«Η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα που λέγεται “Πολιτικό - Δικαστικό σύμπλεγμα εξουσίας”», τονίζει μεταξύ άλλων η Πρωτοβουλία Φεμινιστριών αναφορικά με την πολύκροτη υπόθεση, κάνοντας μια σύνοψη των γεγονότων που έχουν λάβει χώρα γύρω από την εν λόγω υπόθεση αλλά και τις σχετικές με αυτήν υποθέσεις.
Αναλυτικά το κείμενο της πρωτοβουλίας Φεμινιστριών:
«Ένας, μόλις καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων κυκλοφορεί ελεύθερος. Πρόκειται για τον Δημήτρη Λιγνάδη, σκηνοθέτη και ηθοποιό, πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος στις 13.07.22 κρίθηκε ένοχος, χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών, για 2 από τους 4 βιασμούς ανηλίκων για τους οποίους κατηγορούνταν. Λίγες ώρες αργότερα, το δικαστήριο αποφάσισε την αναστολή της ποινής του και την αποφυλάκισή του με περιοριστικούς όρους. Η πρόεδρος της έδρας, μη τηρώντας την ευρωπαϊκή και εγχώρια οδηγία για την αποτροπή δευτερογενούς θυματοποίησης, επέλεξε, σε αντίθεση με τις προτάσεις του εισαγγελέα, να ψηφίσει υπέρ της αθώωσής του, προωθώντας την ηπιότερη δυνατή μεταχείρισή του. Το γεγονός αυτό είναι μια κρυστάλλινη ένδειξη της μεροληψίας που ακολούθησε η δικαστική εξουσία καθ’ όλη τη διαδικασία, αποδεικνύοντας ότι η απονομή δικαιοσύνης στην χώρα μας είναι βαθιά προβληματική και ταξική, καθώς εκπροσωπεί πρωτίστως μια οικονομική και πολιτική ελίτ.
Η αποφυλάκιση του Δ. Λ. είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα που λέγεται «Πολιτικό – Δικαστικό σύμπλεγμα εξουσίας», αφού ο νόμος βάσει του οποίου αφέθηκε ελεύθερος θέτει ως προϋπόθεση να μην είναι πιθανό ο καταδικασμένος εγκληματίας είτε να ξανατελέσει το ίδιο αδίκημα είτε να διαφύγει στο εξωτερικό. Βάσει κοινής λογικής, ο Δ. Λ. είναι από κάθε άποψη απολύτως ικανός να κάνει και τα δύο, αφού ποτέ δεν αναγνώρισε τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε, οπότε και δεν έχει δείξει ίχνος μεταμέλειας για αυτά. Εμφανίστηκε μάλιστα ως θύμα συκοφάντησης, και αφού ευχαρίστησε ολόψυχα το δικηγόρο του αμέσως μετά την καταδίκη του, με ευγνωμοσύνη τουλάχιστον αξιοπερίεργη, εξαφανίστηκε με ένα ακριβό αυτοκίνητο και λίγο μετά διαπόμπευε τα θύματά του με προσωπικά στοιχεία και φωτογραφίες τους.
Το γράμμα ενός νόμου οφείλει να υπηρετεί το πνεύμα του, την πρόθεση δηλαδή του νομοθέτη να προστατευτούν πέρα απ’ τον θύτη και θύματα, προηγούμενα και μελλοντικά. Όταν το γράμμα ενός νόμου εργαλειοποιείται καταχρηστικά για να παραβιαστεί το πνεύμα του, αυτό θα πρέπει να μας ανησυχεί. Κι όταν απαξιώνεται η αντίδραση της κοινωνίας σε μια δικαστική απόφαση που δεν υπηρετεί το κοινό καλό, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε. Ο Δ. Γ. δεν είναι ο μόνος ένοχος σε αυτήν την υπόθεση. Όντας διορισμένος με απευθείας ανάθεση, ως προσωπική επιλογή της Λίνας Μενδώνη, για τη θέση του διευθυντή του Εθνικού θεάτρου της χώρας, και έχοντας προηγουμένως περάσει από πολλές θέσεις στο Αρσάκειο και στο Εθνικό θέατρο, που του εξασφάλιζαν πρόσβαση σε νεαρά άτομα και διατηρώντας στενές σχέσεις με πολλά «εξέχοντα» μέλη της πολιτικής σκηνής του τόπου, στηρίζεται ηθικά και υλικά από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Στηρίζεται επίσης από την πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης που συγκαλύπτουν τα εγκλήματά του και παρουσιάζουν τον ίδιο ως θύμα. Αποφασίσαμε να σταθούμε λίγο σε αυτές τις διασυνδέσεις του Δ. Λ. με το πολιτικό κατεστημένο, επειδή υπάρχουν ακόμα αρκετές σκιές τόσο στην συγκεκριμένη υπόθεση, όσο και σε άλλες αντίστοιχες και πιθανόν συνδεόμενες με αυτήν. Θα παρουσιάσουμε ορισμένες ήδη γνωστές πληροφορίες, και θα υπενθυμίσουμε σημεία που αποσιωπήθηκαν καθιστώντας έτσι ορατή τη στήριξη που αφειδώς μοιράζει το σύστημα όταν δικοί του άνθρωποι αποδεικνύονται βιαστές, κακοποιητές και κατά συρροή εγκληματίες.
