Με το τέλος του ντιμπέιτ άπαντες (πολιτικοί και δημοσιογράφοι) συμφώνησαν ότι οι κανόνες ήταν ασφυκτικοί και δεν μπορούσε η κουβέντα να πάει σε στοιχειώδες βάθος. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που δήλωσε η Τζίμα μετά την εκπομπή. Όταν ο Ανδρουλάκης είπε ότι κάποιοι πρέπει να μπουν φυλακή για τις υποκλοπές, οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να κάνουν την αυτονόητη follow up ερώτηση: «Ποιους εννοείτε;». Και καπάκι θα ρωτούσαν: «Συμπεριλαμβάνετε και πολιτικά πρόσωπα σε αυτούς που πρέπει να πάνε φυλακή;». Αυτά είναι τα αυτονότητα, τα οποία όμως δεν μπορούσαν να λεχθούν σε ένα ντιμπέιτ που δεν ήταν και τόσο ντιμπέιτ. #θα_λέγεται_ντιμπέι_αλλά_δεν_θα_είναι
Ωστόσο, οι τόσο ασφυκτικοί κανόνες στο ντιμπέιτ (που δεν ήταν και τόσο ντιμπέιτ) δεν είναι κάτι που θέλουν γενικά τα κόμματα. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτός που χάνει από τους ασφυκτικούς κανόνες είναι ο Τσίπρας. Όπως έχει φανεί άπειρες φορές στη Βουλή και φάνηκε ακόμα και σε αυτό το ντιμπέιτ (που δεν ήταν και τόσο ντιμπέιτ), ο Τσίπρας είναι μακράν ο καλύτερος performer όλων. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν ο μόνος που προλάβαινε στο ενάμισι λεπτό να απαντάει στις ερωτήσεις και να σχολιάζει και τις απαντήσεις των άλλων. Είναι προφανές λοιπόν ότι αν είχαμε μια πιο ανοιχτή διαδικασία, ο Τσίπρας θα είχε το πλεονέκτημα. Τι σημαίνει πιο ανοιχτή διαδικασία; Να μπορούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί να κάνουν ερωτήσεις ο ένας στον άλλον, να μπορούσαν οι δημοσιογράφοι να κάνουν πραγματικές follow up/διευκρινιστικές ερωτήσεις, καθώς και να υπήρχε γύρος ελεύθερων ερωτήσεων των δημοσιογράφων προς τους πολιτικούς. #ντιμπέι_που_να_είναι_ντιμπέι
Το ότι ο Τσίπρας είναι καλύτερος performer από τους υπόλοιπους προφανώς από μόνο του δεν τον κάνει καλύτερο πολιτικό. Η πολιτική είναι δευτερευόντως επικοινωνία. Πρωτίστως είναι ιδεολογικό πλαίσιο και προγραμματικό σχέδιο. Εξίσου προφανές είναι ότι στον κομματικό ανταγωνισμό δεν πρέπει να κάνεις οτιδήποτε που να ευνοήσει τον πολιτικό σου αντίπαλο. Ωστόσο, σε μια Δημοκρατία η (απολύτως θεμιτή) κομματική σκοπιμότητα έχει ένα όριο: να μη διαταράσσει την εύρυθμη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας. Εν προκειμένω, μια ανοιχτή διαδικασία (δηλαδή ένα ντιμπέιτ που να είναι όντως ντιμπέιτ) δεν θα ευνοούσε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ - αυτό είναι το λιγότερο. Το σημαντικό είναι ότι θα βοηθούσε τους πολίτες να κατανοήσουν καλύτερα τις προτάσεις και τα επιχειρήματα των κομμάτων. Μια ανοιχτή διαδικασία (δηλαδή ένα ντιμπέιτ που να είναι όντως ντιμπέιτ) θα έδινε στους δημοσιογράφους (σε όσους δηλαδή θα το ήθελαν) να στριμώξουν τους πολιτικούς αρχηγούς για να αναδείξουν τα σκοτεινά σημεία τής… προεκλογικής δημιουργικής ασάφειας - δηλαδή την πολιτικάντικη παπάτζα. Καλύτερα ενημερωμένοι πολίτες σημαίνει πιο ορθολογικές επιλογές στην κάλπη. Καλύτερη ενημέρωση σημαίνει καλύτερη Δημοκρατία. Στο όνομα λοιπόν του κομματικού συμφέροντος θυσιάστηκε η καλύτερη λειτουργία της Δημοκρατίας. Ας το κρατήσουμε αυτό για την επόμενη φορά που θα ακούσουμε διαφορά χαριτωμένα περί σεβασμού στους θεσμούς και τα δικαιώματα των πολιτών. #το_κόμμα__πάνω_από_τη_Δημοκρατία
