Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
11.2°C18.1°C
2 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
10.6°C16.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C16.4°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
9 °C
8.9°C14.6°C
0 BF 81%
Χωρίς να βρέξει πόδι σε νερό
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Χωρίς να βρέξει πόδι σε νερό

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Ο μύθος της Ιφιγένειας διαθέτει πολλές παραλλαγές. Είναι άλλη η Ιφιγένεια του μύθου, άλλη αυτή που συναντάμε στην «Ορέστεια» του Αισχύλου και άλλη εκείνη του Ευριπίδη στις δύο τραγωδίες του με το ίδιο το θέμα.

Συνοψίζω. Στον Αισχύλο έχουμε τη σκληρή εκδοχή τής ανθρώπινης θυσίας, δεν υπάρχει η αντικατάσταση την τελευταία στιγμή από ένα ελάφι. Αυτή είναι η πιο «ήπια», κατευναστική εκδοχή του Ευριπίδη στις δύο τραγωδίες του. Αλλά η θυσία στον Αισχύλο είναι πραγματική και περιγράφεται με λέξεις ωμές και με όρους κυνικούς. Την πάνε ανάερα στον βωμό, δεμένη και φιμωμένη για να μην καταραστεί τους φονιάδες της. Αλλά η κατάρα βγαίνει από το βλέμμα της, που τινάζεται σαν βέλος και «βρίσκει» τους φονιάδες της έναν - έναν. Αυτή την κατάρα για την πατρίδα και για το σπίτι της, που έκτοτε βαρύνει το γένος των Αχαιών, μοιάζει να θέλει να εξορκίσει ο Ευριπίδης με τις δύο τραγωδίες του.

Ειδικά στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» πρέπει να μείνουμε στο γεγονός ότι η αναγνώριση ανάμεσα στα δύο αδέρφια είναι από τις λίγες τραγικές αναγνωρίσεις που σταματούν το ποτάμι τού αίματος αντί να το φουσκώνουν. Και μοιάζει σαν ένα σχόλιο στην «Ορέστεια», απευθυνόμενο στον νεκρό ποιητή της: «Για όλα τα δεινά μας βρήκες μια λύση στην τριλογία σου, μόνο που λησμόνησες να μας φέρεις πίσω την άδικα σφαγμένη Ιφιγένεια». Αυτό κάνει στην "Ιφιγένεια εν Ταύροις" ο Ευριπίδης. Εδώ τη λύση δίνει ως «από μηχανής» η Αθηνά της «Ορέστειας».  Όχι η  Άρτεμις.

Η παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στη στρωτή και λίγο «φιλολογική» μετάφραση του Γιώργου Ιωάννου, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη, κινείται στο επίπεδο μιας απλής επιφανειακής διερεύνησης της τραγωδίας, χωρίς διάθεση να εισδύσει στο σκοτεινό της βάθος. Μοιάζει σαν ο σκηνοθέτης να ψάχνει ακόμη τον βηματισμό του σε δύσβατα, πρωτόγνωρα μονοπάτια. Περισσότερο θύμιζε θρησκευτικό ορατόριο (μουσική του  Άγγελου Τριανταφύλλου), παρά αρχαιοελληνικό δράμα. Προς τιμήν του σκηνοθέτη ότι σεβάστηκε το κείμενο και δεν θέλησε να πρωτοτυπήσει παραβιάζοντάς το βάναυσα, όπως πολύ συνηθίζεται τους τελευταίους καιρούς.

Η Λένα Παπαληγούρα προσπαθούσε φιλότιμα να βρει το στίγμα τής κεντρικής ηρωίδας και δυσφορούσε συνεχώς όχι τόσο για τα δεινά της, όσο για το κοστούμι «Ντιόρ» που της επέβαλαν (Ιωάννα Τσάμη). Ούτε το υπερβολικό σκηνικό που ακύρωνε τον ορίζοντα τη βοηθούσε (Μαίρη Τσαγκάρη), ούτε οι κινηματογραφικοί φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου.

Ο καλός ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης (Ορέστης) δεν βοηθήθηκε από τη σκηνοθεσία. Ο Ορέστης δεν είναι ένα νευρόσπαστο στα χέρια του θεού, έχει τη δική του αυτόνομη προσωπικότητα που αποκαλύπτεται στις στιχομυθίες με τον Πυλάδη. Η σκηνοθεσία τον έδωσε, όμως, σε κατάσταση μόνιμης καταληψίας. Γιατί; Ούτε ο Θόας είναι ο «κακός σερίφης» από «γουέστερν σπαγγέτι», όπως διδάχθηκε ο ρόλος στον Νίκο Ψαρρά. Κάθε άλλο μάλιστα.

Την τιμή της παράστασης έσωζαν in extemis ο πολύ καλός, σωστός, ακριβής Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Γελαδάρης, Αγγελιοφόρος) και ο μετρημένος Προμηθέας Αλειφερόπουλος (Πυλάδης). Η κυρία Χαρούλα Αλεξίου ήρθε, είπε τα λόγια της και απήλθε, όπως η λοιπή παράσταση, χωρίς να βρέξει πόδι σε νερό.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL