Την πιο κρίσιμη ώρα για τον πολιτισμό μας, που ασφυκτιά από την πανδημία και την αδιαφορία της Πολιτείας, η κυβέρνηση επιλέγει τις πρακτικές Φαρ Ουέστ του πολυπράγμονα υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη και τσιμεντώνει το Εμπρός.
Στο πλάνο αυτής της παράταιρης κανονικότητας η υπουργός Πολιτισμού τηρεί σιγήν ιχθύος παρότι γνωρίζει καλά ότι αυτό το επί δεκαετίες τοπόσημο υψηλής καλλιτεχνικής δημιουργίας και ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης είναι κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο από το 1989.
Ή μήπως η δρ. αρχαιολόγος Λίνα Μενδώνη δεν το γνωρίζει; Πολύ πιθανό να αγνοεί τη ιστορία του "Εμπρός", όπως αγνοεί τον θεσμικό της ρόλο για τη διάσωση της ιστορικής και συλλογικής μνήμης και για την προστασία της συλλογικής μνήμης της πρωτεύουσας του κράτους. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η μνήμη αποτελεί ζωντανό και κομβικό μέρος της ίδιας της ιστορίας του θεάτρου, της Αθήνας και της πολιτισμικής διαδρομής αυτού του τόπου.
Δυστυχώς με τις πράξεις και τις πρακτικές της η Λίνα Μενδώνη φροντίζει να επιβεβαιώνει καθημερινά ότι την υπουργική εργασία της την εκλαμβάνει ως "δουλίτσες" και ως τέτοια την πραγματώνει και με τις αποφάσεις της και με τις πρακτικές της και με τις κραυγές αλλά και με τις ένοχες σιωπές της.
Υπουργική αφωνία
Επί πέντε ημέρες, από την προηγούμενη Πέμπτη το πρωί, που ο κόσμος του πολιτισμού παρακολουθεί ανάστατος, αλλά όχι άπραγος, τη φίμωση του Εμπρός, η ίδια δεν λέει κουβέντα. Δεν ενημερώνει καν, έστω και στα μουλωχτά, την κυβέρνησή της ότι αυτό το θέατρο είναι κηρυγμένο μνημείο, δεν παίρνει καν ένα τηλέφωνο τον ομόλογό της επί της προστασίας του πολίτη και... των μνημείων, να του πει ‘άσε το Εμπρός, εκτιθέμεθα’.
Αντιθέτως ποιεί την νήσσαν. Όπως ακριβώς έκανε και με την υπόθεση Λιγνάδη. Δεν ήξερε, δεν άκουγε, δεν αντιδρούσε προκειμένου να ξελασπώσει τον αρεστό "άριστο". Την απάντηση τότε την έδωσε ο ίδιος ο κόσμος του πολιτισμού. Όπως ακριβώς και τώρα. Γιατί οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί μας την ιστορία του Εμπρός τη γνωρίζουν, την έχουν βιώσει και εξακολουθούν να τη βιώνουν. Και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι εκεί που ανθούν οι τέχνες και τα όνειρα δεν χωράνε το καουμποϊλίκι και η πολιτική της κατινιάς.
Εν πάση περιπτώσει πού ακούστηκε υπουργός Πολιτισμού να μην σπεύδει αμέσως ώστε οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ να αποκαταστήσουν το Εμπρός -κηρυγμένο μνημείο- από την εισβολή της αστυνομίας, ενώ μάλιστα έχει γίνει ήδη καταγγελία από την αξιωματική αντιπολίτευση γι' αυτόν ακριβώς το λόγο προς την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων;
Λουλουδάτα φορέματα στην Ακρόπολη
Και συνεχίζει την ένοχη σιωπή της η υπουργός. Βλέπετε έχει άλλες "δουλίτσες" να τακτοποιήσει σήμερα. Διότι στη συνεδρίαση του ΚΑΣ συζητείται το αίτημα του γνωστού οίκου μόδας Dior για φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση σε κορυφαία μνημεία μας. Είναι, μάλιστα, έντεχνα διατυπωμένα τα θέματα της ημερήσιας διάταξης του ΚΑΣ ώστε να μην αποκαλύπτεται ο κατάλογος των συγκεκριμένων μνημείων.
