Πρώτη φορά βλέπω σε μια δουλειά αντί να με πληρώνουν, να τους πληρώνω». Με τις λέξεις αυτές η Δ.Β., 47 χρονών, εκφράζει την απόγνωσή της για την κατάσταση που βίωνε σε κατάστημα franchise της ACS επί των οδών Ευελπίδων 39 και Κέρκυρας. Για έναν μισθό λίγο πάνω από τα 600 ευρώ, την είχαν τοποθετήσει στη θέση της ρεσεψιόν, ζητώντας να καταχωρίζει καθημερινά τ’ αποδεικτικά για αμέτρητες αποστολές δεμάτων, που πολλαπλασιάστηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας, την ώρα που η ίδια δούλευε μόνη τη μισή βάρδια. Ταυτόχρονα παρακρατούσαν από τις απολαβές της ποινές λόγω σφαλμάτων που μπορεί να οφείλονταν σε λάθη που είχαν κάνει οι ίδιοι οι πελάτες, δίνοντας λάθος αριθμό ταχυδρομικού κώδικα. Όπως περιέγραψε στην ΑΥΓΗ, το λάθος κοστολογούνταν 5 ευρώ, τη στιγμή που η υπερωρία πληρωνόταν μόλις με 3 ευρώ την ώρα. «Οπότε μπορεί να δουλεύαμε έναν ολόκληρο μήνα τις υπερωρίες χωρίς να τις πληρωθούμε».
Κι ενώ έχει επιβαρυμένο ιστορικό υγείας, αφού είναι πρώην καρκινοπαθής και έκανε πριν έναν χρόνο σοβαρή επέμβαση στο στομάχι, την υποχρέωναν να σηκώνει βαριά δέματα, ενέργεια απαγορευτική για την κατάστασή της. Η απάνθρωπη μεταχείριση συνοδευόταν από τη συνολική εντατικοποίηση της εργασίας και ακόμη χειρότερα από τη συστηματική κακοποιητική συμπεριφορά από τους προϊσταμένους της, με πιέσεις να παραιτηθεί «γιατί δεν βγαίνει η δουλειά». Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι με την κορύφωση του εργασιακού bullying που δεχόταν, αποφάσισε ν’ απευθυνθεί στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ). Την επόμενη κιόλας Ημέρα απολύθηκε.
Σήμερα, Τρίτη (7.2), είναι προγραμματισμένη η συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας για τη συζήτηση της καταγγελίας της για την κακοποίηση, αλλά και την καταχρηστική και παράνομη απόλυση. Από την καταγγελία της στην ΑΥΓΗ προκύπτει ότι έχει να παρουσιάσει μια απόλυτα ασφυκτική καθημερινότητα.
«Ετρωγε χαρτονόμισμα το ΑΤΜ και το πληρώναμε»
Η Δ.Β. εργαζόταν στην εταιρεία από τον Νοέμβριο του 2019 και είχε ωράριο 8 π.μ. - 4 μ.μ. Όπως λέει, τα προβλήματα ξεκίνησαν από την πρώτη ημέρα, καθώς τοποθετήθηκε στο πόστο χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια περίοδος εκπαίδευσης και καθοδήγησης. Οι μόνοι που τη βοήθησαν ήταν κάποιοι εργαζόμενοι που είχαν προσληφθεί λίγους μήνες νωρίτερα. Όπως τονίζει, τα μεροκάματα για τις υπερωρίες και τα Σάββατα που εργαζόταν δεν εμφανίζονται στον μισθό που είχε δηλωθεί. Οπότε ήταν ευκολότερο για την εταιρεία να επωφελείται από δωρεάν επιπλέον εργασία, περικόπτοντας τα επιπλέον χρήματα χάρη στις ποινές που είχε αυθαίρετα εισαγάγει.