Ο Δ. Λ. δεν είναι ο μόνος βιαστής ανηλίκων από τις τάξεις των αρίστων. Ας ξεκινήσουμε με τον πρώην στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού και γραμματέα του πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ, Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος εστάλη ως αντιπρόσωπος του ΟΗΕ στην Μολδαβία και συνελήφθη το 2010 αφού «βοήθησε» αυτή τη φτωχή χώρα, βιάζοντας ανήλικα θύματα trafficking, εκμεταλλευόμενος τη διπλωματική του ασυλία. Καταδικάστηκε για κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων έναντι αμοιβής και για συμμετοχή σε κύκλωμα παιδεραστίας. Αφέθηκε ελεύθερος, λόγω διπλωματικού διαβατηρίου, καθώς υπηρετούσε σε θέσεις της ΕΕ και του ΟΗΕ. Ο ίδιος ο Ν. Γ. παραδέχθηκε στο δικαστήριο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον προέτρεψε να καθίσει λίγο «πίσω» για μερικούς μήνες μέχρι «να ξεφουσκώσει» το θέμα. Η υπόθεση αποσιωπήθηκε από τον ελληνικό τύπο και το αδίκημα παραγράφηκε. Ποιοι υπερασπίστηκαν τον βιαστή Ν. Γ., σύμβουλο και στενό προσωπικό φίλο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο δικαστήριο, όταν κατηγορήθηκε για κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία; Οι πολιτικοί Kώστας Κυρανάκης και Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
Στη συνέχεια, με την ανάληψη της εξουσίας από την Νέα Δημοκρατία, ξεκίνησαν αλλαγές σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του καλλιτεχνικού τομέα. Έγινε αυτό που λέμε «αλλαγή φρουράς» αλλά και πρωτοκόλλων, σε κάθε πεδίο: από τους ιθύνοντες σε σημαντικούς οργανισμούς (απολύσεις και εξώθηση σε παραιτήσεις από θέσεις ευθύνης), μέχρι τον υπόκοσμο (εξού και η έκρηξη «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» που μέχρι τώρα παρέμεναν αθέατοι, αφού πλέον δεν είχαν λόγο να κρύβονται ως μετέχοντες σε ένα αλισβερίσι δύναμης), κι από τον τρόπο που θα φτάνουν στο θεατή οι ζωντανές ανταποκρίσεις της ΕΡΤ (πλέον μόνο κατόπιν έγκρισης ώστε να φιλτράρεται η πραγματικότητα), μέχρι τη μέθοδο λήψης αποφάσεων για πολλά σημαντικά θέματα που μέχρι τώρα «μπλοκάρονταν» από θεσμοθετημένες επιτροπές, οι οποίες πλέον παραγκωνίζονται, αδρανοποιούνται και υποτιμούνται (πχ. Το παγκόσμιο όνειδος του τσιμεντώματος της Ακρόπολης, που αποτέλεσε σκάνδαλο τόσο ως αποτέλεσμα, όσο για τον τρόπο με τον οποίο λήφθηκε η σχετική απόφαση).
Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο, η Υπουργός Πολιτισμού δίνει με απευθείας ανάθεση τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στον Δημήτρη Λιγνάδη, που για κάποιον λόγο εμπιστευόταν απόλυτα. Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ότι η υπόθεση Δ. Λ. δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Υπήρχαν ενδείξεις για το ποιόν και τη δράση του τα τελευταία 40 χρόνια, οι οποίες δεν λήφθηκαν υπόψιν από την ηγεσία του ΥΠΠΟ και από την κυβέρνηση όταν τον τοποθέτησαν σε θέση εξουσίας και πρόσβασης σε ανηλίκους. Συγκεκριμένα να αναφέρουμε την καταγγελία εις βάρος του για ασέλγεια σε ανήλικο το 1984, οπόταν είχε απομακρυνθεί από το σχολή Ίασμος όπου δίδασκε, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς απέναντι σε μαθητές/τριες. Ακόμα θυμίζουμε την υπόθεση μαχαιρώματος του Δ. Λ. το 2002 στο σπίτι του στην Κυψέλη, την οποία ο ίδιος είχε αποδώσει σε απόπειρα κλοπής, παρόλο που η μεθοδολογία της δε συνάδει με κάτι τέτοιο και ενώ υπάρχουν έντονοι ισχυρισμοί πως επρόκειτο για πατέρα ανηλίκου, τον οποίο ανήλικο ο Δ. Λ. είχε βιάσει. Μετά το μαχαίρωμα, στο νοσοκομείο έσπευσε στο πλευρό του Δ. Λ. ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, στενός φίλος του ίδιου αλλά και του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σχέση που επιβεβαίωσε ο τελευταίος δηλώνοντας ότι συμφώνησε να λάβουν επίδομα ειδικού σκοπού οι καλλιτέχνες μετά την απαγόρευση των δραστηριοτήτων τους, επειδή τον κάλεσε ο φίλος του Κ. Μαρκουλάκης, του εξήγησε το δράμα του ηθοποιού και συγκινήθηκε.
Μετά τη συνέντευξη του Ν. Σ. στη δημοσιογράφο Ναταλί Χατζηαντωνίου ξεκινάει ένα κύκλος στήριξης του βιαστή Δ. Λ. από την Λίνα Μενδώνη και παρόλο που η ίδια στις 3.2.2021, αναφέρει ότι κάποιοι προσπαθούν να τον κάνουν να παραιτηθεί αλλά δεν τίθεται θέμα παραίτησης, στις 06.02.2021 ο ίδιος τελικά παραιτείται. Στις 08.02.2021, στην εκπομπή «κοινωνία ώρα MEGA» η Λίνα Μενδώνη εξακολουθεί να παρέχει κάλυψη στον Δ. Λ., κάνοντας λόγο για τοξικό κλίμα και φήμες, τονίζοντας την αποδοχή της οποίας έχαιρε καλλιτεχνικά. Λίγο μετά, η καλλιτεχνική αξία του γίνεται ο λόγος της δικής της αποδοχής του, αλλά με την σκοτεινότερη αντιστροφή που μπορεί κανείς να φανταστεί από το στόμα Υπουργού Πολιτισμού: η Λ. Μ. χρησιμοποιεί τη λέξη «ηθοποιός» όχι ως επίθετο που δηλώνει επάγγελμα αλλά ως κατηγορία, μομφή και επαίσχυντο χαρακτηρισμό. Υπό το βάρος σοβαρότατων καταγγελιών, η Λ. Μ. δηλώνει ότι ο Δ. Λ. την εξαπάτησε «με το υποκριτικό του ταλέντο», διαστρέφοντας όχι μόνο την έννοια της τέχνης αλλά και τον στοιχειώδη ορισμό πολιτικής ευθύνης (συνέντευξη της Λ. Μ. στις 19.02.2022). Όλο αυτό το διάστημα της συστημικής κάλυψης και υπεράσπισής του επί ενάμισι μήνα, ο Δ. Λ. είχε τον χρόνο που χρειάζεται για να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες (συνεννοήσεις, απειλές και εκβιασμούς, εξαφάνιση στοιχείων, διαγραφή αρχείων, κλπ). Προκαλεί επίσης εντύπωση μια παράπλευρη αλλά εφαπτόμενη υπόθεση, αυτή του ηθοποιού Δημήτρη Άνθη, ο οποίος κατήγγειλε την κακοποίησή του σε μικρή ηλικία, αναγνωρίζοντας τον βιαστή του στην περιγραφή μίας καταγγελίας εναντίον του Δ. Λ. Παρότι ο βιαστής του Άνθη δεν ήταν ο