Μα είναι άνθρωποι αυτοί ή ανθρωπάκια; Αυτό είναι το ερώτημα που με πνίγει όλες αυτές τις μέρες που βρίσκεται σε εξέλιξη το ανθρώπινο δράμα 50 προσφύγων από τη Συρία που αναζήτησαν την ελευθερία και βρέθηκαν, διωκόμενοι, εκβιασμένοι, πεινασμένοι, διψασμένοι, ταλαιπωρημένοι, κακοποιημένοι, σε μια νησίδα του Έβρου βλέποντας τον θάνατο δίπλα τους, αλλά άφαντη την ανθρωπιά. Είναι άνθρωποι οι εκπρόσωποι και των δύο κυβερνήσεων -Ελλάδας και Τουρκίας- οι οποίοι προτίμησαν με ευκολία και οι δύο να παραχωρήσουν εθνικό έδαφος -την περιβόητη νησίδα της ντροπής- στη γειτονική χώρα ή να αποποιηθούν την ιδιοκτησία της αντί να συνεργαστούν για την ανθρωπιστική διάσωση δεκάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών που ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια; Σε διαφορετική περίπτωση θα βλέπαμε να στήνονται σημαίες και να μιλάμε για casus belli.
Εργαλειοποίησαν και οι δύο κυβερνήσεις τους πρόσφυγες χωρίς να σεβαστούν ούτε το άψυχο κορμάκι ενός 5χρονου κοριτσιού που παρέμεινε άταφο μέσα στο παγωμένο νερό του ποταμού δίπλα στη δύσμοιρη μάνα του. Κανείς δεν θέλησε να ακούσει την απεγνωσμένη τους κραυγή. Ούτε η Τουρκία, η οποία χαρακτηρίζεται «ασφαλής χώρα» από την Ε.Ε., ούτε και η Ελλάδα, που υποτίθεται πως σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην ιστορία μας δεν υπάρχει καλός και κακός. Παράνομες επαναπροωθήσεις, βία και μίσος για τους πρόσφυγες είναι το κοινό τους σημείο.
Το χρονικό των επαναπροωθήσεων
Τι κατήγγειλαν οι ίδιοι οι πρόσφυγες που σήμερα παραμένουν σοκαρισμένοι στο ΚΥΤ στο Φυλάκιο του Έβρου και περιμένουν από Δευτέρα να γίνει η ταυτοποίηση τους, να υποβάλουν το αίτημα ασύλου και να μεταφερθούν σε άλλη προσφυγική δομή της ενδοχώρας αναμένοντας την αποδοχή ή την απόρριψη; Ήταν 50 οι Σύροι πρόσφυγες που ξεκίνησαν το ταξίδι της φυγής. Στις 14 Ιουλίου φτάνουν στην ελληνική όχθη του ποταμού Έβρου, κοντά στο χωριό Κισάρι, σε μια νησίδα. Οι ελληνικές αρχές τους απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα ένας να χάσει τη ζωή του και άλλος ένας να πνιγεί. Παρέμειναν αβοήθητοι 10 μέρες στη νησίδα αυτή.
