Η άνοδος της θερμοκρασίας δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, όπως επίσης δεν είναι ασυνήθιστη η σκόνη που έρχεται από τη βόρεια Αφρική. Για τα νέφη σκόνης που επιπίπτουν στη νότια Ιταλία και την Ελλάδα μπορούν να διατυπωθούν διάφορες κατηγορίες, μία από τις οποίες είναι η ευθύνη των 4x4. Τα μεγάλα τζιπ που θραύουν την ούτως ή άλλως εύθραυστη επιφάνεια των εδαφών της βόρειας Αφρικής, συν η κατά καιρούς κυριαρχία των νοτίων ανέμων παράγουν ένα πνίξιμο (κυριολεκτικά!) στη σκόνη...
Τα νέφη σκόνης ήταν γνωστά από την αρχαιότητα. Το φαινόμενο είχε αναφερθεί από τον Ρενέ Ντιμόν, υποψήφιο των Οικολόγων το 1972 για τη Προεδρία της Δημοκρατίας, ο οποίος είχε καταγγείλει το ράλι Παρίσι - Ντακάρ ως υπεύθυνο για την έκλυση σκόνης και τη διάβρωση (τουλάχιστον) των παρόδιων εδαφών.
Τα τζιπ πατούν ανώμαλες επιφάνειες και κινούνται εκτός ασφάλτου, όμως με τις συνέπειές τους «πατούν» τον καθαρό ουρανό και μειώνουν την ορατότητα. Σωματίδια του εδάφους με διάμετρο 10 - 15 εκατομμυριοστών του μέτρου χρειάζονται ταχύτητες ανέμου μόλις 25 - 30 χιλιομέτρων για να «απογειωθούν» και να επιδράσουν στον ευρύτερο χώρο. Στις 16 και 17 Απριλίου του 2005 έγινε η διακοπή της λειτουργίας των αεροδρομίων των Χανίων, του Ηρακλείου και της Ρόδου λόγω της σκόνης.
Τώρα βέβαια ανακαλούμε με νοσταλγία προηγούμενα «καθεστώτα καιρού». Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε το αττικό κλίμα, διάσημο για την ευεργετική ξηρότητά του, για την απουσία έντονων φαινομένων, για τη θεσπέσια διαύγεια της ατμόσφαιρας που έκανε τοπιογράφους όπως ο Μπαμπέν να αναφέρονται στην οπτική σχέση μακρινών περιοχών, όπως ο Υμηττός με τη Βοιωτία. Οι σημερινοί εβδομηντάρηδες το έζησαν, οι σημερινοί εξηντάρηδες πήραν μια δυνατή «τζούρα», οι πενηντάρηδες κάτι κατάλαβαν... Ήταν το κλίμα των κλασικών χρόνων, όπως πιστοποιείται από τις αναφορές του Θεόφραστου για την ωρίμανση των καρπών του φοίνικα και από τις ησιόδειες γραφές για τη σπορά και συγκομιδή των δημητριακών που εγκωμίαζε ο Σοφοκλής στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ», του οποίου τις ελαφρές και ηδύπνοες αύρες σημείωνε ο Ευριπίδης στη «Μήδεια». Το κλίμα που επιβεβαίωνε στα τέλη του 16ου αιώνα ο Γερμανός Λουμπενάου, περιηγητής της τουρκοκρατούμενης Αθήνας, που εκπλησσόταν από τον αριθμό των υπερηλίκων που συναντούσε στην παλιά εστία του κλασικού πνεύματος...
