Αυτή τη φορά η κυβέρνηση δεν κάνει καν τον κόπο να αρνηθεί το σκάνδαλο, τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τα λεφτά των αγροτών. Πήγε κατευθείαν στις… εξηγήσεις. Όπως πάντα, η πρώτη δικαιολογία είναι οι «διαχρονικές ευθύνες». Όλοι φταίνε, όλα τα χρόνια γίνεται το ίδιο. Το δεύτερο «επιχείρημα» είναι ότι φταίνε οι από κάτω, όχι τα κεντρικά στελέχη, όχι η κυβέρνηση, η οποία απλώς… προεδρεύει. Και τα δύο «επιχειρήματα» χρησιμοποιούνται σε όλες τις περιπτώσεις. Και ακολουθεί η «λύση», η σωτηρία από την κυβέρνηση. Στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η διάλυση του οργανισμού.
Η κυβέρνηση δεν κάνει καμία προσπάθεια να εξηγήσει τι έκανε τόσα χρόνια, αφού το πρόβλημα ήταν γνωστό, οι διαμαρτυρίες των αγροτών ήταν γνωστές, το θέμα μάλιστα είχε έρθει και στη Βουλή με ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Γιατί δεν έκανε κάτι τα προηγούμενα χρόνια; Γιατί πολύ απλά δεν ήθελε να σταματήσει τη μοιρασιά του δημόσιου χρήματος σε ημέτερους και διάφορους καταφερτζήδες. Αν δεν ερχόταν η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να ζητήσει εξηγήσεις, δεν θα είχε σταματήσει απολύτως τίποτα. Θα άλλαζαν μόνο οι διοικήσεις σαν τα πουκάμισα.
Αυτό που επίσης αξίζει να παρατηρήσουμε είναι η πραγματική αντίληψη των… αρίστων σε ό,τι αφορά την επιχειρηματικότητα. Είναι ένα καλό παράδειγμα που δείχνει γιατί στην Ελλάδα δεν ευδοκιμούν οι παραγωγικοί άνθρωποι. Γιατί το χρήμα και οι ευκαιρίες δίνονται σε όσους έχουν κολλητό τον κατάλληλο πολιτικό, τον κατάλληλο παράγοντα την κατάλληλη στιγμή. Δηλαδή μοιράζεται το χρήμα. Όσοι πραγματικά μοχθούν και αξίζουν δεν έχουν τύχη με κυβερνήσεις τύπου Μητσοτάκη και Ν.Δ.
