Τρία τετράγωνα όλα κι όλα είναι η οδός Καλλέργη στο κέντρο της Αθήνας. Στον δρόμο αυτό, τυπικό της Αθήνας του 20ού αιώνα, γεννήθηκα, μεγάλωσα, έπαιξα και μάλωσα με τα παιδιά της γειτονιάς μου. Κι έτσι έχω καταγράψει την πορεία της μέσα στις δεκαετίες.
Η οδός Καλλέργη ξεκινάει από το αδιέξοδο του παλιού Εργατικού Κέντρου της Αθήνας και καταλήγει στην πλατεία Καραϊσκάκη. Εδώ, δυο βήματα από την Ομόνοια, παλιές πολυκατοικίες, νεοκλασικά, αποθήκες, οίκοι ανοχής και αυλές παλιών λαϊκών σπιτιών δομούν τα τρία τετράγωνα της μικρής αυτής οδού.
Υπάρχει ακόμα μια αύρα εποχής σ’ αυτόν τον δρόμο, όσο κι αν όλα έχουν αλλάξει δραματικά. Την αφουγκράζομαι όποτε περνάω από κει, από τη διασταύρωση δηλαδή της Κεραμεικού με την Καλλέργη. Κάποτε, όταν ήμουν παιδί, στο σημείο αυτό τα βράδια ο αέρας μοσχοβολούσε νυχτολούλουδο από τον κήπο της μάνας μου. Έναν κήπο με ανθισμένες γλάστρες, φοίνικα, αναρριχώμενο γιασεμί, συκιά και βερικοκιά! Σήμερα, την ευωδιά αυτή την έχει αντικαταστήσει η δυσοσμία του βρόμικου δρόμου της εγκατάλειψης και της παρακμής και τον κήπο ένας υπαίθριος χώρος στάθμευσης.
Στις αναμνήσεις μου υπάρχει ακόμα το νεοκλασικό με τα μπαλκόνια και την ταράτσα στην αρχή της Καλλέργη, καλοσυντηρημένο και ζωντανό με τους ενοίκους του, αλλά και το συμπαθητικό σπιτάκι με την ξύλινη είσοδο, την όμορφη αυλίτσα και γύρω-γύρω τα μικρά δωμάτια, που τα κατοικούσαν ολόκληρες οικογένειες, το τυπικό αθηναϊκό φτωχόσπιτο της εποχής. Τότε, τη δεκαετία του 1950,το κέντρο της Αθήνας ήταν ακόμα γειτονιές και μάλιστα μεικτές, φτωχοί, δηλαδή, και εύποροι δίπλα-δίπλα, με όλα τα προβλήματα και τις καλές στιγμές τους. Τώρα τα κτήρια έχουν παραδοθεί στην εγκατάλειψη και οι δρόμοι στην ερημιά. Αυτό το κομμάτι του Μεταξουργείου δεν έχει ακόμα ούτε την τύχη της «αξιοποίησης».
Μόνο τα απομεινάρια των κτηρίων της οδού Καλλέργη και των γύρω δρόμων και οι αναμνήσεις όσων ζήσαμε εκεί συντηρούν την αύρα του παρελθόντος.
