Τα χρόνια της ακμής του τέρατος, η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής δεν απολάμβανε απλώς ασυλία από το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ, αλλά είχε έναν ολόκληρο στρατό δίπλα της που προσπαθούσε να την ξεπλύνει. Από τον Ανδρέα Λοβέρδο, που τη χαρακτήριζε «το μόνο αυθεντικό κίνημα της μεταπολίτευσης», μέχρι τον Βύρωνα Πολύδωρα, που καλούσε σε «συνεννόηση» μαζί της.
Από τον Άρη Πορτοσάλτε, που συμβούλευε τους χρυσαυγίτες «να φροντίσουν για να μην τους βάζει κανείς στο στόμα τους», μέχρι τον σημερινό βουλευτή της Ν.Δ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, που ονειρευόταν «μια σοβαρή Χρυσή Αυγή», η οποία θα ενταχθεί στο «ευρωπαϊκό» δεξιό μέτωπο.
Χώρια τα υμνητικά δισέλιδα σε εφημερίδες όπως το “Πρώτο Θέμα”, το βήμα για να αναπτύξουν τις «απόψεις» τους σε τηλεοπτικές εκπομπές του Γιάννη Πρετεντέρη ή του Νίκου Ευαγγελάτου και βέβαια τις δηλώσεις του σημερινού πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη ότι «η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά, ακροδεξιά βία δεν υπάρχει».
Είναι λιγότερο γνωστή η ασυλία την οποία απήλαυσε η Χρυσή Αυγή στις δικαστικές αίθουσες, η οποία δεν ήταν ασήμαντη και την εισήγαγε βέβαια ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος πέφτοντας στα μαλακά σε σειρά δικών στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Το 1998 ο Δημήτρης Κουσουρής και άλλοι δύο αριστεροί φοιτητές δέχονται δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου έξω από τα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων μπροστά στα μάτια της αστυνομίας, η οποία δεν αντιδρά. Στο τάγμα εφόδου συμμετέχουν πολλά γνωστά πρόσωπα της ναζιστικής συμμορίας, τα οποία εντοπίζονται ύστερα από δημοσιογραφική έρευνα.
Η υπόθεση φτάνει στο ακροατήριο χάρη στην καλή δουλειά μιας νεαρής τότε ανακρίτριας: της Μαρίας Λεπενιώτη. Όμως ο βασικός κατηγορούμενος Αντώνης Ανδρουτσόπουλος ή «Περίανδρος» διαφεύγει. Παραδίνεται μόνος του χρόνια αργότερα. Το Εφετείο, το 2009, αλλάζει το κατηγορητήριο από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαριά σωματική βλάβη και μειώνει την ποινή του στα 12 χρόνια, μέσα σε μια αίθουσα κατάμεστη από χρυσαυγίτες τραμπούκους που απειλούν δικαστές, συνηγόρους πολιτικής αγωγής και κοινό.
Ο «Περίανδρος» θα καθίσει στη φυλακή σχεδόν έξι χρόνια, λιγότερα από το ένα τρίτο από όσα προέβλεπε τότε ο νόμος για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Το 2007 ο φοιτητής Κώστας Διαλυνάς δέχεται μαχαιριές στη μηριαία αρτηρία έξω από την Πανεπιστημιούπολη. Η ακαδημαϊκός Μαίρη Βαβαγιάννη σημειώνει τον αριθμό του αυτοκινήτου με το οποίο διαφεύγει ο δράστης. Το αυτοκίνητο ανήκει σε κάποιον Ηλία Κασιδιάρη. Στη δίκη που ακολουθεί, ένας στρατός τραμπούκων απειλεί το θύμα και τη μάρτυρα. Το δικαστήριο μέσα σε αποθέωση αθωώνει τον Κασιδιάρη, ο οποίος μηνύει την ακαδημαϊκό, η οποία χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2016 για να απαλλαχθεί από την κατηγορία της... συκοφαντίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Θέμις Σκορδέλη, περσόνα των «αγανακτισμένων κατοίκων» του Αγίου Παντελεήμονα και μέλος της Χρυσής Αυγής, επιτίθεται και μαχαιρώνει Αφγανό πρόσφυγα. Παίρνει σειρά αναβολών χάρη σε χαρτί που της παρέχει ψυχίατρος υποψήφιος της Χρυσής Αυγής. Όταν τελικά καταδικάζεται, έξι χρόνια μετά, της χορηγείται αναστολή και δεν μπαίνει ποτέ στη φυλακή.
Τον Ιούνιο του 2012 οκτώ χρυσαυγίτες εισβάλλουν σε καφετέρια στη Βέροια, επιτίθενται με λοστούς σε αναρχικούς και διαλύουν το μαγαζί. Έπειτα από δύο αναβολές το δικαστήριο παύει τη δίωξη λόγω μη πληρωμής ενός παραβόλου.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 ομάδα χρυσαυγιτών με επικεφαλής τους Μπαρμπαρούση, Γερμενή και Ηλιόπουλο επιτίθενται σε πάγκους μεταναστών μικροπωλητών σε πανηγύρι στη Ραφήνα, διαλύουν τους πάγκους, παίρνουν τα εμπορεύματα και δέρνουν τους μικροπωλητές. Ο Μπαρμπαρούσης δηλώνει ότι ως βουλευτής είχε δικαίωμα να το κάνει. Το δικαστήριο τον αθωώνει.
Τον Οκτώβριο του 2012 ομάδα χρυσαυγιτών με επικεφαλής τους Παππά, Παναγιώταρο, Ηλιόπουλο δημιουργεί επεισόδια έξω από το θέατρο «Χυτήριο» για να εμποδίσει την παράσταση «Corpus Christi». Η Δικαιοσύνη ασκεί δίωξη κατά των... συντελεστών του έργου για «προσβολή θρησκευτικού αισθήματος».
