Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
Ειρήνη Κωνσταντινίδη / Παιχνίδι, περιπέτεια, ταξίδι
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ειρήνη Κωνσταντινίδη / Παιχνίδι, περιπέτεια, ταξίδι

Λέξεις σαν κι αυτές τις συναντάς συχνά στους στίχους που γράφει. Στίχους παιχνιδιάρικους, γεμάτους «μπαχάρια». Στίχους γεμάτους απ’ όσα η Ειρήνη βλέπει στα όνειρά της.

Στιγμές κοντά στη θάλασσα την κάνουν να ανασαίνει και να ξεχνά τον εφιάλτη μιας μετωπικής σύγκρουσης στα πολύ νεανικά της χρόνια. Στα πέντε άρχισε ν’ αγγίζει τα πλήκτρα του πιάνου τής μεγάλης αδελφής. Μαθηματικός ο μπαμπάς, συχνά άλλαζε τόπους δουλειάς. Ναύπακτος, Μύτικας, Αμπελόκηποι.

Στα Ωδεία της Λευκάδας, όπου την πήγαινε με το φέρι, οι δάσκαλοι ανακάλυψαν το μουσικό ταλέντο τής μικρής Ειρήνης, κληρονομιά της Ηπειρώτισσας γιαγιάς που την έπαιρνε στα γόνατά της και της τραγουδούσε τη μουσική κληρονομιά της από τα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Οι ιστορίες ζωής του πατέρα της από τα χρόνια της Κατοχής αναστάτωναν τις αισθήσεις της, ενώ η ντροπαλή μαθήτρια του Μουσικού Γυμνασίου της Παλλήνης τραγουδούσε τριφωνίες με τους συμμαθητές της.  Ώσπου στα χρόνια του πανεπιστημίου άρχισε να γράφει στιχάκια και να τραγουδάει στα πρώτα νεανικά γκρουπάκια. Κάπως έτσι βρέθηκε για πρώτη φορά στη σκηνή. Μετά το πρώτο κομμάτι ξέχασε το τρακ της κι άρχισε να ταξιδεύει, χωρίς άγχος, χωρίς κανέναν δισταγμό.

Κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα

Η μουσική είναι μια «μάγισσα» για την Ειρήνη Κωνσταντινίδη. Αυτήν τάχτηκε να υπηρετεί από μικρή. Τελειώνοντας τη Σχολή Νηπιαγωγών («το πτυχίο να πάρεις και μετά ό,τι θέλεις κάνεις») η Ειρήνη άρχισε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα συνεχίζοντας τις μουσικές της σπουδές.

Ενθουσιασμένη από τις θετικές γνώμες της Σαβίνας Γιαννάτου, η οποία την άκουσε και τη θαύμασε ως μέλος της κριτικής επιτροπής στη συναυλία αποφοίτησης από το «Athenaeum», όπου είχε δάσκαλους τη Σοφία Νοητή και τον Σύλβιο Σύρρο, ξεκίνησε να ασχολείται σοβαρά με τη φωνή. Σπουδάζοντας για λίγα φεγγάρια κλασικό τραγούδι, κατάφερε να βελτιώσει τις δυνατότητές της για να διδάξει μια μέρα κι αυτή νέες φωνές.

Ένα βράδυ, μια ιστορική φωνή της παγκόσμιας τζαζ, η πολύπειρη Sheila Jordan, που «δίδασκε» τις εμπειρίες τής πολυδαίδαλης μουσικής ζωής της, συνοδευμένη από το μπάσο του Cameron Brown στη σκηνή του «Jazz Upstais» στο «Guru Club» της πλατείας Θεάτρου, την κάλεσε να ανέβει δίπλα της. Η Ειρήνη δίστασε, κι ας είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια από την Jordan, που, στο σεμινάριο το οποίο είχε προηγηθεί, εξήρε το μουσικό της «αυτί» και τις φωνητικές και αυτοσχεδιαστικές της αρετές.

Στο «Παράφωνο»

Ο Δημήτρης Καλαντζής στο πιάνο, ο Περικλής Τριβόλης στο κοντραμπάσο ή ο Σεραφείμ Μπέλλος με τα τύμπανά του τη συνόδευσαν στα πρώτα της jam sessions. Τότε που η Ειρήνη, επηρεασμένη από τα ακούσματά της, τους δίσκους του Miles Davis, του Chet Baker, του Hank Mobley, του Dexter Gordon ή του Herbie Hancock, ανέβηκε στο σανίδι του «Παράφωνου», του ιστορικού τζαζ κλαμπ της Ασκληπιού, για να μας πει τις δικές της «ιστορίες» με την τεχνική του vocal scatting που την ενθουσίαζε. Ιστορίες με αρχή, μέση και τέλος.

