Οι δυο αριστουργηματικοί πίνακες, το «Γυναικείο κεφάλι» που ο Πάμπλο Πικάσο φιλοτέχνησε το 1939 και δέκα χρόνια αργότερα, το 1949 στα τέλη του Εμφυλίου, δώρησε στον ελληνικό λαό για τη γενναία αντίστασή του απέναντι στους ναζί κατακτητές, και ο «Ανεμόμυλος Στάμερ» του Μοντριάν, επέστρεψαν στην Εθνική Πινακοθήκη απ’ όπου είχαν κλαπεί τον Ιανουάριο του 2012. Ο δράστης, ένας φιλότεχνος ελαιοχρωματιστής που όμως έχει τη δυνατότητα να δέχεται τις υπηρεσίες του μεγαλοδικηγόρου Σάκη Κεχαγιόγλου, βρίσκεται προφυλακισμένος. Δύο υπουργοί καταστρατηγώντας κάθε πρωτόκολλο αλλά και τους θεσμικούς κανόνες για τα έργα τέχνης, προετοίμασαν επιμελώς ένα success story που τελικά κατέληξε σε φιάσκο, με την εικόνα από την πτώση του πίνακα του Πικάσο και τις φωτογραφίες από τη μεταχείριση των δύο έργων χωρίς καμία προστασία, να κάνουν το γύρω του κόσμου και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Για ακόμα μία φορά η κοινή γνώμη παρακολουθεί να ξεδιπλώνεται ανάγλυφα μπροστά της μια φαρσοκωμωδία εις βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς. Απίστευτες εικόνες στο ρέμα που βρέθηκαν οι δυο πίνακες, και ακόμα πιο αλγεινές με τα πολύτιμα έργα να μεταφέρονται, να πέφτουν, να σηκώνονται, από γυμνά χέρια αδαών και όχι, όπως θα έπρεπε, από αυτά των συντηρητών της Εθνικής Πινακοθήκης, προκειμένου να μετατραπούν σε φόντο για τη φιέστα δύο υπουργών. Η επικεφαλής της Πινακοθήκης απούσα, αφού έχει δηλώσει ότι πληροφορήθηκε την εύρεση των πινάκων από τα μέσα ενημέρωσης, η υπουργός Πολιτισμού με τον ομόλογό της Πολιτικής Προστασίας, παρούσα, να υποστηρίζει ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε αλλά και ότι η Ελληνική Αστυνομία «έχει ειδικούς που να πιστοποιούν τη γνησιότητα έργων Τέχνης ή αρχαιοτήτων", ο ανακριτής ωστόσο να κάνει τη δουλειά του και να καλεί τους αρμόδιους της Εθνικής Πινακοθήκης, προκειμένου να πιστοποιήσουν την κυριότητα των πινάκων ώστε να επιστρέψουν στον χώρο τους, και το αστυνομικό ρεπορτάζ να χύνει τόνους μελάνης για το πώς ο φιλότεχνος ελαιοχρωματιστής αποφάσισε να επιστρέψει τα έργα μετά από δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικού Τύπου που έκαναν λόγο για τον εντοπισμό του ήδη από τον περασμένο χειμώνα, αλλά και πως κατέστρεψε πετώντας στην τουαλέτα τον τρίτο πίνακα που κλάπηκε το 2012. Πέπλο μυστηρίου σκεπάζει την τύχη του σχεδίου σε χαρτί που τιτλοφορείται «Ο Άγιος Diego de Alcala σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και Σύμβολα του Πάθους» και φιλοτέχνησε ο Γουλιέλμο Κάτσια (γνωστός με το ψευδώνυμο Moncalvo) στις αρχές του 17ου αιώνα. Παρ’ ότι είχε εντοπιστεί το 2019 σε ηλεκτρονικό κατάλογο οίκου δημοπρασιών τον Σεπτέμβριο του 2019, εξακολουθεί να αγνοείται, ενώ για το θέμα κατέθεσαν κοινοβουλευτική ερώτηση οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου, και τομεάρχης Πολιτισμού, και Νίκος Ηγουμενίδης, ενώ η υπουργός Πολιτισμού υποστήριξε σε δηλώσεις της ότι το έργο που εντοπίστηκε στη Φλωρεντία ήταν «ανάλογο αλλά όχι το ίδιο».
Είδαμε και ακούσαμε πολλά την τελευταία εβδομάδα για την κλοπή και την εύρεση των πινάκων. Τα περισσότερα αμφιλεγόμενα, κάτι σαν ιστορίες για μικρά παιδιά, που δεν πείθουν και αναμφίβολα δεν απαντούν σε αμείλικτα ερωτηματικά τόσο για τα ακριβή γεγονότα, για το ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από την περίεργη κλοπή της Πινακοθήκης, την τύχη του σχεδίου του Μονκάλβο, για την απουσία των ανθρώπων και της διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης και κυρίως για τη χρονική συγκυρία της εύρεσης των πινάκων, και κυρίως για τον ρόλο των υπουργών Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού σ’ αυτή τη φαρσοκωμωδία, με φόντο τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Της μεγάλης παθούσας εδώ και περίπου δυο χρόνια.
