Τη Δευτέρα κατέγραψαν γύρω στα 16.000 κρούσματα μεταξύ των μαθητών και την Τρίτη άλλα 10.000 και κάποιοι βιάστηκαν να κάνουν την πρόσθεση για να ερμηνεύσουν είτε θετικά είτε αρνητικά το άνοιγμα των σχολείων. Μόνο που κατά την ταπεινή μου άποψη το πρόβλημα -γιατί υπάρχει πρόβλημα- δεν ερμηνεύεται με προσθέσεις, αλλά με πολλαπλασιασμούς.
Η ουσία του προβλήματος μετά το προβληματικό άνοιγμα των σχολείων έγκειται στο γεγονός ότι τη Δευτέρα 10.000 παιδιά μπήκαν στις τάξεις τους με αρνητικό self test και μία ημέρα μετά βρέθηκαν θετικά στον κορωνοϊό. Αυτό σημαίνει ότι πολλά από αυτά τα 10.000 παιδιά κόλλησαν τη Δευτέρα στο σχολείο και στη συνέχεια πήγαν σπίτι τους ερχόμενα σε επαφή με άγνωστο αριθμό ανθρώπων εντός και εκτός της οικογένειάς τους. Και κάπου εκεί αρχίζει ο πολλαπλασιασμός που δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι ένα άθροισμα κρουσμάτων εντός των σχολείων, αλλά ένας άγνωστος αριθμός μετάδοσης του ιού εκτός σχολείων.
Κι αυτό δεν είναι κάτι που έτυχε να συμβεί, αλλά κάτι που πέτυχε ακολουθώντας την ανορθολογική συνταγή του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσουν μαθητές και εκπαιδευτικούς ως δείκτες μέτρησης της πολιτικής επιλογής τους για την εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας υγειονομικού ελέγχου της διασποράς του ιού.
Από τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έριξε λευκή πετσέτα στην αντιμετώπιση του προβλήματος αρνούμενη να αναλάβει το δημοσιονομικό κόστος της υγειονομικής προστασίας των πολιτών και οι όποιες αποφάσεις της κινούνται στο πλαίσιο του «βλέποντας και κάνοντας», οι επιπτώσεις στην κοινωνία είναι και θα γίνονται ανεξέλεγκτα πολλαπλασιαστικές και δυστυχώς όχι προσθετικές, όπως κάποιους θα βόλευε να είναι. Και τα σχολεία είναι αυτή την ώρα ο βασικός πολλαπλασιαστής μιας διασποράς που η κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει εκτός ελέγχου, ποντάροντας πλέον στο επικίνδυνο πείραμα της ανοσίας της αγέλης.
