Συνελήφθη ο Νίκος Παπαδόπουλος για διακεκριμένη περίπτωση φθοράς, καθώς ο βουλευτής της «Νίκης» έσπασε τζάμια και προθήκες στην Εθνική Πινακοθήκη, διαμαρτυρόμενος για έκθεση την οποία χαρακτήριζε «βλάσφημη».
Πρόκειται για την έκθεση «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου», εμπνευσμένη από τα έργα του Γκόγια, που φιλοξενείται στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης. Ο βουλευτής της «Νίκης», σύμφωνα με πληροφορίες, ενοχλήθηκε από εκθέματα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη και πιο συγκεκριμένα από έργο που απεικόνιζε την Παναγία.
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης, σύμφωνα με τη Wikipedia, είναι χαράκτης και ακολουθεί μια δική του διαδικασία – τεχνική, μετά το τύπωμα της μήτρας στο χαρτί. Μια αναγέννηση μέσα από την καταστροφή, μια ανασύνθεση του ίδιου θέματος, τεμαχίζοντας τα αντίτυπα και τοποθετώντας τα ξανά, σε μια νέα αφήγηση της εικόνας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Εθνική Πινακοθήκη / Πρωτοφανές - Βουλευτής της «Νίκης» έσπασε εκθέματα γιατί τα θεωρούσε βλάσφημα
Δημιουργεί ένα παζλ σταθεροποιώντας τα χάρτινα κομμάτια ράβοντας τα, κάθε κομματάκι με το αντίστοιχο χρώμα κλωστής, ώστε να μην είναι ορατό. Η εξέλιξη αυτή, καθιστά τα έργα του μοναδικά, δηλαδή να μην υπάρχει αντίτυπο, παρότι προέρχονται από μίτρες. Με την ίδια λογική, ψηφιοποιεί τα τυπωμένα κομμάτια χαρτιού και δημιουργεί μικρού μήκους animation και NFTs.
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλώντας παλαιότερα στην ΑΥΓΗ, είχε πει για την τακτική της οξυγραφίας στην οποία ειδικεύεται, ότι είναι «γραφή με οξέα, επάνω στη μεταλλική μίτρα. Με διάφορες τεχνικές, δημιουργώ μια ποικιλία από ποιότητες υφών αλλά και τόνων, με σκοπό να δημιουργήσω τις φόρμες και τις μορφές που θέλω. Πειραματίζομαι με χρώματα και μελανώνω τη μίτρα. Στη συνέχεια τυπώνω κάποια αντίτυπα. Και μετά έρχεται η γέννηση μέσα από την καταστροφή... Τεμαχίζω τα αντίτυπα και τα ανασυνθέτω σε μια νέα αφήγηση της εικόνας. Ένα νέο παζλ δημιουργείται, βρίσκοντας πού ακριβώς θα μπει το κάθε κομμάτι και συντίθεται η νέα αφήγηση της ιστορίας της εικόνας. Και τα κομμάτια τα ράβω, κάθε κομματάκι με το αντίστοιχο χρώμα κλωστής, ώστε να μην είναι ορατό. Δεν χρησιμοποιώ κόλλες».
Ερωτηθείς για το τι τον ώθησε να ασχοληθεί με την χαρακτική, είχε αναφέρει: «Οι ζωγραφικές ποιότητες που μπορεί να σου δώσει και η αλχημιστική γνώση που χρειάζεται. Η χαρακτική έχει απέραντες δυνατότητες τις οποίες σπάνια βλέπουμε να εκτίθενται, αλλά είμαστε και πολλοί λίγοι όσοι ασχολούμαστε εντατικά και θέλουμε να πειραματιζόμαστε διαρκώς πάνω σε αυτό. Ο κόσμος πιστεύει πως η χαρακτική είναι κάτι μονόχνοτο, ξεπερασμένο με ασπρόμαυρα αντίτυπα. Έχω να πω πως η χαρακτική είναι ιδιαίτερα σύγχρονη, μπορεί να συνδυάσει τεχνικές και να εντυπωσιάσει τον θεατή με το απρόσμενο πολύχρωμο αέρινο αποτέλεσμα. Η χαρακτική τολμάει και αποτυπώνει μια κοπιώδη ατμόσφαιρα με έναν μαγικό τρόπο. Φανερώνοντας πως ο καλλιτέχνης έχει ταλαιπωρηθεί ψυχή τε και σώματι για να φέρει το έργο εις πέρας».
Για τη θεματολογία των έργων του, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων στο catisart.gr: «Είναι ένα ψυχαναλυτικό ρεπορτάζ δρόμου, από μια ονειρική οπτική, μέσα από την προσωπική μου ματιά. Όπου τελικά, με κάνει και εμένα να γνωρίσω καλύτερα τους ήρωές μου, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό. Πιστεύω τελικά, πως οι ήρωές μου, είμαστε όλοι εμείς, παραμορφωμένοι από το πέρασμα της ζωής από πάνω μας».
«Ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική Τέχνη»
Η Εθνική Πινακοθήκη αναφέρει για την έκθεση «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου»:
«Η επιδραστικότητα της ανατρεπτικής θέασης του κόσμου από τον Goya αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική στο χρόνο. Κάνει εμφανή την παρουσία της στην απελευθερωτική έκρηξη των σουρεαλιστικών οραμάτων και της ποιητικής γλώσσας του μοντερνισμού, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να μας προσφέρει μια πολύτιμη δεξαμενή πρωτότυπων εικαστικών ερμηνειών για τη σχέση μας με τον κόσμο και τα όντα που τον συναποτελούν. Τα χαρακτικά του διακρίνονται για την αληθοφάνεια του τερατώδους, την πειστικότητα του παράλογου και την έλξη του αποτρόπαιου. Αξιοποιώντας τη θεατρικότητα της καρναβαλικής παράδοσης και της Commedia dell’ Arte, ο Goya συνθέτει ένα καινοφανές σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η αμφισημία και η υβριδικότητα, η διαρκής αιώρηση ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, αίσθηση που οφείλεται στην αριστοτεχνική συναρμογή δημοφιλών, καθημερινών θεμάτων με παράταιρες, απειλητικές, αποκρουστικές ή και δυσερμήνευτες μορφές οι οποίες παραδόξως μας έλκουν αντί να μας απωθούν, ίσως διότι σ’ αυτές αναγνωρίζουμε διαισθητικά κάτι βαθιά δικό μας.
Με κινητήριο μοχλό τις σειρές των χαρακτικών έργων του Goya στην Εθνική Πινακοθήκη και συνεπείς στην πρόθεση να ανανεώσουμε τα εργαλεία ανάγνωσης των ιστορικών συλλογών με το πρόγραμμα δράσεων του Ενδιάμεσου Χώρου, παρουσιάζουμε παράλληλα με την έκθεση των 80 χαρακτικών της σειράς Los Caprichos, ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική τέχνη με τίτλο Η Σαγήνη του Αλλόκοτου. Στην ομαδική έκθεση περιλαμβάνονται έργα δέκα καλλιτεχνών που από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό, και το γκροτέσκο».
