Η αρχική εντύπωση ότι ο μανιακός Νετανιάχου σέρνει Αμερικανούς και Ευρωπαίους σε συγκρούσεις, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η Δύση φλερτάρει με μια γενικευμένη κρίση στη Μέση Ανατολή. Και αν ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος δεν οδήγησε απολύτως σε μια νέα παγκόσμια σύρραξη, η Μέση Ανατολή διαθέτει όλα τα στοιχεία για να πάμε σε μια παγκόσμια ρήξη. Διότι πίσω από το χτύπημα στο Ιράν, οι δυτικοί βλέπουν χτύπημα στην ισχύ και την επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας. Η Δύση χρειάζεται ένα πόλεμο, έχει ανάγκη μια γενικευμένη σύρραξη, επιδιώκοντας να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Αν δεν τον ήθελαν, θα λάμβαναν δυναμικά μέτρα. Η παγκοσμιοποίηση δεν βολεύει τους δυτικούς. Και παρά τη μερική στροφή του Τραμπ, η ελπίδα τους είναι πάντα η γενική ρήξη.
Ο πόλεμος που έχει ανάγκη η Δύση
Δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου που χρειάζεται για τη δική του επιβίωση την συνέχιση των κρίσεων, σέρνοντας και τον Τραμπ σε αντιπαράθεση με το Ιράν. Είναι η Ευρώπη που έχει ανάγκη τον πόλεμο, έως ότου βρεθεί μια νέα ισορροπία, η οποία θα της επιτρέψει να κάτσει στο μεγάλο τραπέζι ως μεγάλος παίκτης. Ρυθμιστής και αυτή (η Ευρώπη) της νέας κατάστασης.
Ο Νετανιάχου έχει στόχο ζωής την καταστροφή του Ιράν, δηλώνει δημοσίως ότι θέλει να ανατρέψει το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Πρακτικά (τεχνικά, στρατιωτικά) δεν μπορεί να το κάνει χωρίς τα μέσα και την τεχνολογία που του παρέχουν οι Αμερικανοί. Οι Ευρωπαίοι είναι διπλά υποκριτές. Στηρίζουν το Ισραήλ απέναντι στην επιθετικότητα του Ιράν, την ώρα που σιωπούν μπροστά στην γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ.
Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν όσες στρατιωτικές δυνατότητες απαιτούνται για να τιθασεύσουν την κυβέρνηση Νετανιάχου. Όμως πρωτίστως δεν έχουν την θέληση. Παριστάνουν εδω και καιρό ότι είναι αδύναμοι ή διστακτικοί, μπροστά στα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή. Αποκαλύπτεται όμως πλέον, ότι βολεύονται απο τις εξελίξεις. Βολεύονται από το να δείχνουν όλοι τον μανιασμένο Νετανιάχου. Μόνο που δεν θέλουν να τον σταματήσουν. Η Ευρώπη θέλει γενικευμένη σύρραξη όπως και ο Νετανιάχου. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να σταματήσουν την επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας στο Ιράν και μέσω του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή.
Δεύτερες σκέψεις για Μόσχα και Πεκίνο
Η Μόσχα δεν ήταν ποτέ ενθουσιώδης φίλος της Τεχεράνης. Αυτό που οι δυτικές κοινωνίες δεν ξέρουν είναι πως η Ρωσία (είτε ως τσαρική, είτε ως κομμουνιστική, είτε ως πουτινική) δεν ήταν ποτέ φίλη με το ριζοσπαστικό Ισλάμ, δεν ήταν ποτέ ενθουσιασμένη με τον Χομεϊνί. Για λόγους επιρροής, θρησκευτικούς και γενικά ιστορικούς. Όμως στήριξε και στηρίζει το Ιράν τόσο-όσο, ώστε να μην καταρρεύσει, κυρίως να μην δοθεί γεωπολιτικός χώρος στις δυτικές μεγάλες δυνάμεις.
Η επιρροή της Κίνας είχε φανεί τα 2 τελευταία χρόνια στην περιοχή όχι μόνο στο Ιράν αλλά ακόμα και στις αραβικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Εμιράτα κα). Η κρίση στη Γάζα πυροδότησε εξελίξεις στη Συρία, στον Λίβανο, στην Υεμένη, για να φτάσουμε σε ένα απευθείας πόλεμο Ισραήλ-Ιράν.
Η Κίνα και η Ρωσία βλέπουν σήμερα έναν σύμμαχο να καταρρέει. Η Μόσχα δεν έχει καταφέρει να αλλάξει τον χαρακτήρα του καθεστώτος στο Ιράν, γνωρίζει τις εσωτερικές αδυναμίες και τις αντιθέσεις λόγω της καταπίεσης του πληθυσμού. Δεν στήριξε ποτέ το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Όμως ήταν σε μια στενή επαφή, όπως και η Κίνα, με την Τεχεράνη.