Δ. Λ., ο Άνθης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή, κλαίγοντας, ότι μέχρι τώρα φοβόταν να μιλήσει. Τελικά βγήκε να το κάνει με αφορμή τις καταγγελίες άλλων βιασμών, και επειδή «δεν έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή για να φοβόμαστε, έχουμε έρθει για να δημιουργούμε και να αγαπάμε». Δεν μάθαμε ποτέ ποιος ήταν ο βιαστής του Δ. Α. και πώς ακριβώς εμπλέκονταν με τον Δ. Λ., πέρα από το ότι είχε υπάρξει κι εκείνος θύμα του. Λίγο μετά την καταγγελία του πάντως, ο Δ. Α. άλλαξε την κατάθεση του, δηλώνοντας ότι πρόκειται για διόρθωση, και τοποθέτησε τα γεγονότα το 2005 και όχι το 2006, με αποτέλεσμα να παραγραφεί το αδίκημα. Η νέα κατάθεση του Δ. Α. δώθηκε μέρες μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση του αδερφού του, ο οποίος θα ήταν και μάρτυρας στην υπόθεση, και λίγες μέρες προτού βρεθεί τελικά νεκρός στην Αγγλία. Η υπόθεση του θανάτου του Στάθη Άνθη δεν έχει διαλευκανθεί. Νεκρός στην Αθήνα προ μηνών βρέθηκε και ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ ο οποίος, πιθανώς κατά σύμπτωση, είχε αρχίσει να δημοσιεύει άρθρα για την υπόθεση Λιγνάδη και να ερευνά τις διασυνδέσεις του με υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους. Ούτε και αυτή η δολοφονία έχει μέχρις ώρας διαλευκανθεί.
Επιστρέφοντας στο ζήτημα της θεσμικής κάλυψης, παρατηρούμε επίσης ότι παρά τις δηλώσεις περί εξαπάτησης, η ηγεσία του ΥΠΠΟ επιλέγει να εκλαμβάνει ως προσωπική επίθεση τις δράσεις ανάδειξης του σκανδαλώδους χαρακτήρα της αποφυλάκισης του Δ. Λ σε θέατρα και συναυλιακούς χώρους, αποχωρώντας από εκδηλώσεις επειδή υπήρξαν ή επρόκειτο να υπάρξουν σχετικές διαμαρτυρίες. Αυτή η ευθιξία προκαλεί εντύπωση καθότι κατά τις διαμαρτυρίες δηλώνεται με αφίσες και πανό η απόφαση ενός ελληνικού δικαστηρίου. Γιατί η Υπουργός Λίνα Μενδώνη και ο Υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης θίγονται από τη δήλωση που επαναλαμβάνει απλώς την απόφαση μιας δίκης; Εξακολουθούν να στηρίζουν, εντελώς προσωπικά πιά, τον εν λόγω βιαστή ή υπάρχει άλλος τρόπος ερμηνείας της συμπεριφοράς τους;
Ωστόσο δεν στηρίζει μόνο η ηγεσία του ΥΠΠΟ τον Δ. Λ. Όσο ήταν στη φυλακή βρέθηκαν κι άλλοι πρόθυμοι να τον υποστηρίξουν δημόσια, κάνοντας λόγο για το τεκμήριο της αθωότητας του και το εξαίρετο ποιόν του. Ο Σάκης Ρουβάς και ο Απόστολος Δοξιάδης είναι δύο από αυτούς. Ο Σάκης Ρουβάς είναι ο τραγουδιστής που για μια 17λεπτη εμφάνιση στο ρεβεγιόν της πρωτοχρονιάς κόστισε 215.000 στον Δήμο Αθηναίων. Ο Απόστολος Δοξιάδης, γνωστός τόσο για το συγγραφικό του έργο όσο και για τις κατηγορίες της πρώην γυναίκας του ότι εμπλέκονταν στην δολοφονία του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, είναι έμπιστος άνθρωπος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Τόσο έμπιστος, που τον Ιούλιο του 2019 του ανέθεσε, μαζί με την Ειρήνη Αγαπιδάκη, τον συντονισμό των εθνικών δράσεων για τα ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα στο πλαίσιο του προγράμματος «κανένα παιδί μόνο» έπειτα από την παγκοσμίως πρωτότυπη επιλογή του να αναλάβει προσωπικά ως πρωθυπουργός την μέριμνα για τα ασυνόδευτα ανήλικα, επειδή, όπως υποστήριξε, γνωρίζει καλά ότι υπάρχουν κυκλώματα trafficking.
