Η Μεσόγειος θάλασσα αλλάζει, όπως αλλάζουν και τα είδη που ζουν σε αυτή, επισημαίνει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος και εξηγεί ότι η εισβολή ξενικών ειδών οφείλεται κυρίως στις ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως η υπεραλίευση και ερημοποίηση πολλών θαλάσσιων περιοχών.
Σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση των ξενικών ειδών στη Μεσόγειο θάλασσα παίζει επίσης η κλιματική κρίση καθώς όταν οι θάλασσες αδειάζουν από ψάρια, δημιουργούνται κενά στα οικοσυστήματα και ευνοϊκές συνθήκες για την εξάπλωση των νέων ειδών.
Στη Μεσόγειο θάλασσα έχει καταγραφεί σύμφωνα με το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος 1.000 ξενικά είδη και από αυτά:
-650 έχουν βιώσιμους πληθυσμούς
-100 είναι εισβολικά και απειλούν τη θαλάσσια βιοποικιλότητα
Στις ελληνικές θάλασσες έχουν καταγραφεί πολλά ξενικά είδη με τα κυριότερα να είναι τέσσερα και συγκεκριμένα:
Το Σουπιοκαλάμαρο
Το Σουπιοκαλάμαρο Sepioteuthis lessoniana είναι το μοναδικό ξενικό είδος καλαμαριού που συναντάται μέχρι στιγμής τις θάλασσές μας.
Ο Λαγοκέφαλος
Ο Λαγοκέφαλος Lagocephalus sceleratus είναι ένα από τα πιο επιβλαβή εισβολικά είδη στη Μεσόγειο. Αυτό οφείλεται στην ευρεία εξάπλωσή του, στην επικίνδυνης για τον άνθρωπο νευροτοξίνη που έχει στο σώμα του η οποία τον καθιστά ακατάλληλο για κατανάλωση, αλλά και στις επιπτώσεων που προκαλεί στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και την αλιεία.
Η μέδουσα Rhopilema nomadica
Η μέδουσα Rhopilema nomadica είχε παλαιότερα κατανομή μόνο στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μέσα από τη διώρυγα του Σουέζ έφτασε στα νερά της Μεσογείου τη δεκαετία του 1970, ενώ στις ελληνικές θάλασσες καταγράφηκε για πρώτη φορά το 2006.
Το Λεοντόψαρο
Το Λεοντόψαρο Pterois miles προέρχεται από τον Ινδικό Ωκεανό και η εξάπλωση του είναι η ταχύτερη που έχει παρατηρηθεί ποτέ στη Μεσόγειο Θάλασσα. Μπορεί να αναπαράγεται όλο το χρόνο, ενώ ελλείψει φυσικών θηρευτών αναμένεται κάθετη αύξηση των πληθυσμών του, όπως άλλωστε έχει γίνει σε πολλές άλλες θάλασσες του πλανήτη.
Είναι όμως ένα είδος το οποίο είναι ασφαλές για κατανάλωση. Συνεπώς επιλέγοντας την αλιεία, αγορά ή την κατανάλωση των λεοντόψαρων, συμβάλλουμε στον έλεγχο των πληθυσμών τους, ενώ παράλληλα ενισχύουμε το εισόδημα των αλιέων, τους οποίους πρέπει όλοι να βοηθήσουμε για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στις θάλασσές μας. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί πρέπει να κοπούν τα δηλητηριώδη αγκάθια, που έχουν στη ράχη και τα πλευρικά πτερύγια.
O Μακράκανθος αχινός
O Μακράκανθος αχινός Diadema setosum εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις ελληνικές θάλασσες το 2010. Είναι ένα είδος το οποίο στην έρευνα του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος το είχαμε καταγράψει τα προηγούμενα χρόνια σε μεγάλη πυκνότητα από τα επιφανειακά νερά έως και τα 95 μέτρα βάθος. Πρόσφατα όμως παρατηρείται σημαντική μείωση του πληθυσμού του στην ανατολική Μεσόγειο.
