινά ταξίδια και μυστηριώδεις χώρους στους οποίους κανείς δεν σου ζητά να έχεις κάνει κράτηση» έγραφε η Μαρία Μαρκουλή εκείνο καλοκαίρι. Και ακόμα:
«Ένιωσα να τηλεμεταφέρομαι σε κομψά τζαζ στέκια των '50s, σε μέρες όπου οι δονήσεις ήταν σφριγηλές και το mood σημερινό. Στο CD ‘Northern Lights’ υπάρχουν στιγμές που ηχούν σαν ένα soundtrack μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, με γιγάντια χταπόδια και άλλα θαλασσινά τέρατα. Ή είναι μόνο η δική μου φαντασία που φταίει; Ο Γιάννης είναι ένας μάστορας της τέχνης του και οι μουσικές του είναι γεμάτες συναισθήματα και ιδέες τις οποίες φανερά επιδιώκει να μοιραστεί. Για να μην βυθίζεται στον κόσμο αυτό ολομόναχος».
Στο CD «Northern Lights» συμμετείχαν μια ντουζίνα εκλεκτοί μουσικοί της εγχώριας τζαζ σκηνής και ο σπουδαίος Αμερικανός άλτο σαξοφωνίστας Craig Handy, ο οποίος έχει παίξει στο πλευρό των Art Blakey και Wynton Marsalis και έχει δισκογραφήσει με τον μεγάλο απόντα της τζαζ Charles Mingus, τον ηλεκτρισμένο κιθαρίστα John Scofield, τον Νοτιαφρικανό πιανίστα Abdullah Ibrahim, τον τενορίστα Joe Henderson και τον τρομπετίστα του hard bop, τον Freddie Hubbard.
Δίπλα του, οι Δημήτρης Τσάκας (άλτο σαξόφωνο), Τάκης Πατερέλης (τενόρο), Δημήτρης Παπαδόπουλος (τρομπέτα), Αντώνης Ανδρέου (τρομπόνι), Κωστής Χριστοδούλου (πιάνο), Δημήτρης Σεβδαλής (πιάνο και rhodes), Απόστολος Λεβεντόπουλος (κιθάρα), Γιώργος Γεωργιάδης (ηλεκτρικό μπάσο), Κώστας Λιόλιος (τύμπανα) και σύσσωμοι οι Next Step, είτε όλοι μαζί (στο «Bubbles of reality») είτε σε μονάδες: Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο), Θοδωρής Κότσυφας (κιθάρα), Ντίνος Μάνος (κοντραμπάσο), Βασίλης Ποδαράς (τύμπανα). Σε τέσσερα tracks συμμετέχει ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης στα ντραμς.
Συνθέτης ή εκτελεστής;
Μια sci-fi περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που είδε το βράδυ στο σινεμά ή μια μόνο φράση αρκεί για να κάτσει στο πιάνο. Το «κενό» -στην έμπνευση- ο Κασσέτας το αντιμετωπίζει με επιμονή και πείσμα. Κάποιες «λάθος» νότες τον εξιτάρουν και τον οδηγούν σε «παράπλευρες» οδούς. Τη «λύση» τη βρίσκει στην επίμονη επανάληψη ενός θέματος.
Αν και ξεκίνησε ως σαξοφωνίστας, σε κάποια στιγμή της πορείας του ο Γιάννης συνειδητοποίησε ότι η σύνθεση είναι κάτι που του βγαίνει πηγαία. Παρατηρεί τον εαυτό του να εξελίσσεται αρμονικά αλλά και ρυθμικά σε αυτόν τον τομέα. Έτσι, στόχος του είναι να δουλέψει και ως ερμηνευτής αλλά και σαν συνθέτης, με πρότυπα τον Dave Douglas, τον Dave Holland ή τον Wynton Marsalis.
Σημαντικό ρόλο παίζουν οι εκάστοτε συνεργοί του. Ο Γιάννης γράφει και ξέρει σε ποιον θα απευθυνθεί. Το παν γι' αυτόν είναι να νιώθει καλά με τον κάθε επιλεγμένο συνεργάτη. Γιατί το συναίσθημα βρίσκεται εκεί που ταιριάζουν δύο μουσικοί. Και τότε παράγεται μια μουσική που έχει ανάγκη να επικοινωνηθεί.
Όταν συνθέτει, ψάχνοντας τις σωστές νότες, ξεχνάει τον καλό σαξοφωνίστα, τον βάζει στο περιθώριο - έστω και προσωρινά. Ένας νέος δίσκος είναι στα σκαριά και ο Γιάννης Κασσέτας ψάχνει τη στιγμή που αυτός θα πάρει «σχήμα» με την κατάλληλη παρέα σε ένα στούντιο ηχοληψίας.
