Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 τα ιδιωτικά σχολεία -όχι βέβαια το Κολλέγιο- προορίζονταν για τους αδύναμους μαθητές. Πλήρωναν για ένα απολυτήριο που, τότε, άνοιγε την πόρτα του Δημοσίου. Τα ιδιωτικά υψηλού επιπέδου ήρθαν αργότερα. Η κοινωνική υποβάθμιση κάποιων περιοχών οδηγούσε ήδη στη σταδιακή υποβάθμιση των δημόσιων σχολείων τους. Όσοι είχαν κάποιο εισόδημα μεσαίας τάξης αναζητούσαν εκπαίδευση υψηλότερου επιπέδου, που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εισόδου των παιδιών τους σε κάποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, αλλά και ένα περιβάλλον προστατευμένο από απεργίες και καταλήψεις... Τελικός στόχος, μια καλύτερη δουλειά, μια καλύτερη ζωή.
Πολιτικά αξίζει να θυμηθούμε ότι από το περιβάλλον αυτών των σχολαρχών, και με αφορμή την κατάργηση των πρότυπων δημόσιων σχολείων, ξεκίνησε το κίνημα που με την ενεργό συμμετοχή της Ν.Δ. μετεξελίχθηκε τελικά στο γνωστό αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο συνόδευσε την κυβέρνηση Τσίπρα ως το τέλος.
Βαδίζοντας στα ίδια χνάρια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δηλώνει τώρα έτοιμη να παρακάμψει το σύνταγμα προκειμένου να φέρει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πρώτα φρόντισε επί χρόνια να υποχρηματοδοτήσει και να υποστελεχώσει τα δημόσια ΑΕΙ και την επιστημονική έρευνα. Και τώρα, απευθυνόμενη ξανά στην ίδια εκείνη μεσαία τάξη, διαφημίζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως το όχημα απόκτησης ενός πτυχίου απαραίτητου για μία από τις λιγότερες δουλειές που υπάρχουν - εργασίες χαμηλότερου επιπέδου στην αρχή, υψηλότερου αργότερα, όταν θα έρθει η ώρα των διδάκτρων και στα δημόσια πανεπιστήμια και των φοιτητικών δανείων, όταν θα προβάλλουν ως δυσδιάκριτη τη διαφορά δημόσιου και ιδιωτικού για όποιον ψάχνει απλώς ένα διαβατήριο για μια δουλειά...
Η Ν.Δ. δεν βιάζεται. Δημιουργεί το κλίμα πρώτα. Παρακολουθεί τις δικαιολογημένες αντιδράσεις της φοιτητικής και πανεπιστημιακής κοινότητας και, με τα ΜΑΤ στο χέρι, περιμένει κάθε ευκαιρία, από έναν ξυλοδαρμό μέχρι μια οργανωμένη επίθεση σε κάποια σχολή. Μετρώντας τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, ο Πιερρακάκης ρίχνει το μπαλάκι στους πρυτάνεις για τη διεξαγωγή ψηφιακών εξετάσεων λόγω των καταλήψεων, που στοιχίζουν κυρίως στα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων και της επαρχίας. Η κυβέρνηση έχει έτοιμο τον επικοινωνιακό της μηχανισμό για να στρέψει την κοινωνία κατά της αντίθεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας στα ιδιωτικά της πανεπιστήμια. Το αυτόνομο φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνυπολογίζει κάθε κίνηση όταν σχεδιάζει τις μεθόδους επίτευξης ενός δίκαιου στόχου που απαιτεί ευρύτερες συμμαχίες.
