Αύριο ξεκινάει στην Επιτροπή της Βουλής η συζήτηση για το εργασιακό νομοσχέδιο.
Και επειδή τα κανάλια θα την υποβαθμίσουν, ο κόσμος πρέπει να αναζητήσει πληροφόρηση, να σκεφτεί και να κρίνει.
Να κρίνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν 2 εκατομμύρια εργαζόμενους σε τράπεζες, εμπορικές αλυσίδες, ταχυμεταφορές, σούπερ μάρκετ, ιδιωτικά σχολεία, εργοτάξια, αποθήκες, logistics κ.α.
Τους οποίους θεωρούν πως μπορούν να εξαπατήσουν λέγοντας ότι όλα αυτά είναι για το καλό τους και μόνο. Και όχι για το καλό του εργοδότη τους.
Ξαναθυμίζουμε λοιπόν:
Το δεκάωρο για έξι συνεχόμενους μήνες που θα «πληρώνεται σε ρεπό».
Την αύξηση των υπερωριών σε 150 τον χρόνο.
Τη δυνατότητα του εργοδότη να απασχολεί εργαζόμενους σε σπαστό οκτάωρο: τέσσερις ώρες το πρωί και τέσσερις το απόγευμα.
Τη δυνατότητα του εργοδότη να βάζει τον εργαζόμενο σε άδεια άνευ αποδοχών όταν δεν τον χρειάζεται. Δηλαδή να τον απολύει και να τον ξαναπροσλαμβάνει όποτε τον έχει ανάγκη.
Την απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για μια σειρά από κλάδους, όπως οι ταχυμεταφορές και τα ιδιωτικά σχολεία - πράγμα που πρέπει να δει κανείς σε συνάφεια με τις προηγούμενες διατάξεις.
Την παροχή μεγαλύτερης ευχέρειας στις απολύσεις, αφού ο εργοδότης, ακόμα κι αν καταδικαστεί από δικαστήριο, απαλλάσσεται από καταβολή μισθών υπερημερίας και από την υποχρέωση να ξαναπροσλάβει τον απολυμένο.
Την κατάργηση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας διά της μετατροπής του σε Ανεξάρτητη Αρχή. Όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού ή το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο.
Τη θέσπιση μητρώων στα οποίο θα εγγράφονται μόνο τα συνδικάτα της αρεσκείας της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Και τα οποία θα είναι και τα μόνα που θα μπορούν να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις.
Την ουσιαστική ποινικοποίηση της απεργίας και τη δυνατότητα να επιτηρούνται και να επηρεάζονται οι εσωτερικές διαδικασίες των συνδικάτων - διότι θέλουν να περάσουν και το ασφαλιστικό και πρέπει να είναι προετοιμασμένοι.
Ας θυμηθούμε επίσης όλη αυτή την τρομακτική επιχείρηση αποσιώπησης και αποπροσανατολισμού που διεξάγεται γύρω από αυτό το νομοθετικό έκτρωμα.
Τις διαβεβαιώσεις ότι όλα γίνονται για την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας και τη θέσπιση άδειας 14 ημερών για τους νέους πατεράδες.
Τον υποκριτικό ισχυρισμό πως η διευθέτηση θα γίνεται μόνο με αίτημα του εργαζόμενου, όταν είναι γνωστό ότι ο εργοδότης μπορεί να επιβάλλει στον εργαζόμενο ό,τι θέλει.
(Ζούμε άλλωστε στη χώρα που πάνε τους εργαζόμενους αγκαζέ στο ΑΤΜ και τους παίρνουν πίσω το δώρο, μην κοροϊδευόμαστε.)
Το ψέμα ότι όλα τα υπόλοιπα, όπως η αύξηση των υπερωριών στις 150 και η δουλειά τα σαββατοκύριακα, αφορούν εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με αυτά που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τη διαστρέβλωση σύμφωνα με την οποία η διευθέτηση δεν είναι κάτι καινούργιο, ενώ η διευθέτηση που ίσχυε μέχρι σήμερα αφορούσε επιχειρησιακές συμβάσεις και περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Ενώ η διευθέτηση που φέρνει αυτό το νομοσχέδιο αφορά ατομικές συμβάσεις.
Την εκστρατεία αποσιώπησης και εξωραϊσμού από τα συστημικά ΜΜΕ.
Τέλος, το πολιτικό μέρος της όλης υπόθεσης:
Μέσα στην κρίση που περνάει η χώρα από την πανδημία και την αναμενόμενη έκρηξη της ανεργίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταργεί το οκτάωρο και τις κυριακάτικες αργίες, αυξάνει τις υπερωρίες και μειώνει εξωφρενικά το κόστος τους.
Κι αυτό ενώ έχει ήδη ενισχύσει τους εργοδότες και με μείωση 2% του συντελεστή φορολογίας στις επιχειρήσεις.
Ας τα έχουμε φρέσκα όλα αυτά. Κι ας παρακολουθήσουμε τη συζήτηση στη Βουλή.
