«Αν όντως επιθυμούμε να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, πρέπει να μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή στρατηγική και αμυντική αυτονομία, για το ζήτημα της ασφάλειας της Ανατολικής Ευρώπης και τον ρωσικό αναθεωρητισμό» αναφέρει μεταξύ άλλων ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Ξεκαθαρίζει ότι η Αριστερά πρέπει να έχει ρόλο πρωταγωνιστή ως προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση με στόχο τον εκδημοκρατισμό της Ε.Ε. αλλά και τη διεύρυνσή της, ξεκινώντας από τα Δυτικά Βαλκάνια. Παράλληλα, με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών, τονίζει ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ο πρωθυπουργός θα είχε ήδη παραιτηθεί. Υπογραμμίζει δε ότι «η νικηφόρα στρατηγική σε Ελλάδα και Ευρώπη θα χτιστεί πάνω σε μια θαρραλέα συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων». Απαιτείται, όπως υποστηρίζει, προγραμματική σύγκλιση σε όλα τα μείζονα ζητήματα, με προτάσεις που θα κινητοποιήσουν τους απογοητευμένους και τους απέχοντες.
Ολοκληρώθηκαν στις 11 Δεκεμβρίου οι εργασίες του 7ου Συνεδρίου του ΚΕΑ. Τι σηματοδοτεί για τον ΣYΡΙΖΑ-Π.Σ. η εκλογή σας στη θέση του αντιπροέδρου του κόμματος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι το ισχυρότερο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, οφείλει να εργαστεί ώστε η κομματική μας οικογένεια να καταστεί δύναμη με επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Και δεν είναι απλώς θέμα ευθύνης, είναι το πολιτικό παράδειγμά μας που έχει κάτι να πει στα αριστερά κόμματα της Ευρώπης. Κάτι σωστό κάναμε και γίναμε η κυρίαρχη έκφραση του προοδευτικού κόσμου στη χώρα μας, που μαζί με την εμπειρία που αποκτήσαμε στην κυβέρνηση και στις «μυλόπετρες» των Μνημονίων και των ευρωπαϊκών εκβιασμών, μαζί και με τα λάθη μας και τις αποτυχίες μας, συνιστούν μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τους συντρόφους μας. Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, με συγκίνηση θα δραστηριοποιηθώ ξανά σε έναν χώρο που γνωρίζω πολύ καλά, σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη για τους Ευρωπαίους πολίτες και το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης.
Ποια είναι τα βασικά πολιτικά συμπεράσματα στα οποία κατέληξε το 7ο Συνέδριο για την πορεία της Ε.Ε.; Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της ευρωπαϊκής Αριστεράς στις σύγχρονες οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις, ειδικότερα εν μέσω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία;
Πρώτα απ’ όλα να καταπιαστούμε με αυτές τις προκλήσεις απορρίπτοντας την αυτοαναφορικότητα. Ορισμένες φορές στην ευρωπαϊκή Αριστερά μοιάζει να μας νοιάζει περισσότερο να επιβεβαιώνουμε την ταυτότητά μας από το να δίνουμε στον κόσμο μια σύγχρονη και πειστική ερμηνεία για όσα συμβαίνουν, μια προοπτική και μια διέξοδο. Υπάρχουν άβολα ζητήματα που δεν μπορούμε να τα αποφεύγουμε άλλο. Αν όντως επιθυμούμε να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, πρέπει να μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή στρατηγική και αμυντική αυτονομία, για το ζήτημα της ασφάλειας της Ανατολικής Ευρώπης και τον ρωσικό αναθεωρητισμό. Πρέπει να μιλήσουμε για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, αλλά σταδιακά και από κάθε εξαγωγέα ορυκτών καυσίμων, αυταρχικό ή δημοκρατικό. Να εργαστούμε για ειρήνη στην Ευρώπη χωρίς εισβολές και αρπαγές εδαφών.
