Το να περάσει ένας αθώος τρία χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή δεν είναι μια ιστορία που επιτρέπεται να περνάει στα ψιλά της επικαιρότητας και της ειδησεογραφίας. Τα τρία αδίκως χαμένα χρόνια από τη ζωή ενός ανθρώπου, όπως και να το κάνεις, είναι είδηση. Εκτός αν αυτός που άδικα έχασε για τρία χρόνια την ελευθερία του είναι αναρχικός. Τότε αλλάζουν τα πράγματα και η είδηση χάνεται, όπως χάθηκαν κι αυτά τα τρία χρόνια που ο Βαγγέλης Σταθόπουλος τα πέρασε φυλακισμένος σε ένα κελί μετά την απόφαση ενός δικαστηρίου που στηρίχθηκε σε κάποιες εξωφρενικά αστήρικτες κατηγορίες.
Χθες το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε αθώο τον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο για την ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση και την υποτιθέμενη συμμετοχή σε ληστεία σε κατάστημα του ΟΠΑΠ στον Χολαργό τον Οκτώβριο του 2019. Με τις κατηγορίες αυτές είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε 19 έτη κάθειρξης και έχει μείνει φυλακισμένος πάνω από τρία χρόνια. Με την απόφαση του Εφετείου κατέρρευσε μια υπόθεση που υποτίθεται πως είχε εξιχνιάσει η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, η γνωστή και ως «Αντιτρομοκρατική», της ΕΛ.ΑΣ. Μια υπόθεση που οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη με ένα, όπως τελικά αποδείχθηκε, διάτρητο κατηγορητήριο, που, μολονότι είχε βασιστεί σε «ανώνυμα τηλεφωνήματα», εσωτερικά «ραβασάκια» και την προσφιλή τακτική τής συμπερίληψης ενός «μείγματος DNA» από κινητά αντικείμενα, κατάφερε να στείλει τον Βαγγέλη Σταθόπουλο στη φυλακή, αν και ο ίδιος εξαρχής διατυμπάνιζε ότι δεν έχει καμία σχέση με τα αδικήματα.
Ενας ένοχος είχε κατασκευαστεί στα γραφεία της «Αντιτρομοκρατικής» και κάποιο δικαστήριο χρειαζόταν να επικυρώσει μια καταδικαστική απόφαση που είχε εξαρχής ληφθεί μακριά από δικαστικές αίθουσες. Μια απόφαση σαθρή, που κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος στο Εφετείο. Μόνο που η αλήθεια άργησε να λάμψει. Μόνο που η δικαιοσύνη άργησε να αποδοθεί. Κι αυτό είναι είδηση.