Ψάχνοντας τον προσωπικό ερμηνευτικό «τρόπο», τη μουσική ταυτότητά της, διασκευάζοντας τραγούδια της Billie Holiday ή της Carmen McRae, άρχισε η περιπέτειά της με την τζαζ.

Οι ταξιδιάρικες ονειρικές μουσικές των Wonderfall Quartet

Ο αυτοσχεδιασμός τής χάρισε αυτό το πλούσιο εκφραστικό λεξιλόγιο που η Ειρήνη έπλασε στα μέτρα της, στο ασφαλές περιβάλλον ενός δικού της γκρουπ. Μαζί με τον ταλαντούχο ντράμερ και μελωδικό νέο συνθέτη Θάνο Χατζηαναγνώστου άρχισαν να δημιουργούν τις δικές τους μουσικές, αυτές που τους οδήγησαν στη φωτεινή περίοδο του Wonderfall Quartet.

Με την έκτακτη συμμετοχή του Χάρη Λαμπράκη στο νέι και του μόνιμου συνεργάτη του με την ξεχωριστή μουσικότητα, του πιανίστα Δημήτρη Θεοχάρη, μαζί με τον καθαρό λυρικό ήχο του κοντραμπάσου του Χάρη Μέρμηγκα, χτίστηκε το πρώτο κουαρτέτο, που οδήγησε στον ομώνυμο δίσκο.

Το «Wonderfall Quartet» άλμπουμ τους το πρωτοάκουσα στο μικρό, ζεστό «Petite Fleur» του Νίκου Φωτάκη, στο Χαλάνδρι. Μπροστά σε περιορισμένο κοινό, οι ταξιδιάρικες ονειρικές μουσικές τους χαράχτηκαν στις μνήμες μας και η φωνή της Ειρήνης ερμήνευσε με την πιο καλή παρέα τις συνθέσεις που λατρέψαμε. Τα «Lovely Day», «Circle» και «Tenderness» ξεχώριζανφέρνοντας τον «φθινοπωρινό» ήχο του Wonderfall Quartet και στις άλλες μουσικές σκηνές της Αθήνας.

Τα ραδιόφωνα άνοιξαν τις πύλες τους γνωρίζοντας τα μέλη του γκρουπ στο ευρύτερο κοινό, ενώ η Ειρήνη άρχισε να γράφει τους πιο «υπαρξιακούς» στίχους του επερχόμενου δεύτερου άλμπουμ. Η οικονομική και κοινωνική κρίση, η κρίση αξιών των αρχών της δεκαετίας του 2010 επηρέασαν τη στιχουργική της, μιλώντας για τις δύσκολες ανθρώπινες εποχές που ζήσαμε στα χρόνια των Μνημονίων.

«Horizon»

Στην «Κλεψύδρα» του άλμπουμ «Horizon», ενός θεματικού δίσκου ο οποίος ανοίγει με την «Αυγή» («Dawn»), η Ειρήνη Κωνσταντινίδη κατέγραφε την αγωνία της για τον χρόνο που περνάει αμείλικτος, για τη ζωή που, μικρή, φεύγει ασήμαντη.

Αφιερωμένο στον μεγάλο απόντα Θόδωρο Αγγελόπουλο, που είχε μόλις χαθεί ξαφνικά, το «Horizon» περιείχε την αίσθηση του ανοιχτού ορίζοντα, την απεραντοσύνη της θάλασσας, την αίσθηση του κινηματογραφικού χρόνου, τον οποίο η Ειρήνη απολάμβανε στις ταινίες του. Το «Ondulations» εξέφραζε τον «κυματισμό», την ενέργεια που αφήνει πίσω του ένας σημαντικός άνθρωπος που φεύγει. Ενέργεια που μπορεί να επηρεάσει τις επόμενες γενιές φτάνοντας έως τις δικές μας «όχθες».

Ήταν τότε που η Ειρήνη και ο Θάνος, οι δύο βασικοί δημιουργοί του γκρουπ, επέλεξαν νέους συνεργάτες ιδανικούς για τη δημιουργία τής ατμόσφαιρας αυτού του θεματικού δίσκου. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος απέδωσε με το πιάνο του την υπαρξιακή, την πιο σκοτεινή πλευρά του, ενώ ο Ντίνος Μάνος μιλούσε άψογα τη γλώσσα τού κοντραμπάσου -με ή χωρίς δοξάρι- πρωταγωνιστώντας στο «Interplay», τη διαδραστικότητα του τζαζ κουαρτέτου.