Η ανάληψη της Γενικής Γραμματείας για τα Ασυνόδευτα Ανήλικα έφερε πολλές αλλαγές στον χώρο της παιδικής προστασίας με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την ανάδειξη φιλοκυβερνητικά προσκείμενων οργανώσεων. Μια από αυτές είναι η εκκλησιαστική οργάνωση «Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών – Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων» και μια άλλη η home project, με υπεύθυνη συντονισμού την Αντιγόνη Λυμπεράκη, ανιψιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και manager της οργάνωσης Solidarity now (διότι μια ΜΚΟ μόνο δεν φτάνει όταν πραγματικά θέλεις να βοηθήσεις). Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ότι δεν μάθαμε ποτέ πως βρέθηκαν οι άδειες διαμονής ανηλίκων στο σπίτι του Λιγνάδη, οι οποίες πρωτοκολλούνται από το γραφείο ασύλου. Θυμίζουμε επίσης ότι Δοξιάδης και Αγαπιδάκη αποχώρησαν ησύχως από τις θέσεις τους, μετά το σκάνδαλο της υπόθεσης Λιγνάδη, χωρίς να μάθουμε τον λόγο και ότι αυτή είναι άλλη μια υπόθεση που αρχειοθετήθηκε χωρίς να έχουμε υπόψιν τον βαθμό στον οποίο διερευνήθηκε. Τα τελευταία 3 χρόνια πάντως, που τα προσφυγόπουλα τελούν υπό την μέριμνα του πρωθυπουργού, σύμφωνα με έρευνα του διεθνούς δικτύου δημοσιογράφων Lost in Europe χάθηκαν στην Ελλάδα 2.118 παιδιά – ανήλικα που απλώς άνοιξε η γη και τα κατάπιε – ενώ δεν έχουμε ακριβή αριθμό για το πόσα ακόμη καθημερινά έρχονται αντιμέτωπα με βαθιά επισφαλείς συνθήκες που τα αναγκάζουν να ζουν στην αφάνεια.
Στο κείμενο αυτό δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην καταγγελία που υπογράφουν 285 απόφοιτοι/ες του Αρσακείου Ψυχικού από το 1994 έως το 2018, οι οποίοι/ες μιλούν για σεξουαλικές, ψυχολογικές ή και λεκτικές προσβολές και παραβιάσεις από τον Δ. Λ. κατά μαθητών του σχολείου, υπό την ανοχή και την προστασία του προέδρου του Δ. Σ. της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γεώργιου Μπαμπινιώτη, ο οποίος παρά τις μαρτυρίες συγκαλύπτει ακόμη τους θύτες. Η έρευνα σχετικά και με αυτή την καταγγελία μπήκε στο αρχείο, χωρίς να διερευνηθεί ουσιαστικά. Και αφού αναφέραμε το Αρσάκειο, να θυμήσουμε την «παρέα» των Αρσακειάδων στην οποία ανήκει η ΠτΔ Α. Σακελλαροπούλου, η πρώην υπουργός Ε. Κούρκουλα (της οποίας σύζυγος είναι ο παραγωγός Διονύσης Παναγιωτάκης που υπερασπίστηκε, όπως και η γυναίκα του, τον Δ. Λ. στο δικαστήριο), η υπουργός που κανένα σκάνδαλο δεν φτάνει για να οδηγήσει σε παραίτηση Λ.Μενδώνη, ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Γ. Μπαμπινιώτης και οι αδερφοί Λιγνάδη, ο λιγότερο γνωστός εκ των οποίων, Γιάννης, δήλωσε νωρίτερα αυτό το μήνα ότι «Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που είναι επαγγελματίες» και «Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, όλοι έχουμε αμαρτίες, δηλαδή ποιός δεν έχει;».