Αφορούν όμως μνημεία της Αθήνας, της ανατολικής Αττικής και της Κορινθίας. Τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια; Μήπως αφορά την Ακρόπολη, τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τη Νεμέα;
Ελπίζουμε να μην ξημερώσουμε σήμερα με δημοσιεύματα, αφιερώματα και παραλληλισμούς από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο στα λουλουδάτα φορέματα του 1950, όταν οι συλλογές του Dior φωτογραφίζονταν στον Βράχο με φόντο τον Παρθενώνα και η μισή Ελλάδα θαύμαζε τις δημιουργίες του γνωστού οίκου, ενώ η άλλη μισή βασανιζόταν στα βράχια του "νέου Παρθενώνα".
Ευτυχώς η χώρα μας έκτοτε έχει αλλάξει, δεν είναι ίδια με την Ελλάδα του 1950. Δυστυχώς όμως ίδια παραμένει, ως φαίνεται, η Δεξιά -και οι νοοτροπίες της. Και ακόμα πιο δυστυχώς θεωρεί ότι η Ακρόπολη χρειάζεται προβολή. Την προβολή του όποιου Dior. Μα πώς να καταλάβουν οι φτωχοί ότι το εμβληματικό μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς είναι αυτόφωτο νοηματικά, συμβολικά, ιστορικά, πνευματικά; Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ακρόπολη είναι σεβασμός.
Μια τυχαία συνάντηση
Σεβασμός ωστόσο απαιτείται και στον θεσμικό ρόλο ενός υπουργού. Και κάτι τέτοιο δεν διαπιστώθηκε για μια ακόμα φορά από πλευράς της υπουργού Πολιτισμού, που την Παρασκευή το απόγευμα έσπευσε να διαρρεύσει τους διαλόγους από την "τυχαία" συνάντησή της με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ακρόπολη.
Ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει σαφές, από το αίτημα με το οποίο ενημερώθηκαν για την επίσκεψη του προέδρου του, οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ ότι δεν θα χρειαστεί ξενάγηση, η ίδια εντελώς "τυχαία" έσπευσε να ξεναγήσει τον Αλέξη Τσίπρα. Και εντελώς "τυχαία" διέρρευσε τον διάλογό τους επιδιώκοντας να τον εκθέσει.
Προφανώς υπέθεσαν η ίδια και η επικοινωνιακή της μέντορας ότι, την ώρα που "τσιμεντώνεται" η Ακρόπολη και οδεύει προς καταστροφή -με την απόσπαση (θρυμματισμό) και την επανατοποθέτησή της- η μοναδική Μέση Οδός στο μετρό Θεσσαλονίκης, την ώρα που φιμώνεται το Εμπρός και καταδιώκονται οι άνθρωποι του σύγχρονου πολιτισμού, ο κόσμος θα καθίσει να ασχοληθεί με το αν ο Τσίπρας ονόμασε "γλυπτά" τις αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου.
Δεν δίστασε μάλιστα να καταφύγει σε ένα ακόμα fake news, σύμφωνα με τον διάλογο που διέρρευσε, υποστηρίζοντας ότι ο Decumanus που βρέθηκε το 2011 στο σταθμό Αγίας Σοφίας του μετρό Θεσσαλονίκης αποσπάστηκε το 2017. Η αλήθεια είναι, όπως έσπευσε να σημειώσει ο πρ. πρόεδρος της Αττικό Μετρό Γιάννης Μυλόπουλος, ότι ο Decumanus αποσπάστηκε από τον σταθμό Αγίας Σοφίας το 2012.
Η υπουργός και σε ψέματα καταφεύγει, κυρίως όμως ανασύρει μια "αυριανικού" τύπου πρακτική, διαρρέοντας διάλογο, που κανείς δεν ξέρει αν είναι ο πραγματικός, για να εκθέσει δήθεν τον πολιτικό της αντίπαλο. Αν αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος μιας υπουργού, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και αφήνει χώρο για να εξελιχθεί η πολιτική της κατινιάς.
