Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανακοινώνει την προσφυγή στις κάλπες, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τη Νέα Δημοκρατία πρώτη με σχετικά μικρή, αλλά ασφαλή διαφορά ή ακόμα και με σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και είναι σύνθετη. Μια πρώτη παράμετρος έχει να κάνει με την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων. Το διαπιστώσαμε και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, ορισμένες από τις οποίες διενεργούν μετρήσεις και στη χώρα μας, να πηγαίνουν στον... «κουβά».
Αδυνατώντας να ανιχνεύσουν τις πραγματικές διαθέσεις και την τελική επιλογή των ψηφοφόρων, και επαναπαυόμενες σε κάποιες αρχικές εκτιμήσεις, έπεσαν έξω, επιβεβαιώνοντας το προφανές, ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι εκλογές και οι εκλογές δεν είναι δημοσκοπήσεις. Έτσι, ενώ τα ευρήματα ανέβαζαν τη διαφορά του υποψήφιου του ΔΗ.ΣΥ. με τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ ακόμα και στο 12%, στην κάλπη η διαφορά περιορίστηκε στο 2,8%.
Η δεύτερη έχει να κάνει με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά σχεδόν όλων των δημοσκοπήσεων, που τον τελευταίο χρόνο είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με την πρόθεση ψήφου. Επιπλέον, είναι τεράστια η διαφορά μεταξύ της πρόθεσης ψήφου ή της εκτίμησης του τελικού αποτελέσματος με βάση την (αυθαίρετη) αναγωγή των αναποφάσιστων και της θέσης που παίρνουν οι πολίτες όταν καλούνται να απαντήσουν σε συγκεκριμένα θέματα.
Το περιβόητο «καλάθι του νοικοκυριού» απορρίπτεται ή ακόμα και χλευάζεται από τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, το θέμα της ακρίβειας όχι απλώς αναγνωρίζεται οριζόντια, αλλά πλέον διαπιστώνεται, καταγράφεται και επιβεβαιώνεται η αισχροκέρδεια στα βασικά είδη διατροφής, στις τιμές στο ρεύμα και στα καύσιμα. Την αισχροκέρδεια, τη μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής, που φτάνει να συγκεντρώνει ακόμα και το 85% στις τελευταίες μετρήσεις, τις έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ με διαδοχικές παρεμβάσεις του.
Το θέμα των υποκλοπών αναγνωρίζεται πλέον ως σημαντικό πρόβλημα Δημοκρατίας, λειτουργώντας προσθετικά στη φθορά της κυβέρνησης. Οι ανιστόρητες και με το βλέμμα στην Ακροδεξιά τοποθετήσεις του πρωθυπουργού (π.χ., για το ΕΑΜ) παραπέμπουν ευθέως στη μετεμφυλιακή εποχή της καχεκτικής δημοκρατίας, απομακρύνοντας κεντρώους και φιλελεύθερους.
Ολα αυτά είναι πιθανό να κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πρώτη κρίσιμη κάλπη της απλής αναλογικής. Ανοίγοντας τον δρόμο της πολιτικής αλλαγής και της προοδευτικής διακυβέρνησης.
