Μια δυσωδία χυδαιολογίας, σεξισμού, ύβρεων και απειλών εξαπλώθηκε στη διαδικτυακή ζωή με αφορμή την εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ. Ανθρωποφάγα προφίλ, στρατοί τρολ επιτίθενται στην άλλη άποψη για να την εξαφανίσουν, όταν ακριβώς αυτή η άλλη άποψη ήταν η τροφή και ο πλούτος της αριστερής σκέψης, διανόησης και τελικά πολιτικής πρότασης. Είναι, όμως, της Αριστεράς αυτός ο βόρβορος του Διαδικτύου; Όχι.
Είναι συγκεκριμένες ομάδες που δρουν συστηματικά κάτω από εντολές «κομματαρχών» και παραγοντίσκων. Και έχουν πιάσει πολύ καιρό δουλειά, απλώς τώρα απολαμβάνουν τα αποτελέσματα των κόπων τους. Στα «υπόγεια» του Διαδικτύου όλα επιτρέπονται.
Ο σεξισμός και η ομοφοβία πρωτοστάτησαν σε αυτή την προεκλογική εσωκομματική διαμάχη ως μέρος αυτής της εκστρατείας αποδόμησης των υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. H εργαλειοποίησή τους και η χρήση τους ως άλλο ένα όπλο στην κομματική αντιπαράθεση από ανθρώπους που υποτίθεται ότι προασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα τα νομιμοποιεί στον πολιτικό λόγο. Τι ειρωνεία!
Μέσα από διαδικτυακές ομάδες και σχόλια «κομματαρχών» πολιτικών ινφλουένσερ ανασύρονται «ιδέες» από τα τάρταρα της πολιτικής Ιστορίας. Πογκρόμ, εκκαθαρίσεις εσωκομματικών «εχθρών» [«αποπαρασίτωση», «ανασυγκρότηση» των ΜΜΕ, ΑΥΓΗΣ, ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο, κατηγορώντας τα για μονομέρεια και προπαγάνδα (!)]. Λογοκρίνουν τα μέσα (μαζί με ΕφΣυν, Kontra Channel) που είναι από τα ελάχιστα στα οποία προβάλλονται οι απόψεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως ακούγεται η φωνή των ανθρώπων της εργασίας απέναντι στη μονοφωνία που κατακλύζει την ενημέρωση επί Μητσοτάκη.
Ταμπουρωμένοι, νιώθοντας ασφαλείς πίσω από την ανωνυμία ή τη φυσική απόσταση, παροτρύνουν ακόμα και σε φυσική εξόντωση των αντιπάλων και ας είναι μέλη του ίδιου κόμματος με κοινές (υποτίθεται) αντιλήψεις και κριτική σκοπιά. Νέα ήθη απελευθερώθηκαν από τα σόσιαλ μίντια και πρωτόγνωρα ένστικτα μίσους μέσα στον ίδιο πολιτικό χώρο.
Είναι φαινόμενο που θα σβήσει μετά την εκλογή του προέδρου; Όχι. Γιατί πρόκειται για αφιονισμένα (για κάποιους χρήσιμα) προφίλ που τρέφονται ακριβώς από αυτόν τον χουλιγκανισμό που υποκαθιστά την πολιτική δράση.
Η έλλειψη πολιτικών δεσμών μεταξύ των μελών, η κατάργηση της συλλογικότητας, η υποβάθμιση της λειτουργίας των οργανώσεων βάσης, η απόλυτη υποκατάσταση κάθε πολιτικής έκφρασης από το Διαδίκτυο και οι αντιπαραθέσεις με όρους καφενείου συνιστούν μια νέα πολιτική συνθήκη, όπου η πολιτική άποψη έχει εξαφανιστεί μπροστά στο σύνθημα «φάτε τους», και αυτό σε κοινή θέα, πολλαπλασιάζοντας την ένταση με τα λάικ και τα σχόλια.
Αν οι «στρατοί» άφηναν για λίγο τα πληκτρολόγια και διοχέτευαν την ενέργειά τους στην πολιτική δράση, η ελπίδα θα έβρισκε εύφορο χώμα στους συλλογικούς αγώνες. Αντ’ αυτού καταναλώνουν τις δυνάμεις τους τρώγοντας τις σάρκες αυτών με τους οποίους συμπορεύτηκαν και παρουσιάζουν την εικόνα ενός κόμματος αγέλης.
