Δεν θα ξεχάσω την ένταση και το παράπονο των ανθρώπων της Δυτικής Αθήνας και ιδιαίτερα των καταστηματαρχών (το ίδιο πιστεύω θα ακούγαμε σε όλη τη χώρα) όταν συζητούσαμε για την πιθανή παράταση του χρόνου των εκλογών. «Δεν αντέχουμε άλλο», έλεγαν. «Γιατί παρατείνεται το μαρτύριό μας;». Και κάποιοι ομολογούσαν. «Την προηγούμενη φορά ψηφίσαμε Δεξιά».
Ολες οι προσδοκίες και οι υποσχέσεις διαψεύστηκαν. Μας έλεγε ο κ. Μητσοτάκης: «θα έχετε πολλές και καλές δουλειές». «Θα έρθει τάξη και ασφάλεια». «Θα έρθουν επενδύσεις».
Ούτε δουλειές είδαμε, ούτε ασφάλεια, ούτε επενδύσεις. Αντίθετα, την ώρα που γράφονται αυτά τα λόγια, 1.020 εργαζόμενοι στην πιο ελπιδοφόρα βιομηχανία νικελίου της Ευρώπης, τη ΛΑΡΚΟ, φεύγουν απολυμένοι και με σκυμμένα τα κεφάλια για τα σπίτια τους. Κάποιοι από αυτούς πίστεψαν και ψήφισαν Μητσοτάκη.
Στο θέμα της ασφάλειας, είδαμε μια διόγκωση του μαφιόζικου εγκλήματος, με δολοφονίες - ξεκαθαρίσματα, σε καθημερινή σχεδόν βάση, ενώ η εμμονή της κυβέρνησης είναι πώς θα περάσει κατά το δυνατόν ανώδυνα την πανεπιστημιακή αστυνομία και με ποιο τρόπο θα μειώσει την ένταση των κοινωνικών αγώνων και των διαδηλώσεων. Ίσως σε αυτό το τελευταίο έχει μια σχετική «επιτυχία» αφού έσπασε τη ραχοκοκαλιά των εργαζόμενων με την απογοήτευση και την αντεργατική νομοθεσία της. Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά.
Σε ό,τι αφορά τις πολυθρύλητες επενδύσεις, δεν τις είδαμε πουθενά. Αυτές τις μέρες και για πρώτη φορά ήρθε μια αποστολή Σαουδαράβων με πολλές υποσχέσεις. Αντίθετα, είδαμε αύξηση μόνο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αδικαιολόγητη και βιαστική μείωση της λιγνιτοπαραγωγής, αύξηση της εξάρτησης από το φυσικό αέριο και όλα αυτά τα πληρώνουμε τώρα με την ενεργειακή κρίση και τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία. Πληρώνουμε επίσης την εγκατάλειψη της υπαίθρου και της αγροτικής παραγωγής και την εξάρτηση της οικονομίας από την αμφίβολη διαχρονικά πορεία του τουρισμού. Το πληρώνουμε με την επισιτιστική κρίση και την αύξηση των τιμών των τροφίμων, ακόμη και αυτών που παράγονται σε αφθονία στη χώρα μας.
Βλέπουμε επίσης τις πρωτιές σε θανάτους αδικαιολόγητους από την πανδημία. Αποτέλεσμα της εγκατάλειψης στήριξης της δημόσιας Υγείας, αυτής που πήρε όλο το βάρος των ασθενών με Covid.
Τα παραπάνω δείχνουν αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην κεντρική πολιτική της; Όχι, δείχνουν απόλυτη επιτυχία των στόχων της κυβέρνησης στη λανθασμένη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της «ελεύθερης αγοράς», της στήριξης μόνο της οικονομικής ολιγαρχίας και όχι του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Τους στόχους αυτούς της συντηρητικής κυβέρνησης δεν μπόρεσε να τους αντιληφθεί η κοινωνία κάτω από μια συνθηματολογία «αντιΣΥΡΙΖΑ» και ένα μπαράζ επικοινωνιακού πολέμου που εκτοξεύθηκε από τα κανάλια των ολιγαρχών.
Τώρα φτάσαμε σε τέτοιο σημείο όπου η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ολοκληρώσει και τους τελευταίους στόχους της πριν τις εκλογές (ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, Υγείας, έλεγχο πανεπιστημίων, στήριξη της ολιγαρχίας με τα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης), πατάει «γκάζι» στην κατηφόρα και παρασύρει βέβαια όλη την κοινωνία.
Ο τελευταίος κρίσιμος στόχος της κυβέρνησης είναι να κυριαρχήσει στα μυαλά των νέων. Με τα κανάλια και την εκπαίδευση. Μάλλον όμως έχει χάσει το παιγνίδι. Η νεολαία στο μεγαλύτερο μέρος της κατάλαβε, αφού ένιωσε στο πετσί της τι σημαίνει πτυχίο χωρίς δουλειά ή με επισφαλή εργασία ή με το πτυχίο «στο κουτί του ντελιβερά».
Aντιστρέφεται η κατάσταση; Και πώς; Πολύ δύσκολα ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων Οργανισμών μπορούν, απ’ ό,τι λένε οι ειδικοί, να αντιστραφούν. Χρειάζεται ισχυρή λαϊκή πίεση και κονδύλια διαθέσιμα. Είναι εύκολο να χαλάσει κάτι αλλά δύσκολο να διορθωθεί. Αυτή τη στιγμή διεξάγεται αγώνας με τον χρόνο από πλευράς κυβέρνησης για ολοκλήρωση της καταστροφικής πολιτικής της. Μιας πολιτικής που έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται ακόμη και από δεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Διεξάγεται αγώνας και από πλευράς προοδευτικών δυνάμεων για ανακοπή της δεξιάς πολιτικής. Αν συνεχιστεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. επί μακρόν, οι συνέπειες για τα λαϊκά συμφέροντα θα είναι μεγάλες. Αν έρθει σύντομα προοδευτική κυβέρνηση, με ισχυρή βούληση, μπορεί να σταματήσουν ή να επιβραδυνθούν οι συνέπειες της δεξιάς πολιτικής.
Ολα είναι θέμα πολιτικού προσανατολισμού, επιμονής στο στόχο και δυνατότητας υποστήριξης ή μη από προοδευτικό μαζικό κίνημα. Αν δεν υπάρξουν αυτές οι προϋποθέσεις, φοβάμαι πως θα «σερνόμαστε» επί μακρόν σαν παράρτημα ή αποικία άλλων.
Ο Ν. Τόσκας είναι πρώην υπουργός και υποστράτηγος ε.α.