Η Αριστερά πρέπει να πρωταγωνιστεί στην προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στον εκδημοκρατισμό και στην εμβάθυνσή της, στη διεύρυνσή της - ξεκινώντας από τα Δυτικά Βαλκάνια. Να είμαστε πιο ανοιχτοί στους φόβους και στις επιθυμίες των λαών της Ανατολικής Ευρώπης, να πείσουμε τους ευρωσκεπτικιστές συντρόφους μας του Βορρά ότι μόνο μια πιο ενωμένη Ευρώπη μπορεί να δώσει απαντήσεις σε προβλήματα που μας αφορούν όλους, αλλά και να μεταρρυθμίσει ένα μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης που καθηλώνει τους λαούς του Νότου στον παραγωγικό μαρασμό.
Ποιος είναι ο απόηχος της υπόθεσης των παρακολουθήσεων στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα;
Στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα δεν υπήρχε περίπτωση ο Κ. Μητσοτάκης να μην είχε ήδη πάει σπίτι του και να μην τον ερευνούσε η Δικαιοσύνη. Τελικά, εκείνο το rebranding της χώρας που θα έκανε ο Κ. Μητσοτάκης ήταν να οδηγήσει τη χώρα σε συνταγματική εκτροπή, σε μια ασφυκτική κρίση θεσμών, με την ελληνική Δικαιοσύνη να κάνει διαχείριση κρίσης, αντί να αποδίδει κατηγορίες και να εντοπίζει ενόχους. Απορημένοι ή εξοργισμένοι, οι ξένοι σχολιαστές, αλλά και θεσμικοί εκπρόσωποι της Ε.Ε. βλέπουν τον πρωθυπουργό, τους θλιβερούς εκβιαζόμενους υπουργούς και τα κυρίαρχα μίντια να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν όλοι οι άλλοι, όμως και θλίβονται με την κατάντια της χώρας.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να διαμορφώσει μια νικηφόρα στρατηγική, και ενόψει εθνικών εκλογών, η οποία θα δώσει μια νέα προοπτική συνολικά στην ευρωπαϊκή Αριστερά αλλά και στην ίδια την ευρωπαϊκή οικογένεια;
Μια νικηφόρα στρατηγική προϋποθέτει ότι βρίσκουμε τον τρόπο να διαπεράσουμε τη στεγανοποιημένη μονομέρεια του μιντιακού τοπίου και να απευθυνθούμε απευθείας στους πολίτες. Στην κοινωνία διαμορφώνονται συνθήκες απόγνωσης. Όχι μόνο από την έκρηξη των τιμών, τη συμπίεση των εισοδημάτων και την αθλιότητα των τραπεζικών servicers, αλλά και από την απουσία προοπτικής για τη χώρα. Πόσοι πιστεύουν πια ότι μπορεί η χώρα να γλιτώσει από τη μοίρα της, να πάψει να τη λυμαίνεται μια κλίκα συμφερόντων που απομυζά κάθε πόρο και θέλει να ελέγχει τον δημόσιο διάλογο;
Η νικηφόρα στρατηγική σε Ελλάδα και Ευρώπη θα χτιστεί σε μια θαρραλέα συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, στην προγραμματική σύγκλιση σε όλα τα μείζονα ζητήματα με προτάσεις που θα κινητοποιήσουν τους απογοητευμένους και τους απέχοντες. Να πείσουμε ότι πράγματι έχουμε απαντήσεις στην υπερχρέωση των νοικοκυριών, στη στεγαστική κρίση, την ακρίβεια, την παραγωγική συρρίκνωση, τη δημοκρατική εκτροπή. Ότι δεν θα φοβηθούμε να συγκρουστούμε με μπλοκ συμφερόντων στο κράτος και στην οικονομία, ότι δεν θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη στην άσκηση εξουσίας, ότι κανείς δεν θα ξαναπεί για μας «μία από τα ίδια».
