Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για ακόμα μία φορά ζητάει να ελεγχθούν υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το Μαξίμου εμφανίστηκε αιφνιδιασμένο, κάτι που προκαλεί πραγματικά απορία, αφού υπήρχαν όλες εκείνες οι προειδοποιήσεις ότι ελέγχονται τα έργα και οι ημέρες των διοικήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και των προϊστάμενων υπουργών.
Το θέμα είναι ότι μετά από κάθε αποκάλυψη η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. «Είναι διαχρονικές οι παθογένειες», «υπάρχει το άρρωστο ελληνικό κράτος», «φταίνε οι προηγούμενες ή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις», «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» ή «ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα ίδια» και πολλά ακόμα παρόμοια επιχειρήματα. Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν στο γνωστό «όλοι μαζί τα φάγαμε» ή ακόμα καλύτερα στο «αυτή είναι η Ελλάδα…».
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να καλύψει τη διαχείριση της κυβέρνησης. Είναι διαχείριση για λίγους και εκλεκτούς, φυσικά το χρήμα διαχέεται λίγο ή περισσότερο και παραπέρα αναλόγως της δουλειάς. Αυτό που επίσης δεν μπορεί να καλυφθεί πλέον είναι οι ευθύνες κάθε θητείας. Δεν μπορεί οι ευθύνες κάθε αρμόδιου παράγοντα σε συγκεκριμένη περίοδο να διαχέονται στον χρόνο. Καθένας είναι υπεύθυνος για τη θητεία του. Καθείς που ελέγχεται για διασπάθιση δημόσιου χρήματος δεν μπορεί να λέει «και άλλοι έχουν κάνει κάτι κακό». Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Η διαφθορά που είναι διαδεδομένη, στηρίζεται στους κανόνες που είναι λάθος και διάτρητοι ή απλώς δεν τηρούνται. Ο λαός, όμως, άλλα λέει: «Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι».
Σε ό,τι, όμως, αφορά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η συχνότητα της αποκάλυψης σκανδάλων παραπέμπει σε τακτική. Παραπέμπει σε συνήθεια. Παραπέμπει στη συγκεκριμένη πρακτική και σε πολύ συγκεκριμένες ευθύνες. Όλα τ’ άλλα δεν αντέχουν στην κριτική, πλέον είναι γελοίες δικαιολογίες.
