Πληθαίνουν οι άθλιες πρακτικές τις οποίες μετέρχονται τράπεζες και funds προκειμένου εκατοντάδες πολίτες να χάνουν τα σπίτια τους, ενώ οι ίδιες κερδοσκοπούν. Τα funds που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών τα τελευταία χρόνια ελέγχουν σήμερα εμπράγματη εξασφάλιση (υποθήκη ή προσημείωση) για περί τα 700.000 ακίνητα, αξίας άνω των 40 δισ. ευρώ. Το πρώτο εξάμηνο του 2022 αναρτήθηκαν στην πλατφόρμα e-auction 23.360 πλειστηριασμοί, ενώ για το 2022 είναι συνολικά αναρτημένοι 44.000 και για το 2023 η λίστα αυξάνεται καθημερινά.
Η συνήθης πρακτική
Το βασικό ζήτημα είναι οι πρακτικές που ακολουθούν επί των ημερών της κυβέρνησης της Ν.Δ. Σύμφωνα με νομικούς που παρακολουθούν τέτοιες υποθέσεις, τα funds αρνούνται πεισματικά να ανανεώσουν ρυθμίσεις. Ζητούν υπέρογκα ποσά ως προκαταβολές για να συζητήσουν μόνο για ρύθμιση, χωρίς να δεσμεύονται για το περιεχόμενο και τους όρους αυτής.
Ως εκ τούτου, προχωρούν έπειτα από ελάχιστη καθυστέρηση καταβολής των δόσεων σε κοινοποιήσεις δεύτερης διαταγής πληρωμής και εκθέσεων αναγκαστικής κατάσχεσης, που συνοδεύονται με πρόγραμμα πλειστηριασμού. Με αυτόν τον τρόπο βάζουν στο στόχαστρο ακόμα και δανειολήπτες με πολύ μικρές οφειλές, ακόμα και της τάξης των 20.000 ευρώ, αν διαπιστώσουν ότι υπάρχει ακίνητη περιουσία ώστε να ικανοποιηθεί η απαίτηση από τη ρευστοποίησή της.
Τα ακίνητα τα αγοράζουν τα ίδια τα funds-δανειστές σε χαμηλές τιμές που ορίζουν ως τιμή πλειστηριασμού. Ακριβώς για τον λόγο αυτό παρατηρείται ραγδαία μείωση των άγονων πλειστηριασμών. Το σκανδαλώδες είναι ότι οι τιμές στις οποίες αγοράζουν τα ακίνητα που εκπλειστηριάζουν είναι περίπου το 60% της πραγματικής αξίας των ακινήτων. Ουσιαστικά πρόκειται για καθαρή κερδοσκοπία σε βάρος ευάλωτων οικονομικά ανθρώπων. Προκειμένου να σταματήσουν τον πλειστηριασμό, ζητούν την εφάπαξ καταβολή αστρονομικών ποσών.
Τα funds πωλούν και οι τράπεζες ξαναγοράζουν
Δεν σταματούν όμως μόνο εκεί οι άθλιες πρακτικές. Όπως αναφέρουν νομικοί κύκλοι στην ΑΥΓΗ, έχει ανακύψει το εξής: Μια τράπεζα πουλάει ένα κόκκινο δάνειο σε fund αποκτώντας ένα αρχικό κεφάλαιο. Ακολούθως, το fund -με διάφορες προφάσεις όπως αναφέρθηκε και παραπάνω- δεν προχωρά σε ρύθμιση με τον δανειολήπτη. Στη συνέχεια, και αφού ο εκπρόσωπος-servicer έχει πάρει και την προμήθεια πώλησης του κόκκινου δανείου, το fund προχωρά σε πλειστηριασμό ο οποίος είναι σε υψηλή τιμή και καθίσταται άγονος. Μετά διεξάγεται και δεύτερος και εμφανίζεται ως αγοραστής μια εταιρεία real estate η οποία είναι θυγατρική της αρχικής τράπεζας του παραδείγματος και παίρνει το ακίνητο. Έτσι, η τράπεζα είτε τοποθετεί το ακίνητο του πολίτη στο χαρτοφυλάκιό της είτε προχωρά σε εκ νέου πώληση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο πολίτης να έχει χάσει το ακίνητό του για ένα μικρό χρέος και οι υπόλοιποι κρίκοι της αλυσίδας -τράπεζα, fund, servicer- να κερδοσκοπούν.
Δραματική πρόγνωση
Ως φαίνεται, οι πλειστηριασμοί επιστρέφουν σταδιακά στα προ κρίσης επίπεδα του 2008 και του 2009, όταν προγραμματίζονταν κάθε χρόνο 40.000-50.000. Αν κρίνουμε, βέβαια, από το 2022, που αναρτήθηκαν 44.000 πλειστηριασμοί, πιθανολογείται βάσιμα πως το 2023 θα έχουμε χρονιά-ρεκόρ ακόμα και σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η ακρίβεια μειώνει τα εισοδήματα των πολιτών και τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται, κάτι το οποίο επισήμανε χθες και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας αντιλαμβανόμενος το τι έρχεται από δω και στο εξής.