Ασφαλιστικό - συνέντευξη Χατζηδάκη στην Καθημερινή.
Πρώτον. Λέει ο Χατζηδάκης: αυτό που κάνουμε ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες που το υιοθέτησαν, συνήθως μετά από πιέσεις του ΔΝΤ, στη συνέχεια το εγκατέλειψαν.
Το ίδιο και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής άλλωστε.
Και το εγκατέλειψαν λόγω χαμηλών αποδόσεων και υψηλού κόστους μετάβασης.
Στη Σουηδία και σε κάποιες άλλες σκανδιναβικές υπάρχει. Αλλά στη Σουηδία οι μισθοί είναι πολύ ψηλότεροι, η ανεργία πολύ χαμηλότερη και οι εισφορές είναι 2,5% και όχι 6,5% που θα είναι εδώ.
Μην τσιμπάτε στις Σουηδίες λοιπόν, είναι απάτη. Ούτε να ξεβλαχέψουμε πρόκειται ούτε να μπούμε στην πρώτη ευρωπαϊκή ταχύτητα αν ο Χατζηδάκης κάνει κεφαλαιοποιητικό το σύστημα των επικουρικών.
Άλλωστε στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Αντίθετα, ας αναρωτηθούμε γιατί χώρες πλησιέστερα στα κυβικά μας, όπως Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σλοβακία, Κροατία, Βόρεια Μακεδονία, το εγκατέλειψαν.
Και δεν είναι και τίποτα μαδούροι. Οι πιο πολλοί από αυτούς έχουν σκληρά νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις.
Ίσως έχουν λόγους που θα έπρεπε να μπουν στη συζήτηση. Και τους οποίους ο Χατζηδάκης προσπερνάει.
Αν είχε επικουρικές ψηλότερες κατά 43% - 68%, που λέει ο Χατζηδάκης, γιατί να το εγκαταλείψουν;
Συναφώς: ο ισχυρισμός του Χατζηδάκη ότι το αναδιανεμητικό σύστημα εγκαταλείπεται στην Ευρώπη είναι ψέμα.
Δεύτερον. Λέει ο Χατζηδάκης: Με το σύστημα του κουμπαρά θα αναπτυχθεί η ιδέα της αποταμίευσης.
Είναι ανοησία. Ό,τι πλήρωναν οι εργαζόμενοι για επικουρική το ίδιο θα πληρώνουν και τώρα.
Στην πραγματικότητα, η ιδέα που θα αναπτυχθεί είναι ότι αυτό που πληρώνουν δεν τους εγγυάται σύνταξη.
Θα καλούνται μάλιστα να υπογράψουν ότι την ευθύνη την έχουν οι ίδιοι. Είτε γιατί επέλεξαν να πάνε οι εισφορές τους σε επενδύσεις χαμηλού ρίσκου, είτε γιατί επέλεξαν υψηλό ρίσκο αλλά χάθηκαν τα ποσά.
Ο Χατζηδάκης ισχυρίζεται ότι θα είναι εγγυημένες οι αποδοχές που αναλογούν στις εισφορές του κάθε εργαζόμενου. Αλλά αυτό δεν στέκει.
Διότι αν ο εργαζόμενος είναι σε κάθε περίπτωση εξασφαλισμένος από χασούρα, τι νόημα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε επένδυση χαμηλού, μεσαίου ή υψηλού ρίσκου;
Στην πραγματικότητα, ο Χατζηδάκης καθησυχάζει ότι οι ζημιές του συστήματος θα πληρώνονται από το κράτος.
Το 2008 στις ΗΠΑ αυτό το σύστημα έχασε 35 τρισ.
Και χάνει και τώρα, με την πανδημία. Αλλά για τον Χατζηδάκη δεν πρόκειται να υπάρξουν απώλειες.
Όμως, πέρα από τις απώλειες, το κράτος θα πρέπει επίσης να πληρώσει και τις συντάξεις που θα βγουν με το σημερινό σύστημα. Πόσα είναι αυτά;
Ο Χατζηδάκης λέει 300 εκατομμύρια τον χρόνο τα πρώτα 10 χρόνια.
Για μετά δεν λέει. Δεν τους νοιάζει άλλωστε.
300 εκατομμύρια πληρώνουμε για επικουρικές τον μήνα.
Όλο τον χρόνο είναι 3,6 δισ.
Και μπορεί τα πρώτα χρόνια να μην φανεί το πρόβλημα, αλλά όσο οι νέοι εργαζόμενοι φεύγουν από το σύστημα και κατευθύνονται στους κουμπαράδες και όσο οι σημερινοί ασφαλισμένοι γίνονται συνταξιούχοι, θα γίνει της κακομοίρας.
Οι αντίπαλοι του Χατζηδάκη υπολογίζουν μέση απώλεια 2,5 δισ. τον χρόνο για τα επόμενα 30 χρόνια. Που σημαίνει 75 δισ.
Αλλά οι δεξιοί δεν πρόκειται να μπουν σε διάλογο γι' αυτά. Θα επαναλαμβάνουν κουμπαράδες, Σουηδίες και βολικά νούμερα μέχρι να ψηφιστεί ο νόμος τους.
Και θα διερωτώνται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει καλύτερες συντάξεις για τους νέους.
