Η διαφορά φάσης στην ειδησεογραφία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με κάποια τουρκικά μέσα ενημέρωσης να γράφουν ότι επίκειται επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ στην Αθήνα και με το ελληνικό υπουργείο Άμυνας να επισημαίνει ότι δεν έχει υπάρξει πρόσκληση, έχει το ενδιαφέρον της. Μπορεί να μην ήταν σωστά ενημερωμένοι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι ή να έσπευσαν να παρουσιάσουν μια πιθανή επιθυμία του Γκιουλέρ ως δεδομένο. Από την άλλη πλευρά, η διευκρίνιση ότι ο Νίκος Δένδιας δεν έχει στείλει πρόσκληση δεν αφήνει πολλά περιθώρια για μια συνάντηση στο άμεσο μέλλον.
Εν πάση περιπτώσει, άλλη είναι η πολυαναμενόμενη ελληνοτουρκική συνάντηση, αυτή σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών την Τρίτη στην Άγκυρα. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη αναλυτική συζήτηση μεταξύ των Γιώργου Γεραπετρίτη και Χάκαν Φιντάν, από την οποία αναμένεται να ξεκαθαρίσει ποιο θα είναι το χρονοδιάγραμμα της επαναπροσέγγισης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που έχουν δηλώσει ότι επιδιώκουν Μητσοτάκης και Ερντογάν. Στον δύσβατο δρόμο για την επαναπροσέγγιση, και ενδεχομένως για τη Χάγη, η λεγόμενη «θετική ατζέντα» και η σύσφιξη των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων μπορούν να λειτουργήσουν ως απαραίτητα πανδοχεία. Όπως έλεγαν οι παλιότεροι, είναι κακό πράγμα μια μακρά οδός απανδόκευτος.
Εκ μέρους της Αθήνας τη θετική ατζέντα τη διαμορφώνει κυρίως ο Κώστας Φραγκογιάννης, ο αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία. Ο οποίος φιλοδοξεί να παρουσιάσει σύντομα μια πρωτοβουλία για τη σύσφιξη των επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς και να γκαζώσει το έργο για τη διαμόρφωση του συνοριακού περάσματος στους Κήπους, που δεν έχει βελτιωθεί από τη μακρινή δεκαετία του '60.
Παλιές αγάπες
Να θυμίσουμε, πάντως, ότι ο επιχειρηματικός κόσμος της Ελλάδας και της Τουρκίας είχε πρωταγωνιστήσει, στο παρελθόν, στην προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών. Στο τέλος της δεκαετίας του '90 και σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, βιομήχανοι όπως ο Ραχμί Κοτς από την Τουρκία και οι Κώστας Καρράς και Νίκος Ευθυμιάδης από την Ελλάδα κρατούσαν το κλίμα ζεστό, ακόμη κι όταν η πολιτική και η κοινή γνώμη ήταν απέναντι.
Σήμερα δεν υπάρχει μια ανάλογη ατμομηχανή, που να τραβάει την ελληνοτουρκική επιχειρηματική φιλία. Ενδεχομένως επειδή στο μεσοδιάστημα έχουν αλλάξει πολύ τα μεγέθη. Η ελληνική οικονομία -και ακτινοβολία στη γειτονιά της- έχει συρρικνωθεί μετά από τα χρόνια της κρίσης, ενώ η τουρκική οικονομία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με το ευάλωτό της νόμισμα και τον πληθωρισμό, έχει γίνει πολύ πιο σημαντική. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη κοινά συμφέροντα και διάθεση για συνεργασία - κι αυτήν υπόσχεται να ενισχύσει με τον τρόπο του ο Φραγκογιάννης.
