Πριν έναν χρόνο, στη μεγάλη αίθουσα του Εφετείου, όπου διαδραματίζονταν οι τελευταίες πράξεις της δίκης της Χρυσής Αυγής, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την απέλπιδα προσπάθεια της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου να διασώσει ό,τι μπορούσε από το τομάρι των ήδη καταδικασμένων ναζί. Αφού είχε αποτυχημένα επιχειρήσει να τους αθωώσει όλους -πλην Ρουπακιά- στην αγόρευσή της, προσπαθούσε στις υποσημειώσεις της δίκης να τους αναγνωρίσει ελαφρυντικά ή να τους χορηγήσει αναστολές. Η ακλόνητη άρνηση του δικαστηρίου να τη λάβει υπόψη του οδήγησε στο κάπως βιαστικό συμπέρασμα ότι η Οικονόμου αποτελεί μια απομονωμένη εξαίρεση στον χώρο της Δικαιοσύνης και ειδικότερα των εισαγγελέων.
Έναν χρόνο μετά, η υπερβολικά αισιόδοξη αυτή σκέψη έρχεται να διαψευστεί από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών και ιδιαίτερα από το σκεπτικό της πρότασης του εισαγγελέα Ι. Κούτρα, που οδηγεί -μέχρι νεωτέρας- στην αποφυλάκιση του εκτελεστικού επικεφαλής των Ταγμάτων Εφόδου, πυρηνάρχη της Νίκαιας της Χρυσής Αυγής και δεξί χέρι του Ι. Λαγού (ο οποίος υπερασπίστηκε και κέρδισε για λογαριασμό του όλον τον χρυσαγίτικο ναζιστικό εσμό της Β’ Πειραιά), Γ. Πατέλη.
Ο Ι. Κούτρας, γνωστός για τον διαφορετικό τρόπο που αντιμετωπίζει τους κατηγορούμενους ανάλογα με την πολιτική και την ταξική τους ταυτότητα, δεν αρκέστηκε να χαρακτηρίσει τον Πατέλη, τον άνθρωπο που καθοδηγούσε τα υπόλοιπα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου με το γνωστό σύνθημα «ό,τι κινείται σφάζεται», ως «υπόδειγμα κρατουμένου», αλλά προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αμφισβητώντας επί της ουσίας την απόφαση του Εφετείου πριν έναν χρόνο. Κι αυτό γιατί η αναφορά του ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος διάπραξης νέου εγκλήματος, αφού αυτό (σ.σ.: η δολοφονία του Παύλου Φύσσα) διαπράχθηκε υπό συγκεκριμένες συνθήκες, σε συγκεκριμένο χρόνο, με συγκεκριμένο σκοπό» αντιτίθεται ευθέως στην απόφαση για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης, στο πλαίσιο της δράσης της οποίας διαπράχθηκε η δολοφονία.
Η αρκετά άμεση κίνηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Πλιώτα να ζητήσει να του παραδοθεί η απόφαση για να εξετάσει την περίπτωση να ασκήσει το δικαίωμα της αναίρεσης υπήρξε, το δίχως άλλο, αποτέλεσμα και του κύματος οργής και διαμαρτυριών που ξέσπασε αμέσως μετά την απόφαση του Εφετείου Αναστολών, τόσο από πολίτες όσο και από νομικούς. Δείχνει ωστόσο, ώς έναν βαθμό, πως στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης υπάρχει ο προβληματισμός ότι μέσα σε αυτήν, και ειδικά ανάμεσα στους εισαγγελείς, υπάρχει μια πολυπληθής ομάδα η οποία στηρίζει ανοιχτά και χωρίς περιορισμούς τη φασιστική βία. Το αν θα ασκήσει ο κ. Πλιώτας το δικαίωμά του στην αναίρεση της απόφασης θα αποδείξει αν υπάρχει αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου αλλά και αν θα επιτραπεί στη σκανδαλώδη απόφαση του Εφετείου Αναστολών να αποτελέσει πρόκριμα για μαζικές αποφυλακίσεις ναζιστών, που, σύμφωνα με ορισμένους νομικούς, μπορεί να πλησιάσουν και τους 30.
