Μέλη και φίλοι, ψηφοφόροι και συμπαθούντες, άνθρωποι που ψήφισαν ή δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά έχουν πάντα το βλέμμα τους στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αποχωρούν τους τελευταίους μήνες. Κόσμος απογοητευμένος, θυμωμένος, αποκλεισμένος, αισθανόμενος ότι χάθηκε η επαφή με τη συλλογική ηγεσία και τη συλλογικότητα. Δικαιολογημένα!
Οι εξηγήσεις δεν μπορεί να είναι εύκολες δικαιολογίες. Ευθύνες μόνο προσωπικές ή κάποια λάθη ή επιμέρους κινήσεις που δεν απέδωσαν. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να στηριχθούν οι εξηγήσεις στους… εχθρούς. Σε όσους υπονομεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και θέλουν να τον διαλύσουν. Γιατί, πολύ απλά, αυτοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι τι ακριβώς κάνει ένα κόμμα εξουσίας. Που δεν έχει πλέον την αντικειμενική δικαιολογία ότι είναι κόμμα του 4%.
Είναι το κόμμα το οποίο κυβέρνησε τη χώρα στην πιο δύσκολη και σύνθετη περίοδο μετά τη Χούντα. Το κόμμα που μεγάλωσε στα δύσκολα. Αυτό το κόμμα λοιπόν καλείται να ξαναβρεί βηματισμό προς την κοινωνία χωρίς παρωπίδες, χωρίς εφηβικές δικαιολογίες, χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης της σκληρής πραγματικότητας ως αποτέλεσμα των πολλαπλών διασπάσεων.
Οι αναγκαίες εξηγήσεις αφορούν πρωτίστως το πώς και γιατί χάθηκαν ο προσανατολισμός και η ισορροπία και μετά τις εκλογές του 2019 αλλά και μετά τις εκλογές του 2023. Είναι αυτό το μεγάλο στοίχημα της νέας ηγεσίας, πρωτίστως του Σωκράτη Φάμελλου, που εξελέγη πρόεδρος μέσα σε μια θυελλώδη περίοδο. Ο οποίος πρέπει να φέρει ισορροπία χωρίς να ξεχάσει ότι είναι κρίσιμο να βρεθούν οι απαντήσεις. Και, βεβαίως, πρωτίστως να προκύψει η επανασύνδεση με μέλη και ψηφοφόρους.
