«Η δολοφονία της δημοσιογράφου Δάφνης Γκαλίθια έπεφτε πολύ μακριά, στη Μάλτα. Η εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιάν Κούτσιακ, ακόμη μακρύτερα, στη Σλοβακία. Ωσπου οι σφαίρες έφτασαν στον Άλιμο, μέρα μεσημέρι και κανείς μας δεν μπορεί να κάνει πως δεν τις είδε», σημειώνει με νόημα η Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος.
«Η απάντηση που οφείλουμε ως δημοσιογράφοι είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς μας για την αποκάλυψη των εκτελεστών, των εντολέων τους, όλης της αλήθειας. Τη στιγμή μάλιστα που οι «αρμόδιες» υπηρεσίες του Μ. Χρυσοχοϊδη είναι ιδιαίτερα …απασχολημένες με το κυνήγι των πιτσιρικάδων στις πλατείες και των φοιτητών στις Πανεπιστημιουπόλεις, με περιπτώσεις όπως αυτή του γνωστού παρουσιαστή Φουρθιώτη, οι δημοσιογράφοι οφείλουν να βγουν μπροστά οργανώνοντας αξιόπιστη αντεπίθεση», επισημαίνει μεταξύ άλλων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Επιτροπή Αγώνα Δημοσιογράφων για την εκτέλεση Καραϊβάζ / Η τιμωρία των δραστών και των εντολέων της είναι ζήτημα τιμής για όλους μας
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος:
Η δολοφονία της δημοσιογράφου Δάφνης Γκαλίθια έπεφτε πολύ μακριά, στη Μάλτα.
Η εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιάν Κούτσιακ, ακόμη μακρύτερα, στη Σλοβακία. Ωσπου οι σφαίρες έφτασαν στον Άλιμο, μέρα μεσημέρι και κανείς μας δεν μπορεί να κάνει πως δεν τις είδε.
Για τη Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος, η μαφιόζικου τύπου εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ αποτελεί ομοβροντία στην καρδιά της ελευθεροτυπίας και εν τέλει της δημοκρατίας.
Η απάντηση που οφείλουμε ως δημοσιογράφοι είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς μας για την αποκάλυψη των εκτελεστών, των εντολέων τους, όλης της αλήθειας. Τη στιγμή μάλιστα που οι «αρμόδιες» υπηρεσίες του Μ. Χρυσοχοϊδη είναι ιδιαίτερα …απασχολημένες με το κυνήγι των πιτσιρικάδων στις πλατείες και των φοιτητών στις Πανεπιστημιουπόλεις, με περιπτώσεις όπως αυτή του γνωστού παρουσιαστή Φουρθιώτη, οι δημοσιογράφοι οφείλουν να βγουν μπροστά οργανώνοντας αξιόπιστη αντεπίθεση.
Αυτό το ρεπορτάζ αφορά δυστυχώς στη βιολογική μας ύπαρξη και δεν θα πρέπει να χαθεί στη λήθη του χρόνου, όπως χάθηκαν εκείνα του 2010 για τον Σωκράτη Γκιόλια.
