Μεγάλη έγνοια και αγωνία συνέχει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο: γιατί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να ξεφύγει από τα «χαμηλά ποσοστά των δημοσκοπήσεων», αλλά και τη «λογική του 3%»... Ανησυχούν που δεν... συνετίζεται η Κουμουνδούρου και δεν ασκεί “σοβαρή αντιπολίτευση” έτσι όπως θέλουν αυτοί, με τους όρους που απαιτούν οι ίδιοι...
Παράδοξο; Καθόλου, διότι δεν γίνεται από ευγενή κίνητρα, αλλά από καιροσκοπισμό και ιδιοτέλεια. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι όλη η στρατηγική τους στηρίζεται κυρίως στο μίσος για τον αντίπαλο και στη χυδαιότητα, οπότε αυτή η συμπεριφορά έρχεται σε αντίθεση και με τη λογική. Δείχνει όμως ξεκάθαρα τους μεταξύ τους δεσμούς.
Έχουμε μία τραγελαφική κατάσταση. Η κυβέρνηση των αρίστων και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της δείχνουν να προβληματίζονται για τη δημοσκοπική συμπεριφορά του αντιπάλου, κάτι που επαναλαμβάνεται μονότονα και από όλες τις φωνές που στηρίζουν με πάθος (και, γιατί όχι, με όφελος) την παρούσα κυβέρνηση.
Όλα τα κυβερνητικά φερέφωνα πανηγυρίζουν αφού συνεχώς διαπιστώνουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αποκόπτεται -όπως ισχυρίζονται- από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας καθώς τα επιχειρήματά της δεν πείθουν.
Είναι αυτή η πραγματικότητα όμως; Μάλλον το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει, γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα επιχειρήματα επιστρατεύονται κάθε στιγμή που βρίσκεται σε δύσκολη θέση το σύστημα Μητσοτάκη - Μαξίμου. Έρχονται στην επιφάνεια όποτε κορυφώνονται τα αδιέξοδα είτε από την αποτυχημένη πολιτική στην αντιμετώπιση της πανδημίας είτε από το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που υλοποιεί με θρησκευτική ευλάβεια.
Η λογική ότι «και εσείς βασανίζετε τους μαύρους» είναι στην ημερήσια διάταξη μόλις στραβώσει το κλίμα. Οι πρωταγωνιστές σχεδόν πάντα οι ίδιοι: κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης και σημαντικοί παράγοντες των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται τη φθορά της κυβέρνησης και δεν δίνει άφεση αμαρτιών στα πεπραγμένα αυτής της ανίκανης κυβέρνησης.
Η διαρκής αναπαραγωγή του επιχειρήματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ερωτοτροπεί με το παρελθόν του 3% τους βολεύει. Οι ξαναζεσταμένες υποθέσεις τύπου Μάτι, Καλογρίτσα κ.λπ. δείχνουν απελπισμένη προσπάθεια να κατευθύνουν αλλού την πολιτική συζήτηση και ελπίζουν ότι καλλιεργούν την απογοήτευση σε τμήματα δημοκρατικών ψηφοφόρων.
Ακούγονται και λέγονται πολλά με την παραμικρή αφορμή. Όσο θα δυσκολεύει η πραγματικότητα, η μονταζιέρα θα χτυπάει υπερωρίες και τόσο πιο απίθανα πράγματα θα ακούγονται από τα πρόθυμα μέσα της λίστας Πέτσα.
Χτίζουν το αφήγημα που είναι και ευσεβής τους πόθος. Στην πραγματικότητα θα ήθελαν πάρα πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ να ήταν ακίνδυνος και εκτός κυβερνητικής μάχης και απλώς να τους ασκούσε κριτική χωρίς να αμφισβητεί την εξουσία τους. Αν ήταν τόσο σίγουρη και ασφαλής η πρωτιά της Ν.Δ., όπως δείχνουν οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις, απλώς θα έκαναν πάρτι και θα περίμεναν την ώρα που θα απολάμβαναν τους καρπούς των έργων τους.
Όμως το μένος και η σφοδρότητα των επιθέσεων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: Φοβούνται και αγωνιούν.