Στις 25 Ιουλίου Έλληνες αστυνομικοί τους απωθούν στα τουρκικά παράλια και αναλαμβάνει δράση η «ασφαλής» Τουρκία. Τους συλλαμβάνουν οι τουρκικές αρχές και έπειτα από πολυήμερη κράτηση τους οδηγούν και πάλι σε ελληνικό έδαφος με την απειλή της επαναπροώθησης στη χώρα τους. Στις 7 Αυγούστου όσοι πρόσφυγες απέμειναν από την αρχική ομάδα φτάνουν κυνηγημένοι και πάλι στην ελληνική νησίδα. Δίνουν το στίγμα τους, αλλά δεν ακούει κανείς, μόνο η κοινωνία των πολιτών, η οποία δεν μπορεί να αποδεχθεί τα γεωπολιτικά παιχνίδια (τίνος είναι η νησίδα) μπροστά στο ανθρώπινο δράμα…
Αλήθεια, κάποιος εισαγγελέας θα ασχοληθεί με τις καταγγελίες περί βίαιων επαναπροωθήσεων των προσφύγων από τις ελληνικές αρχές ή θα αρκεστεί η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό παιχνίδι, όπου αυτή έχει υποδυθεί τον ρόλο του καλού και αποδίδει τον ρόλο του κακού στην Τουρκία; Προς το παρόν ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής καταγγέλλει τον κακό Ερντογάν… Είναι άνθρωποι όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί που χλεύαζαν, ειρωνευόταν και εν πολλοίς αποκαλούσαν προδότες και εθνικούς μειοδότες όσους ζητούσαν άμεση παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης για ανθρωπιστικούς λόγους, φτάνοντας στο σημείο να χαρακτηρίζουν fake news ακόμη και τον θάνατο ενός παιδιού;
Η μάνα σηματοδότησε τον τάφο του παιδιού της
Μήνυση κατά όλων αυτών, προσώπων και ΜΜΕ, προανήγγειλε μιλώντας στον ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στέλιος Κούλογλου. Αναρωτιέμαι τι θα πουν όλοι αυτοί όταν το κλιμάκιο του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, όπως προανήγγειλε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, πάει στην περιβόητη νησίδα (σ.σ.: μέχρι την ώρα που γραφόταν το ρεπορτάζ δεν υπήρχε καμία δράση σχετική) και γίνει η εκταφή της 5χρονης Μίριαμ και ταφεί όπως ορίζει η ανθρωπιά. Η μητέρα της φρόντισε να σηματοδοτήσει τον τάφο του παιδιού της. Σύμφωνα με ενημέρωση της οργάνωσης Human Rights 360, μέλη της οποίας συναντήθηκαν στο ΚΥΤ του Φυλακίου με τους πρόσφυγες, η 9χρονη αδελφή τής νεκρής Μίριαμ είναι καλά, η έγκυος γυναίκα νοσηλεύεται εκτός κινδύνου στο Νοσοκομείο του Διδυμοτείχου, ενώ κλιμάκιο του ΕΟΔΥ, αλλά και κοινωνικοί λειτουργοί της ΜΚΟ παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες που η οδύσσειά τους δεν έχει τέλος.
Το Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και η Human Rights 360, που στάθηκαν δίπλα τους από την πρώτη στιγμή, αναλαμβάνουν τη νομική τους υποστήριξη και την ασφαλή μεταφορά τους σε άλλες δομές, γιατί ακόμη κι αυτό, λόγω οικονομικής δυσπραργίας (επιλογή το ονομάζω εγώ), δεν το αναλαμβάνει το υπουργείο. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να… εξαφανιστούν κατά τη μεταφορά τους.
Η κοινωνία των πολιτών και η ερευνητική δημοσιογραφία
Καθοριστική και πολύτιμη αποδείχθηκε η συμβολή της ερευνητικής δημοσιογραφίας, των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, της κοινωνίας των πολιτών και αξιόπιστων ΜΚΟ στη διάσωση των προσφύγων στη νησίδα του Έβρου. Τα «πετσομένα» μέσα αρχικά αποσιώπησαν την είδηση, αργότερα άρχισαν τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς περί «προδοσίας», fake news, «παπαγαλάκια της Τουρκίας και του Ερντογάν», «πληρωμένοι πράκτορες» κ.λπ. Τη σκυτάλη πήραν αρθρογράφοι έγκριτων εφημερίδων υιοθετώντας ακροδεξιά ρητορική… Σήμερα κάποιος να ζητήσει συγγνώμη. Ευτυχώς που υπήρχαν μέσα όπως η Εφημερίδα των Συντακτών, το περιοδικό Der Spiegel, οργανώσεις όπως το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, η HR360, Border Violence Monitoring Network και επέμεναν, ανέδειξαν το θέμα, πήρε διεθνή διάσταση, κινητοποίησε πολίτες και κόμματα και αναγκάστηκε η ελληνική κυβέρνηση -πριν θρηνήσουμε περισσότερα θύματα- να παραδεχτεί τα μέχρι πρότινος κατ’ αυτή fake news. «Μας μεταχειρίστηκαν σαν να πρόκειται για αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ των δύο πλευρών, Ελλάδας-Τουρκίας. Κανείς δεν μας θέλει. Κανείς δεν μας ακούει. Κανείς δεν θέλει να βοηθήσει» καταγγέλλει μια Σύρια πρόσφυγας σε ρεπορτάζ του βρετανικού BBC. Δήλωση που δεν θα δούμε στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια…
