Είναι ο υπουργός Εξωτερικών που ομολογεί ότι θα προωθήσει την προσπάθειά του για επίλυση των ελληνοτουρκικών, ακόμα και αν χαρακτηρισθεί μειοδότης. Θα είναι, όμως, χρήσιμος. Πέρα, όμως, από τις δηλώσεις θυσίας για το εθνικό καλό, η ουσία δείχνει άλλα πράγματα.
Η δήλωση για την εξαίρεση της επέκτασης των χωρικών υδάτων από τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες με το αιτιολογικό ότι είναι μονομερές δικαίωμα της Ελλάδας προκαλεί ανησυχία για το είδος της διαβούλευσης που προωθεί η κυβέρνηση με την Τουρκία. Είναι άλλο πράγμα η διάθεση εύρεσης λύσης και με συμβιβασμούς και άλλο να μην χρησιμοποιείς τα όπλα που σου δίνει το Διεθνές Δίκαιο σ’ αυτή την πράγματι δύσκολη διαπραγμάτευση. Η αλήθεια είναι πως εδώ και δεκαετίες υπάρχει μια τεράστια ασάφεια σε όσα λέγονται από τους πολιτικούς για τον ορισμό της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Ο καθορισμός αυτός ξεκινά από τα χωρικά ύδατα κάθε χώρας. Δεν υπάρχει, δηλαδή, καθορισμός ΑΟΖ αν δεν προϋπάρξει ορισμός των χωρικών υδάτων. Άρα, τι είδους διαπραγμάτευση θα κάνει ο κ. Γεραπετρίτης αν η χώρα μας δεν ορίσει πρώτα τα χωρικά της ύδατα; Αντιθέτως, δείχνει να παραδίδει ένα τεράστιο διαπραγματευτικό όπλο της χώρας στην Τουρκία. Εκτός και αν οι Μητσοτάκης-Γεραπετρίτης έχουν δεσμευθεί στην Άγκυρα ότι η Ελλάδα δεν θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και προετοιμάζει την κοινή γνώμη, πράγμα που δεν θα μείνει μυστικό για πολύ.
Η διαπραγμάτευση με την Τουρκία, που όπως όλα δείχνουν βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ αναμένουμε να ανακοινωθεί το επίσημο τμήμα της διαβούλευσης, θα καθορίσει και τις εσωτερικές εξελίξεις. Θα καθορίσει και τις εξελίξεις στη Ν.Δ., αλλά και τον σχεδιασμό του κ. Μητσοτάκη για τα επόμενα βήματά του: πρόωρες εκλογές χωρίς ο ίδιος να είναι και πάλι υποψήφιος.
