Την Κυριακή το μεσημέρι στην Αθήνα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Στους κεντρικούς δρόμους οριακά άκουγες τζιτζίκια. Μόνη κίνηση στον δρόμο, περιστέρια ζαβλακωμένα από τη ζέστη και, αραιά και πού, κάνα λεωφορείο ή τρόλεϊ ή κάνα ταξί κάτω από καμιά σκιά με αλάρμ. Σε μια διαδρομή από τα Εξάρχεια μέχρι τη Ριζούπολη, η Πατησίων τελείως άδεια, ούτε καν πεζοί. Εκτός από ένα σημείο. Στο πάρκο Δρακοπούλου υπήρχε κλούβα των ΜΑΤ. Χωρίς να υπάρχει καμιά κινητοποίηση προγραμματισμένη, χωρίς να κινείται στην περιοχή ούτε γάτα.
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών ως προς το ποσοστό του πληθυσμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μόνο η Μάλτα και η Κύπρος έχουν συγκριτικά μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών. Αλλά επειδή και τα δύο νησιωτικά κράτη είναι μικροσκοπικά, μπορούμε να μην τα λάβουμε υπόψη. Έτσι η Ελλάδα, σύμφωνα με τη Eurostat, είναι πρώτη, με 492 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, η Γαλλία έχει 326, η Γερμανία έχει 297, η Βρετανία 212 κ.ο.κ. Επίσης, η Ελλάδα είναι πρώτη και στις αστυνομικές δαπάνες, στο κόστος δηλαδή της αστυνομίας και της αστυνόμευσης.
Παρ’ όλα αυτά, η αστυνομία συνήθως δεν είναι εκεί που περισσότερο χρειάζεται. Χρησιμοποιείται κυρίως ως βραχίονας εμπέδωσης της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης. Θα τη βρεις σε συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις κάθε είδους όταν αφορούν τις υποτελείς τάξεις, θα τη βρεις απέναντι στις φοιτητικές συγκεντρώσεις. Θα τη βρεις να διασφαλίζει ότι άνθρωποι θα πεταχτούν έξω από τα σπίτια τους, παρά την παρουσία αλληλέγγυων. Θα τη βρεις να φρουρεί και να προστατεύει μεγαλόσχημους ιδιώτες. Θα είναι παρούσα για να καταστείλει κάθε κινητοποίηση για τη φύση και το περιβάλλον. Δεν θα τη δεις όμως σχεδόν ποτέ στον δρόμο, στην αντιμετώπιση της καθημερινής μικροεγκληματικότητας και στην εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες και δεν θα τη δεις σχεδόν ποτέ να ανακατεύεται με τη μεγάλη εγκληματικότητα, εκεί που από την άλλη πλευρά παίζουν γραβάτες, καλάσνικοφ ή συνδυασμός των δύο.
Η περιγραφή αυτή εξηγεί και τη συρροή καταστροφικών παραλείψεων στο φονικό της Νέας Φιλαδέλφειας, μια τραγωδία προδιαγεγραμμένη με βάση τις πληροφορίες και της ίδιας της αστυνομίας. Εφόσον η υπόθεση δεν αφορούσε αυτά έναντι των οποίων η ΕΛ.ΑΣ. έχει πολιτικά αντανακλαστικά, απλώς επιδείχθηκε εντατική αδιαφορία. Δεν θέλω καν να σκεφτώ ότι έπαιξε ρόλο και η πολιτική τοποθέτηση των φονιάδων.