Πέρα από το να μην πάρει το πλεονέκτημα ο Τσίπρας, οι ασφυκτικοί κανόνες του ντιμπέιτ (που δεν ήταν και τόσο ντιμπέιτ) είχαν σαν στόχο να προστατευτεί ο Επιτελικός, ο οποίος στα τέσσερα χρόνια θητείας του δεν έχει δώσει ούτε μία πραγματική συνέντευξη. Όταν λέω πραγματική συνέντευξη, εννοώ μια συνέντευξη σαν αυτές που δίνουν οι πρωθυπουργοί στις ευρωπαϊκές Δημοκρατίες. Δηλαδή μια συνέντευξη στην οποία να τεθούν τα ερωτήματα τα οποία μπορούν να φέρουν τον πολιτικό σε δύσκολη θέση. Συνέντευξη με καίριες follow up ερωτήσεις και χωρίς μοντάζ. Α! Τώρα που το λέμε, και χωρίς ο συνεντευξιαζόμενος να ξέρει από πριν τις ερωτήσεις ώστε να έχει αποστηθίσει τις απαντήσεις. Τέσσερα χρόνια τώρα, ο Επιτελικός δεν έχει δώσει ούτε μία τέτοια κανονική συνέντευξη - εν αντιθέσει με τον Τσίπρα. Στα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης δεν έχει υπάρξει τέτοια προστασία από τα Media σε πρωθυπουργό. Δεν έχει υπάρξει επίσης πρωθυπουργός που να έχει μετατρέψει σε τέτοιο βαθμό τις δημόσιες εμφανίσεις του σε προσχεδιασμένες θεατρικές παραστάσεις. #η_θέση_107_πολύ_μας_πάει
Ο Επιτελικός «δεν τα λέει» - δηλαδή είναι το ακριβώς αντίθετο του Τσίπρα. Το ότι «δεν τα λέει» δεν τον κάνει από μόνο του κακό πρωθυπουργό. Πολύ κακό πρωθυπουργό (τον χειρότερο της Μεταπολίτευσης, για την ακρίβεια) τον κάνει η πολιτική του. Μια πολιτική που ασχολείται με τις «δουλειές» και αδιαφορεί για τις ζωές των πολλών. Το πρόβλημα για την ενημέρωση κι εντέλει για την ίδια τη Δημοκρατία είναι ότι, τέσσερα χρόνια τώρα, ο μηχανισμός της αριστείας (μάι ας) προσπαθεί να καλύψει τη ρητορική αδυναμία του Επιτελικού με την πιο ακραία χειραγώγηση της ενημέρωσης. Το «να μην τα λέει» είναι χάντικαπ του πολιτικού. Το να στήνονται οι συνεντεύξεις ή να μην δίνονται καθόλου όταν το περιβάλλον δεν είναι προστατευμένο, είναι πρόβλημα της Δημοκρατίας. #Όρμπαν_της_Μεσογείου
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ντιμπέιτ (που δεν ήταν και τόσο ντιμπέιτ) με την πρώτη πραγματική δημοσιογραφική ερώτηση από την Τζίμα για τις υποκλοπές, ο Επιτελικός τα μαρτύρησε. Είπε δηλαδή το αυτονόητο: οι υποκλοπές ήταν σκάνδαλο. Αυτό που επί μήνες οι άριστοι και τα payroll τους αρνούνταν με κάθε δυνατό τρόπο, ομολογήθηκε σε εθνικό δίκτυο ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών/τριών. Αναμφίβολα πρόκειται για μια πρώτη νίκη της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Μπορούμε να αναλογιστούμε πόσα περισσότερα θα είχαμε μάθει αν το ντιμπέιτ ήταν όντως ντιμπέιτ. #και_υποκλοπέας_και_μαρτυριάρης
Μετά ήρθε ο Σκέρτσος κι έδεσε το γλυκό. Ο εξελάκιας διευθυντής ΣΕΒ/ κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι ο Επιτελικός δεν χαρακτήρισε ο ίδιος τις υποκλοπές σκάνδαλο, αλλά διάβαζε ένα κείμενο του Economist που το χαρακτήριζε σκάνδαλο. Τώρα γιατί θεώρησε ότι αυτό ήταν καλό για τον Επιτελικό, τι να σας πω… #αμπελαλέ
Τέτοια κ...α που ζήσαμε την Πέμπτη στο ΣΕΦ, από τη Ριζούπολη είχαμε να νιώσουμε. Την Κυριακή προοδευτική κυβέρνηση στην Αθήνα και κόκκινη κούπα στο Κάουνας. #είσαι_κάτι_μαγικό
