Όσοι -νεότεροι- νομίζετε ότι ο «Μπάλλος» ήταν η χειρότερη καταιγίδα που έπληξε ποτέ την Αττική, είστε μάλλον κακά πληροφορημένοι. Τουλάχιστον δύο, μία το 1977 και άλλη μία τη δεκαετία του 1990, το 1994, ήταν πολύ χειρότερες.
Το 1997, δέκα ημέρες πριν από τις γενικές βουλευτικές εκλογές, η Αθήνα και ο Πειραιάς επλήγησαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Θυμάμαι την Ακαδημίας γύρω στις 9.30 το βράδυ στο ύψος της Μπενάκη να έχει μετατραπεί σε ένα άγριο ποτάμι, με το νερό να υπερβαίνει το ύψος των καπό των αυτοκινήτων, που είχαν ακινητοποιηθεί επί 40 λεπτά τουλάχιστον. Άνθρωποι να έχουν παρασυρθεί και να κρατιούνται έντρομοι από τους προφυλακτήρες των αυτοκινήτων.
Ιδιαίτερα είχαν πληγεί τα δυτικά προάστια και ο Πειραιάς με πολλούς νεκρούς (νομίζω πάνω από 60). Τα αντιπλημμυρικά έργα αργότερα από τον δήμαρχο Λογοθέτη θωράκισαν την Κοκκινιά. Αντιθέτως το κεντρικό έργο του Κηφισού (που είχε και σε άλλες δυο πλημμύρες «καταπιεί» ανθρώπους) υποτίθεται ότι ολοκληρώθηκε μετά από 25 χρόνια, αλλά τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες δείχνουν ότι μάλλον η μελέτη είχε κενά.
Το 1994 η σφοδρή καταιγίδα έπληξε κυρίως τον Περισσό λόγω του ρέματος του Ποδονίφτη, τη Νέα Ιωνία, τη Ν. Φιλαδέλφεια, το Αιγάλεω, το Περιστέρι, τη Νέα Χαλκηδόνα, με αποτέλεσμα οκτώ άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Τότε είχαν πλημμυρίσει και τρεις όροφοι από τα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, προκαλώντας σημαντικές καταστροφές στα κομματικά αρχεία και στις εγκαταστάσεις του 902 και της Τυποεκδοτικής. Τα έργα στον Ποδονίφτη έλυσαν το πρόβλημα διαχρονικά.
Υποτίθεται ότι και τις δύο φορές έγιναν και ανακοινώθηκαν βαρύγδουπα σχέδια αντιπλημμυρικής προστασίας της Αθήνας.
Όμως η πόλη -με καμένα πλέον όλα τα γύρω βουνά- εξακολουθεί να παραμένει ανοχύρωτη. Ακόμη και σε κεντρικά σημεία έργων της δεκαετίας 2000-2010 (Κηφισίας, Πειραιώς κ.λπ. κ.λπ.).
