Οταν στις αρχές Οκτωβρίου ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου πήγε στην Τρίπολη για να υπογράψει, μεταξύ άλλων, μια διμερή συμφωνία μίσθωσης της λιβυκής ΑΟΖ για εξερεύνηση πετρελαίου και αερίου από τουρκικές εταιρείες, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ξεκίνησε αμέσως την ενημέρωση «εταίρων και συμμάχων», ενώ ο Νίκος Δένδιας έσπευσε να συναντηθεί με τον Αμερικανό πρέσβη. Στόχος ήταν να δηλώσουν εταίροι και σύμμαχοι ότι και αυτή η συμφωνία -μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο για τα θαλάσσια σύνορα, το οποίο ουσιαστικά αγνοεί την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα- είναι παράνομη.
Ο διπλωματικός ακτιβισμός έφερε αποτέλεσμα και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ερωτηθείς σχετικά, δήλωσε στις 4 Οκτωβρίου ότι «η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης υποχρεούται, σύμφωνα με τις διατάξεις του οδικού χάρτη του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη, να μην εξετάζει νέες συμφωνίες που βλάπτουν τη σταθερότητα των εξωτερικών σχέσεων του λιβυκού κράτους ή του επιβάλλουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις».
Στις 31 Οκτωβρίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε ομόφωνα να ανανεώσει για έναν χρόνο την αποστολή του ΟΗΕ στη Λιβύη. Από τη Βασιλίσσης Σοφίας έσπευσαν να χαιρετίσουν την απόφαση, αναδεικνύοντας ότι στο κείμενο «έγινε ρητή αναφορά στο άρθρο 6 της Συμφωνίας του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης, η οποία προβλέπει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνάπτει συμφωνίες που θα δεσμεύουν τη χώρα στο μέλλον και μπορεί να είναι επιβλαβείς για την εξωτερική πολιτική της χώρας».
Αυτό ερμηνεύτηκε από το φιλοκυβερνητικό Τύπο στην Ελλάδα ως «χαστούκι» στον Ερντογάν - ή ως απόφαση που αλλάζει τα δεδομένα.
Ωστόσο, τίποτα δεν άλλαξε με την απόφαση για ανανέωση της αποστολής του ΟΗΕ στη Λιβύη. Ισχύει ό,τι επικαλέστηκε στις 4 Οκτωβρίου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και πέραν τούτου ουδέν.
