Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι ότι κινδυνεύουμε πια να μην μας παραξενεύει τίποτα. Τουλάχιστον σε αυτού του είδους τη μοιρολατρική παραίτηση επιχειρούν να μας οδηγήσουν. Ό,τι και αν ειπωθεί, ό,τι και αν γίνει, οτιδήποτε και αν παραλειφθεί, και ας αποτελεί σαφή υποχρέωση των οργάνων της Πολιτείας -υποχρέωση ρητά διατυπωμένη από τους νόμους, από το σύνταγμα-, οι κάθε λογής εξουσίες θέλουν να εκλαμβάνεται από την Κοινωνία των Πολιτών ως κανονικότητα. Μια κανονικότητα που, σκέφτονται, άντε να δημιουργήσει κάποια αντίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μετά θα χάνεται στη χοάνη του Διαδικτύου. Εντάξει, θα υπάρχουν και κάποιες κινητοποιήσεις, φοιτητών ή αγροτών -με τα... συγχαρητήρια του πρωθυπουργού-, αλλά το ζητούμενο είναι να πρόκειται για κάτι πολύ πολύ λιγότερο από ό,τι θα ήταν φυσιολογικά αναμενόμενο σε σχέση με ό,τι συμβαίνει. Πολύ πολύ λιγότερο από ό,τι θα καταγραφόταν ως αντίδραση μέχρι πολύ λίγα χρόνια πριν...
Φαντάζεστε πώς θα αντιδρούσε το ίδιο το χριστεπώνυμο πλήρωμα αν έβγαινε ένας μητροπολίτης (της εκκλησίας της αγάπης) και σε ένα τρισάγιο για τα 57 θύματα μιας εθνικής τραγωδίας που συνοδεύεται από ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης των κυβερνώντων καλούσε τους χαροκαμένους γονείς που ζητούν δικαιοσύνη να σιωπήσουν. Και όμως, συνέβη: «Να ξέρετε ότι έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με τη σιωπή και την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο» είπε ο μητροπολίτης Λάρισας Ιερώνυμος από τα Τέμπη σε μια καθαρά πολιτική παρέμβαση, με την οποία επανέλαβε αυτούσια την προτροπή του Κώστα Αχ. Καραμανλή στην Εξεταστική. «Κρατήστε το αυτό. Ο πόνος τους είναι βουβός» είχε πει προσβάλλοντας ευθέως τους γονείς που ψάχνουν να βρουν τις ευθύνες για το ανείπωτο.
Δεν ήρθε εν κενώ αυτή η παρέμβαση. Είχε προηγηθεί ο πρωθυπουργός, που δεν έκανε καμία αναφορά στα Τέμπη στην κυριακάτικη ανασκόπησή του. Και όλο αυτό το... θεωρητικοποίησε χθες ο Μάκης Βορίδης δηλώνοντας πως «όσο πιο περιορισμένη είναι η αντιπολίτευση, τόσο το καλύτερο. Όσο μικρότερη είναι η επιρροή της Αριστεράς στην Ελλάδα, τόσο το καλύτερο» συμπλήρωσε, δικαιώνοντας ξανά το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.
Η κοινωνία, όμως, πώς αντιδρά; Πόσο πιο καθαρά να μας πούνε «σκάστε και σκύψτε το κεφάλι»;
