Μια χώρα, ένας κρατικός μηχανισμός που εμφανίζει τέτοια συμπτώματα κατάρρευσης και παραίτησης στην αντιμετώπιση απολύτως προβλεπόμενων καταστάσεων, όπως οι δασικές πυρκαγιές, δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν πιο συνθέτες και επικίνδυνες καταστάσεις. Οι οποίες μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση, μας απειλούν.
Η κυβέρνηση, ψευδόμενη, επικαλείται αριθμό ρεκόρ ταυτόχρονων πυρκαγιών, άνω των εκατό, την ίδια μέρα. Τα στοιχεία όμως τη διαψεύδουν. Από το 2000, που κρατούνται στοιχεία, δεν υπήρξε χρονιά χωρίς τέτοιες δύσκολες μέρες, όπως αυτές που επικαλείται ως πρωτοφανείς η κυβέρνηση. Ποτέ όμως προ Μητσοτάκη οι πυρκαγιές δεν έσβηναν στη θάλασσα. Και γι’ αυτό έχουμε αρνητικό ρεκόρ καμένων στρεμμάτων.
Διάχυτη οργή και έλλειψη εμπιστοσύνης
Η εύκολη λύση είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος και η εξαπόλυση εκστρατείας μίσους κατά των ξένων, εν προκειμένω των μεταναστών, με αστεία επιχειρήματα, όπως ότι οι φωτιές ξεκινούν στα περάσματά τους, άρα για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο και καίνε τα περάσματά τους, και αυτοενοχοποιούνται.
Αν προς στιγμή δεχτούμε ως ορθή τη θεωρία ότι τις φωτιές βάζουν μετανάστες πράκτορες του Ερντογάν, τότε αναγκαστικά δεχόμαστε ότι ΕΥΠ, αστυνομία, Ένοπλες Δυνάμεις είναι για τα πανηγύρια και ξοδεύουν τζάμπα τον ιδρώτα των φορολογουμένων, αφού εν καιρώ ειρήνης δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν στρατόπεδα, αποθήκες πυρομαχικών, αεροδρόμια. Σε περίπτωση πολέμου, δηλαδή, τι θα κάνουν; Τα Rafale μας μαράνανε όταν δεν μπορούμε να κάνουμε μια αποψίλωση στα στρατόπεδα…
Αυτές οι κατευθυνόμενες εκστρατείες μίσους απευθύνονται σε ένα τεράστιο και ολοένα διευρυνόμενο κοινό που έχει εκπαιδευτεί να καταναλώνει fake news. Ένα κοινό που συνδυάζει χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ρατσισμό, μισαλλοδοξία, προγονοπληξία, εθνικισμό και πολιτικό υπερσυντηρητισμό. Ένα κοινό που τη μία ακούει για προδοσία των Πρεσπών, μετά για «μπόλια» στην πανδημία, μετά για Πακιστανούς πράκτορες και για τσιπάρισμα με τις ταυτότητες. Και τα καταπίνει όλα αμάσητα την ώρα που ένα γιγαντιαίο σύμπλεγμα ιδεολογικών μηχανισμών -εκκλησία, ΜΜΕ, τοπικοί παράγοντες, δικαστική εξουσία- φυλάνε τσίλιες.
Έχουμε λοιπόν το δίπολο μιας κυβέρνησης που δουλεύει για πάρτη της και αποτυγχάνει οικτρά στην εκπροσώπηση της κοινωνίας και μια κοινωνία στην οποία κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος αντιλήψεις που κατορθώνουν και συνδυάζουν προνεωτερικά και μεταπολιτικά στοιχεία σε τοξικές δόσεις. Τίποτα καλό δεν πρόκειται να βγει απ’ αυτό. Μόνο διάλυση και από τα πάνω, και από τα κάτω.
