Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζω την τύχη την οποία μπορεί να είχε η ανατριχιαστικής γελοιότητας πρόταση της συνταξιούχου αστυνομικού και νυν γαλάζιας προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Καβάλας Φωτεινής Κόγια για αφαίρεση του ονόματος του Βασίλη Βασιλικού από την επωνυμία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της πόλης και την αντικατάστασή του με εκείνο του εκλιπόντος πρώην δημάρχου Λευτέρη Αθανασιάδη, κάτι άλλωστε που, προς τιμήν της, αρνείται η οικογένειά του.
Η συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Καβάλας ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή. Ελπίζω και εύχομαι -παρακολουθώντας με οδυνηρή έκπληξη τα τεκταινόμενα στην πολυαγαπημένη μου ιδιαίτερη πατρίδα- η πρόταση να επιστράφηκε πυξ λαξ και ασυζητητί στους εμπνευστές της, καθιστώντας έτσι τη βαρβαρότητά τους αυτεπίστροφη.
Για να μην διαχυθεί η προσβολή στην πόλη. Στην πόλη του Παρτσαλίδη, του Γκρόζου, του Τσολάκη, του Μακέδου (από τους 200 της Καισαριανής), του Πέγιου. Να μην διαχυθεί η προσβολή στην πόλη με τις βαριές περγαμηνές των αγώνων για τη δημοκρατία. Στην πόλη της πρώτης απεργίας γυναικών στην Ευρώπη από τις καπνεργάτριες της Καβάλας.
Ωστόσο αυτή η κατάπτυστη πρόταση, ανεξάρτητα από την τύχη της και μόνο για το γεγονός ότι εισήχθη προς συζήτηση στον δημοκρατικό θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελεί εχθρική ενέργεια που υπονομεύει έναν από τους θεμελιώδεις θεσμούς του πολιτεύματος.
Φυσικά είναι αστείο να αντιπαραβάλουμε το μέγεθος του Βασίλη Βασιλικού στο μέγεθος των διωκτών του. Ούτε και η ενέργεια αυτή στηλιτεύεται λόγω του όγκου της προσωπικότητάς του, που στο κάτω - κάτω είναι τόσος και τέτοιος ώστε να μην χρειάζεται την υπερασπιστική εγρήγορση κανενός.
Να σημειωθεί μόνο πως ο Βασίλης Βασιλικός θα ήταν ανακόλουθος προς το ήθος του και προς το ήθος του έργου του (αυτό να μην το προσπεράσουμε) αν σιωπούσε σχετικά με τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, ώστε να μην εισπράξει την εύκολη καταλαλιά και την εύκολη χλεύη από τις σύγχρονες συμμορίες της καρφίτσας. Εννοώ τις συμμορίες, που από παρακράτος έγιναν επιτελικό κράτος της απαστράπτουσας καρφίτσας πολυτελείας. Και από τη δολοφονία βουλευτών της Αριστεράς σήμερα δολοφονούν χαρακτήρες βουλευτών της Αριστεράς.
Η πρόταση λοιπόν πρέπει να αξιολογηθεί ως επικίνδυνη, όχι γιατί διαφωνεί με την άποψη του Βασίλη Βασιλικού, ο καθένας το έχει αυτό το δικαίωμα. Αν ήταν πρόταση για έκδοση καταγγελτικού ψηφίσματος επίσης, όσο κι αν εξόργιζε, ουδείς θα είχε αντίρρηση. Εδώ όμως πρόκειται για οιονεί ποινή.
Δεν είναι βλακώδης εισαγγελική υπερδιέγερση, είναι επικίνδυνη μορφή υποκατάστασης της δικαστικής εξουσίας που μετατρέπει ένα αιρετό συμβούλιο σε αίθουσα δικαστηρίου. Καλεί ένα συμβούλιο όχι να αποφασίσει, αλλά να επιδικάσει ποινή, που μάλιστα δεν προβλέπεται από κανέναν ποινικό κώδικα, από καμιά ποινική δικονομία και προπαντός από κανένα άρθρο του συντάγματος.
Ένα συμβούλιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καλείται να επιβάλει την τιμωρητική ποινή της διαπόμπευσης. Το ότι, υπέρ της αβυσσαλέας τυφλότητας, υπήρξε παρέλαση «αρίστων» από συγκεκριμένο τοπικό ραδιόφωνο κάνει το πράγμα ακόμα πιο επικίνδυνο.
Ποινές όμως επιβάλλει η δικαστική εξουσία. Τελεία και παύλα. Ουδεμία άλλη αρχή ή θεσμός έχει αυτό το δικαίωμα. Η ποινή δε για το κάθε παράπτωμα ή έγκλημα, όσο μεγάλο και αν είναι, αποτελεί και το όριο των απαιτήσεων της Πολιτείας από το πρόσωπο που το διέπραξε. Ουδείς άλλος έχει δικαίωμα αυτόδικης πρόσθεσης ή αφαίρεσης. Και πολύ περισσότερο ουδείς έχει δικαίωμα να επιβάλει ατύπως τη φριχτή ποινή του θανάτου. Ούτε στον Κουφοντίνα ούτε σε άλλον.
Αυτό είπε ο Βασίλης Βασιλικός. Όσο κι αν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όσοι διαρρηγνύουν τα δημοκρατικά τους ιμάτια, έχοντας καταπιεί αμάσητα διάφορα δικαστικά εγκλήματα κάθε μεγέθους και υφής, χωρίς να ταράζεται ο ύπνος του δικαίου (τους). Και επειδή δεν μπορούν να τον δικάσουν, θέλουν να τον καταδικάσουν με τον νόμο του Λιντς. Δεν πρέπει να περάσει έτσι. Για να μην δούμε κανένα βράδυ τον σταυρό στο βουνό πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα να φλέγεται...