Όμως, όπως όλα τα καλά πράγματα έχουν ένα τέλος, το Wonderfall Quartet έκλεισε τον κύκλο του με μια συναυλία. Την επίσημη ελληνική συμμετοχή της χρονιάς, στο 15ο Athens Technopolis Jazz Festival. Ακολούθησαν δύο χρόνια στα οποία η Ειρήνη επικεντρώθηκε στη διδασκαλία της φωνητικής τέχνης στο Ωδείο «Μουσική Πράξη» και στα νέα ντουέτα της.

Jazz Bound

Στα Jazz Bound ντουέτα της, αντιστάθμισμα και ισορροπία ανάμεσα στο στιλ του Wonderfall Quartet και την «πραγματική» τζαζ, η Ειρήνη συνεργάστηκε με κάποιους από τους πιο σημαντικούς μουσικούς της νέας τζαζ γενιάς. Οι Ντίνος Μάνος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Θοδωρής Κότσυφας, Κώστας Γιαξόγλου και Ανδρέας Παπαγιαννακόπουλος ανάμεσά τους.

Τα Jazz Bound σχήματα, έχοντας σαν καμβά τη γλώσσα των Jazz Standards, συνεισέφεραν στην ανάγκη της Ειρήνης να συνδιαλλαγεί ισότιμα με άλλα όργανα που έχουν τη δική τους φωνή.  Ήταν μια ηχητική «περιπέτεια», όπου ο ένας μουσικός προκαλεί τον άλλον είτε με τις νότες του, είτε ακόμα και με τη σιωπή του, λειτουργώντας σαν ένα αναπόσπαστο σώμα στη «δημιουργία της στιγμής».

Το μάλλον τελευταίο Jazz Bound ντουέτο της ήταν αυτό με τον Γιώργο Τσώλη.  Έναν ευφάνταστο δεξιοτέχνη πιανίστα και συνθέτη που χτίζει με «διαμάντια» τις πιανιστικές εισαγωγές του για την εκάστοτε παρτενέρ του. Αυτή τους η συνεργασία αποτέλεσε την αφορμή για το μεταπτυχιακό στην Ολλανδία, με το οποίο ολοκλήρωσε τις σπουδές της.

Ζώντας ήδη τέσσερα χρόνια στις Κάτω Χώρες, μια πρόσκληση - πρόκληση αποτέλεσε την αιτία της επιστροφής στα πάτρια εδάφη. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο Δημήτρης Καλαντζής της πρότεινε μια ιδιαίτερα θελκτική συνεργασία για τον χειμώνα του 2020.

Η απάντηση ήταν θετική κι έτσι η Ειρήνη Κωνσταντινίδη είναι ήδη η νέα δασκάλα του τζαζ τραγουδιού στη Σχολή Τζαζ του Ωδείου Αθηνών.

«Nothing to Lose»

Μαζί της έφερε από την Ολλανδία το άλμπουμ «Nomadic Treasures», έναν δίσκο με τις πρωτότυπες συνθέσεις του Ισραηλινού πιανίστα Avishai Darash σε δικούς της στίχους.

Στην Χάγη, η Ειρήνη άρχισε να γράφει στίχους και μουσική για τα δικά της jazz τραγούδια που –περιπετειώδη, αρμονικά και παιχνιδιάρικα στιλιστικά- θα τη φέρουν σύντομα στο στούντιο Sierra για την παραγωγή του «Nothing to Lose» πρώτου προσωπικού της άλμπουμ. Θα συμμετέχει ο Αργεντίνος πολυμουσικός και συνθέτης Roman Gomez με τέσσερα δικά του κομμάτια.

Στο «Nothing to Lose» η Ειρήνη Κωνσταντινίδη αφηγείται εμπειρίες ζωής και το αποτύπωμά τους στη μουσική της προσωπικότητα. Τραγούδια βιωματικά, αληθινές ιστορίες, που με αγωνία περιμένουμε να ακούσουμε.

«Η τζαζ είναι μια μουσική που σε ωριμάζει.  Όταν αυτοσχεδιάζεις, καλείσαι να βρίσκεσαι συνεχώς στο παρόν. Για να το κάνεις αυτό, αναγκάζεσαι να έρθεις σε επαφή με το ‘μέσα’ σου. Οι τζαζίστες έχουμε αυτό το θάρρος».

 

www.irinikonstantinidi.com

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL