Ήμουνα νιος και γέρασα... Κάποτε είχαμε το τροπάρι της αντιμετώπισης του υδατικού προβλήματος της Αττικής με την επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων της Ψυττάλειας. Το θυμάμαι -να ηχεί απαράλλακτα όπως κάθε Πάσχα το «Χριστός Ανέστη» -από τους Οικολόγους Εναλλακτικούς του 1989, από δημοτικά και πολιτικά προγράμματα δύο δεκαετιών. Η υπόθεσή του ήταν «φτυστή» με την περίπτωση του Φωταερίου τη δεκαετία του 1980, όταν κάθε δυο-τρεις μήνες η εξουσία ανήγγελλε διθυραμβικά τη μελλούμενη ανάπλαση για να εισπράττει και ξαναεισπράττει τον πολιτικό «αέρα» της όλης ιστορίας. Ήταν παρόμοια με την περίπτωση της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, που γέμισαν σκόνη και μπάζα ολόκληρη την Αθήνα του 2004, ήταν ανάλογη με την περίπτωση της ανάπλασης της Ομόνοιας το 2003, υπουργεύοντος του Κώστα Λαλιώτη - που άφησε την πλατεία ελαφρώς μεγαλύτερη από πριν, αλλά σαφώς πιο γυμνή στο ανελέητο φως του ήλιου. Κι ακόμη ήταν ολόιδια με την πολιτική του Κώστα Μπακογιάννη, που, αφού απέτυχε να εγκαταστήσει πλατάνια έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, το έριξε στο στένεμα της οδού Πανεπιστημίου - του μόνου δρόμου που λειτουργούσε μέχρι πρότινος ικανοποιητικά για τους πεζούς...
Ο δήμαρχος της Αθήνας κάνει πως δεν βλέπει την κατάληψη των ελεύθερων χώρων από τραπεζοκαθίσματα, που επεκτείνονται έως την κορυφή του Λυκαβηττού, που καταλαμβάνουν θέσεις σε όλα τα πεζοδρόμια της οδού Βουλής! Ο ίδιος γυρίζει αλλού μπροστά στο θέαμα των άθλιων και ακατανόητων γκράφιτι που καταλαμβάνουν κάθε επιφάνεια της πόλης.
Τελευταία επιτυχία του δημάρχου είναι η ρύθμιση των παρόδιων φυτών - εδώ πραγματικά τα κατάφερε. Όταν άρχισε η αποδοκιμασία για τα κουρέματα των δένδρων καθώς και για τις ελλείψεις τους από ζωτικά σημεία, έβαλε τις υπηρεσίες να προβούν σε φυτεύσεις ακόμη και σε μια εποχή που δεν δικαιολογούσε αυτές τις πρακτικές . Πονηρό το σκεπτικό του δημάρχου - «δεν βαριέσαι, οι εκλογές έρχονται σύντομα, μετά τις εκλογές ας φωνάζουν»... Ανάλογα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη, όπου οι διαμαρτυρίες των δημοτών για την (κακο)μεταχείριση του πρασίνου ήταν διαρκείς και μαζικές. Εδώ στην Αθήνα, πάντως, με την εξαίρεση δύο περιπτώσεων, σπάσαμε ρεκόρ υπο-διαμαρτυρίας. Με γηπεδικούς όρους, σαν να βρίσκεσαι σε αγώνα και να αποδοκιμάζεις τον διαιτητή που σφύριξε άδικο πέναλτι στέλνοντας με το λάπτοπ σου e-mails διαμαρτυρίας στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία...