Η Α. Σακελλαροπούλου, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει κάνει καμία αναφορά για άλλα και άλλα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο (αυταρχική και αναποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας, σκάνδαλα διαφθοράς, καταστροφή του φυσικού πλούτου της χώρας ), αποφάσισε όμως στις 25.07.2022, κατά 48η Επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, να αναφερθεί στην υπόθεση Λιγνάδη και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η ΠτΔ δεν άρθρωσε στην ομιλία της λέξη συμπάθειας για τα θύματα του Δ. Λ. Απαξιώνοντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα, στο οποίο οφείλουν να ανταποκρίνονται οι νόμοι, και στη βάση του οποίου θεμελιώνεται η κοινωνική ειρήνη, αναφέρθηκε στις εγγυήσεις που απολαμβάνουν οι δικαστές, όχι όμως τα μικρά παιδιά και βαφτίζει στοχοποίηση την κριτική, αντί για βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας. Επικροτεί «Ρομά που έσπασαν τον αποκλεισμό», τον οποίο δεν κάνει τίποτε για να παύσει και τους «πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι κατάφεραν να ενσωματωθούν» παρά τα εμπόδια και τις προσπάθειες θεσμικής τους δολοφονίας μέσω των επαναπροωθήσεων για τις οποίες η Ελλάδα έχει ήδη καταδικαστεί. Ακολουθώντας το σκεπτικό της, στην επόμενη Γιορτή της Δημοκρατίας ας καλέσει και «παιδιά που κατάφεραν να μην βιαστούν, παρότι πήγαν στα πιο εκλεκτά σχολεία ή υπήρξαν πρόσφυγες πολέμου».
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να μην απορήσουμε για τον τρόπο που ενήργησε η ΕΛΑΣ, η οποία κωλυσιέργησε στην υπόθεση Λιγνάδη, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο για να καταστραφούν στοιχεία (παρότι ο Δ. Λ. έχαιρε τόσων εγγυήσεων της ασφάλειας του που επέλεξε να μην τα καταστρέψει όλα, με αποτέλεσμα να βρεθούν πάμπολλα αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του, ανάμεσά τους οι άδειες παραμονής ανηλίκων αλλά και ερωτικού περιεχομένου επιστολές μαθητών και μαθητριών του τον διαβεβαιώνουν να μην ανησυχεί γιατί τελικά δεν είναι έγκυες). Απορούμε ακόμη για τη συμπεριφορά της έδρας της δίκης, με τη πρωτοφανή συναίνεση της οποίας, ο κατηγορούμενος και η υπεράσπιση του κακοποιούσαν συστηματικά θύματα, μάρτυρες, αλλά και ακροατές/τριες, ολόκληρο τον χώρο της έμφυλης ετερότητας (LGBTQI+), όπως βέβαια και σύσσωμο τον καλλιτεχνικό χώρο και την κοινωνία. Ο κακοποιητικός συνήγορος του Δ.Λ. Αλέξης Κούγιας, απαξίωσε, καθύβρισε και εκφόβισε πολλάκις τα θύματα έμφυλης βίας και τους ανθρώπους που στέκονται δίπλα τους, ενώ η έδρα και το ΔΣΑ, με απόλυτη απάθεια και παρά τις αναφορές, επέτρεπε στον συνήγορο να συνεχίζει το χυδαία τρομοκρατικό του έργο. Αλαζονεία, υποτίμηση και απαξίωση είναι η βάση στην οποία στηρίχθηκε τόσο η ρητορική της έδρας όσο και το λογύδριο της ΠτΔ, θυμίζοντας φορείς άλλου πολιτεύματος.
Γύρω από την υπόθεση Λιγνάδη, παρατηρήσαμε πολλές νέες παραβιάσεις και καταχρήσεις εξουσιών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ζούσαμε σε ένα φεμινιστικό παράδεισο. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας και η κραταιά πατριαρχική συνθήκη που διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τα φύλα, τις φυλές, και το ταξικό τους υπόβαθρο, που δημιουργεί το υπόστρωμα ανοχής, στήριξης και ανάπτυξης ακόμα πιο μεγάλων συμπυκνώσεων εξουσίας, βίας και καταπίεσης. Είναι η ίδια η κοινωνία, εμείς, που πρέπει να δούμε καθαρά τι κρύβεται πίσω από τον Λιγνάδη: άνθρωποι ασύλληπτα διαπλεκόμενοι και βαθύτατα διεφθαρμένοι, με τεράστια εξουσία, οι οποίοι δρουν ανεξέλεγκτα με την ανοχή των θεσμών.
Από τη μεριά μας, θα επαναλάβουμε αυτό που φωνάζουν όλοι οι άνθρωποι που ζητούν δικαιοσύνη, στους δρόμους, στις πλατείες και στους χώρους τέχνης: ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΤΗΣ σε ένα πολιτικό σύστημα ΒΙΑΣΤΩΝ. Και θυμίζουμε ότι όσο τραβιέται η κλωστή τόσο πιο γρήγορα κατρακυλάει το κουβάρι.
Αλληλεγγύη και δύναμη σε κάθε επιζώντα/ώσα.
Πρωτοβουλία φεμινιστριών.».