Το χτύπημα λοιπόν του Ισραήλ, απειλεί έναν σύμμαχο της Ρωσίας και της Κίνας, με κίνδυνο να καταστραφεί, να κλονιστεί το καθεστώς, πρωτίστως η οικονομία της χώρας. Το ενδεχόμενο της παροχής βοήθειας στο Ιράν από τη Βόρεια Κορέα δείχνει ότι τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα κάνουν δεύτερες σκέψεις. Και είναι αυτό που μπορεί να περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Η πολυπλοκότητα της κατάστασης φαίνεται και από την πολυπλοκότητα των συμφερόντων. Άνοδος του πετρελαίου ωφελεί και τη Ρωσία και τις ΗΠΑ και όλες τις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, σε βάρος σχεδόν όλων των άλλων.
Ο Τραμπ σκοντάφτει και σέρνεται απο τις εξελίξεις
Ο Τραμπ φαίνεται να πιστεύει στην δύναμη των συμφερόντων, άρα στην δύναμη των διαπραγματεύσεων (παζάρι). Θεωρεί ότι είναι ο ισχυρός, άρα έχει το πάνω χέρι σε όλες τις διαπραγματεύσεις. Και όλος ο κόσμος θα τρέξει να του φυλάει τον κ..λο, όπως λέει στα αμερικάνικα.
Εμφανίζεται οπαδός της ειρήνης και όχι των συρράξεων, διαφοροποιούμενος απο τους Δημοκρατικούς και τις κεντρικές φιλελεύθερες δυνάμεις της Δύσης. Γιατί πολύ απλά δεν είναι φιλελεύθερος, είναι νεοφιλελεύθερος και μάλιστα αυταρχικός.
Η ορμή, με την οποία ξεκίνησε, έχει φρενάρει λόγω των εξελίξεων. Φαίνεται στο εσωτερικό (βλέπε Μασκ), στις σχέσεις του με τον υπερπλούτο της νέας τεχνολογίας. Για να στρέψει την προσοχή αλλού, προκάλεσε εσωτερική αντιπαράθεση με πρόσχημα τις απελάσεις μεταναστών στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο Τραμπ κάνει χατίρια στο εβραϊκό λόμπι στην Αμερική, πολεμώντας ακόμα και το Χάρβαρντ.
Στο παγκόσμιο παζάρι, ο Τραμπ δεν μπορεί να κρύψει τα προβλήματα, πηγαίνοντας μπρος-πίσω. Φαίνεται στην Ουκρανία και τώρα στη Μέση Ανατολή. Φαίνεται και στους δασμούς και με την Ευρώπη και με την Κίνα. Ενώ και οι Ευρωπαίοι δεν τον υπακούουν σε ό,τι αφορά την Ουκρανία.
Ο Τραμπ θέλει να επαναδιαπραγματευθεί την παγκόσμια τάξη με τον Πούτιν και τον Σι. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να γίνει αποκλειστικά με όρους Αμερικής και όρους Τραμπ. Μόσχα και Πεκίνο σκληραίνουν την στάση τους, έχοντας αναλύσει τι ακριβώς επιδιώκουν συνολικά οι δυτικοί, αλλά και τις παγκόσμιες ισορροπίες που πλέον δεν ευνοούν μόνο τη Δύση.
Είναι αλήθεια ότι και στο επιμέρους θέμα, αυτό του Ιράν, ο Τραμπ θα ήθελε να προχωρήσει σε μία συμφωνία με την Τεχεράνη για τον περιορισμό του πυρηνικού της προγράμματος. Το συμφώνησε με τον Πούτιν, ο οποίος επίσης θέλει τον περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Όμως ο Νετανιάχου σέρνει τις εξελίξεις στον δικό του χορό.
Τα σχέδια για το χάος
Διακηρυγμένος στόχος του Νετανιάχου είναι όχι μόνο η διάλυση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν αλλά η κατάρρευση του καθεστώτος, πιστεύοντας ότι ο πόλεμος κατά του Ιράν θα επιφέρει εσωτερική αναταραχή. Η διασπορά του Ιράν είναι ενάντια στο θεοκρατικό καθεστώς, σ' ένα καταπιεστικό για τον ιρανικό λαό, καθεστώς.
Ο Νετανιάχου δεν κρύβει ότι ονειρεύεται έναν νέο χάρτη στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Με κράτη διαλυμένα, με την δημιουργία ενός χαοτικού περιβάλλοντος από το οποίο δεν θα απειλείται το Ισραήλ. Τον χάρτη αυτόν άρχισαν να τον καλοβλέπουν και οι Ευρωπαίοι, όπως και οι Αμερικανοί. Όλοι λογαριάζουν χωρίς τα κράτη που θέλουν να διαλύσουν. Και μπορεί η περιοχή να μην είναι καθόλου σταθερή, αλλά τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά. Γιατί υπάρχουν η Ρωσία, η Κίνα, … ο άλλος κόσμος πέρα από τη Δύση, που δεν έχει κανένα λόγο να υποταχθεί και πάλι στα σχέδια των δυτικών. Τα όνειρα του (επίσης) θεοκράτη Μπεντζαμιν Νετανιάχου, είναι εξίσου επικίνδυνα, με τα όνειρα του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν.
