Πιστός και συνεπής στη θέση του και την αρχή ότι «το ποίημα πρέπει να έχει συγκεκριμένο άξονα σύλληψης και να καρφώνεται στο μυαλό και στη μνήμη του αναγνώστη», ο Στρατής Πασχάλης έρχεται για ακόμα μία φορά, με την πρόσφατη έκδοση του ποιητικού του βιβλίου «Η Μεγάλη Παρασκευή», να αναμετρηθεί ξανά με ερωτήσεις και έννοιες αιωνόβιες της ποίησης στις οποίες ο ποιητής καλείται κάθε φορά να δώσει υποκειμενικές «απαντήσεις» ή, μάλλον, υποδείξεις που ρίχνουν φως στις υπαρξιακές αγωνίες των ανθρώπων.
Ο συγκεκριμένος άξονας στο συνθετικό αυτό ποίημα είναι η απώλεια εκείνου του στοιχείου από το οποίο «πιάνεται» ο άνθρωπος για να συντηρεί ένα νόημα, μια αξία ή ένα όραμα που τον κρατάει ικανό να συνεχίζει τη ζωή του σε εποχές κοινωνικής και πνευματικής κρίσης - σαν αυτή που τώρα, ξανά, διανύουμε.
Με τον έρωτα να αποτελεί την ελπίδα εξόδου από την κρίση αυτή, ο Στρατής Πασχάλης αποδεικνύεται και στο παρόν ποιητικό του εγχείρημα άξιος διάδοχος μιας σειράς ποιητών που έδωσαν τα καλύτερα παραδείγματα μορφής και περιεχομένου, τεχνοτροπίας και νοήματος, ποιήματα που κέρδισαν στον αγώνα με τον χρόνο και «δείχνουν» τρόπους «αναγέννησης» της ελπίδας που μοιάζει να χάνεται:
«Αύριο θα ξυπνήσω πιο πένθιμος από ποτέ./ Θα καρφιτσώσω ένα μικρό χρυσό χαρτάκι στο μέρος της καρδιάς/ και θα νιώσω και πάλι μέσα μου να σαλεύει/ το σώμα του νεκρού έρωτα/ έτοιμο να βλαστήσει./ Και θ’ ακουστεί και πάλι εκείνο το μεγάφωνο/ κρεμασμένο στην παραθαλάσσια τζιτζιφιά:/ ‘Έρωτα, έρωτα - στο κεντημένο σώμα σου ψυχρό φιλί - Ωραία λουλούδια κι άσπρα ως ταίριαζαν πολύ’».
Η συλλογή περιέχει και ένα δεύτερο μέρος με τίτλο «Ο τοίχος με την κόκκινη βουκαμβίλια», όπου ο ποιητής περιλαμβάνει ποιήματα στο ίδιο μοτίβο και υλικό για στοχασμό με το συνθετικό ποίημα «Η Μεγάλη Παρασκευή».
Στο βιβλίο επανέρχεται η έννοια της ελληνικότητας, η οποία όμως συνδέεται με τη σημερινή εποχή και με την πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, με καταστάσεις και βιώματα που επαναφέρουν το ζοφερό σκηνικό της «Έρημης χώρας» του T.Σ. Έλιοτ. Ο θάνατος και η ανάσταση του νεκρού Θεού, όπως και η ανάσταση της έρημης χώρας, που θριαμβικά κηρύσσεται μέσω του έρωτα και των διαθλάσεων του φωτός, ανάμεσα από τους κόκκινους ανθισμένους κλώνους.
Τα ποιήματα δεν χαρακτηρίζονται από αφελή ή ματαιόδοξη αισιοδοξία. Αναδεικνύουν την απώλεια, επισημαίνουν την κενότητα, υπογραμμίζουν την έλλειψη ισορροπίας ενός πολιτισμού απολύτως αποπροσανατολισμένου ηθικά και πτωχευμένου αξιακά. Συγχρόνως αναδίδουν γνήσια πίστη στη δύναμη του ανθρώπινου είδους να αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του, να υμνεί τη μελλοντική ζωή, ενώ συγχρόνως σπαράζει πάνω από το νεκρό αποξεραμένο σώμα κάθε ελπίδας και προσμονής.
Ο έρωτας της ζωής και ο έρωτας των λέξεων:
«Το πένθος είναι για ό,τι έχουμε ζήσει./ Ό,τι δεν ζήσαμε θα ’ναι η Ανάσταση./ Κι ο ουρανός μ’ αυτό θα μας αποζημιώσει/ αύριο κιόλας./ Την ώρα που το αναμμένο κερί θα φιλάει/ τη φλόγα του άλλου κεριού/ που κρατάει ο άγνωστος κι έχει στο βλέμμα/ κενό τον τάφο του αναστημένου./ Τον τάφο του Αγαπημένου».
Info
Στρατής Πασχάλης
«Η Μεγάλη Παρασκευή»
Κάπα Εκδοτική
Σελίδες: 160
Τιμή: 16 ευρώ