Η παρακράτηση μισθού μπορούσε να γίνει και με άλλο τρόπο. Όπως αναφέρει η Δ.Β., το ταμείο της ημέρας κατατίθεται σε μηχάνημα ΑΤΜ, το οποίο βρίσκεται εγκατεστημένο εντός του καταστήματος. Στην περίπτωση που αυτό κρατούσε κατά λάθος κάποιο χαρτονόμισμα στη συνέχεια το ποσό παρακρατούνταν πάλι από τον μισθό του υπαλλήλου που έκανε την κατάθεση, «παρόλο που υπάρχουν κάμερες εντός του χώρου εργασίας».
Η ένταση της εργασίας μεγάλωσε ακόμη περισσότερο από την έναρξη της πανδημίας κι έπειτα. Η κίνηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο δεκαπλασιάστηκε, ενώ αντίθετα δεν είχε γίνει καμία νέα πρόσληψη. Το αποτέλεσμα ήταν να επιφορτιστούν οι υπάλληλοι την καταχώριση 50 και πλέον αποστολών καθένας μόνος του. Ακόμη κι έτσι όμως, στα σιδερένια κλουβιά έξω από το κατάστημα συσσωρεύονταν οι αποστολές που δεν είχαν διεκπεραιωθεί, με συνέπεια να πυκνώνουν τα παράπονα και οι φασαρίες από τους πελάτες. «Κάποιοι έχουν βιαιοπραγήσει κιόλας, χωρίς να υπάρχει προϊστάμενος στο κατάστημα για να εξομαλύνει την κατάσταση και να βρει λύση στο πρόβλημα».
Η Δ.Β. εργαζόταν μόνη, μέχρι να πιάσουν δουλειά στις 12 οι δύο άλλοι συνάδελφοί της, σε σημείο που δεν είχε τη δυνατότητα να πάει καν τουαλέτα. Αδυνατούσε να ξεκουραστεί ακόμη και την ώρα του διαλείμματος για φαγητό, καθώς δεν υπάρχει κάποιος χώρος στο κατάστημα, ούτε καν πολλές φορές καρέκλα για να καθίσει, ενώ η διάρκειά του αντί της μισής ώρας που προβλέπει η σύμβαση, έχει περιοριστεί στο ένα τέταρτο. Ακόμη κι έτσι, για εκείνη το μεροκάματο ήταν πολύτιμο. Ο σύντροφός της είναι άνεργος από το περασμένο καλοκαίρι και από τα 600 ευρώ που έπαιρνε, τα 300 πήγαιναν στη δόση του στεγαστικού τους δανείου.
Ο αγώνας που δίνει σήμερα για ανάκληση της απόλυσης και αλλαγή των όρων εργασίας στην πραγματικότητα δεν αφορά μόνο την ίδια. Πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση, όπως και μετά οι αντικαταστάτες τους. «Το διάστημα που μένουν είναι από μια εβδομάδα έως έναν χρόνο. Οι περισσότεροι φεύγουν ψυχικά και σωματικά εξαντλημένοι».
Σε αυτό το πλαίσιο, από τις 8 π.μ. θα βρίσκονται σήμερα έξω από το συγκεκριμένο κατάστημα της ACS τα μέλη του ΣΕΤΤΕΑ (κλαδικό σωματείο των κούριερ), πραγματοποιώντας παράσταση διαμαρτυρίας. Όπως υπενθυμίζουν στην ανακοίνωσή τους, δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ψηφίστηκε το πολυδιαφημισμένο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο υποτίθεται ότι θα ενίσχυε το θεσμικό πλαίσιο για τη βία και την παρενόχληση στον χώρο εργασίας, και θα μεριμνούσε «για την άμεση προστασία των θιγόμενων». Όποια αποτελεσματικότητα θα μπορούσε να είχε ακυρώνεται στην πράξη, με φόντο τις αδυναμίες των υποστελεχωμένων ελεγκτικών μηχανισμών.
Με την κινητοποίησή του το ΣΕΤΤΕΑ απαιτεί τα εξής:
- Να γίνονται σεβαστά τα εργασιακά δικαιώματα και να μπει φραγμός στην εργοδοτική ασυδοσία.
- Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι εκφοβιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος των εργαζομένων.
- Την άμεση ανάκληση της απόλυσης της Δ.Β.
