Όσο μικρή και αν αισθανόμαστε ότι είναι η επίπτωση της καθημερινότητάς μας στο περιβάλλον, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση από την πραγματικότητα που διαμορφώνεται γύρω μας. Μια πραγματικότητα που φέρει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των πράξεων και των συνήθειών μας, όσο αθώες και αν φαίνονται αυτές με την πρώτη ματιά. Παράδειγμα, τα αναμμένα φαναράκια που υψώθηκαν στον νυχτερινό ουρανό τη βραδιά των Χριστουγέννων στην Αθήνα και στον Βόλο. Μια εορταστική εκδήλωση που αποτυπώθηκε σε φαντασμαγορικές φωτογραφίες και στις πανηγυρικές δηλώσεις των δημάρχων που υποτίθεται πως χάρισαν στους δημότες τους μια εορταστική βραδιά με τα φαναράκια να υψώνονται στον ουρανό, μεταφέροντας χιλιάδες ευχές για ένα καλύτερο αύριο.
Και κάπου εδώ έρχεται και μπαίνει στη συζήτηση το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της πράξης αυτής. Αν, μάλιστα, πιστέψουμε τον δήμαρχο του Βόλου που δήλωσε πως στην πόλη του χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα από 10.000 φαναράκια, τότε καλό θα είναι να υπολογίσουμε και το μέγεθος του αποτυπώματος που έμεινε στο περιβάλλον όταν τα ομολογουμένως εντυπωσιακά φαναράκια έσβησαν και επέστρεψαν από τον ουρανό στη γη, αλλά και στη θάλασσα. Οι σχετικές εικόνες της επόμενης ημέρας, όπως ήταν φυσικό, δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, καθώς αποτελούσαν απόδειξη των θλιβερών επιπτώσεων του εορταστικού δρώμενου με τα χιλιάδες φαναράκια να επιπλέουν στα νερά του λιμανιού του Βόλου και σύντομα να μετατρέπονται σε επικίνδυνη και δολοφονική τροφή για όσα θαλάσσια είδη ξεγελαστούν και τα φάνε.
Αυτές είναι σκέψεις που φυσικά δεν περνούν από το μυαλό ανθρώπων που αδιαφορούν για το περιβάλλον. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για δημάρχους που χρησιμοποιούν ζωντανά ζώα για διακοσμητικά στοιχεία σε χριστουγεννιάτικες φάτνες και κόβουν πολύτιμα για το δάσος έλατα για να ικανοποιήσουν την εορταστική τους ματαιοδοξία. Μα για αυτά τα ψιλά όλοι κάποια στιγμή κρινόμαστε.
